Nisa Suresi

wikishia sitesinden
(Nisa sayfasından yönlendirildi)
Nisa Suresi
Nisa
Diğer İsimlerNisau’l Kubra
Sure Numarası4
Cüz4,5 ve 6
Nüzul
Nüzul Sırası92
Mekki/MedeniMedeni
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı176
Kelime Sayısı3764
Harf Sayısı16328


Nisa Suresi (Arapça: سورة النساء), Kur'an-ı Kerim'in dördüncü ila altıncı bölümleri arasında yer alan dördüncü sure ve Medeni surelerden biridir. Kadınlarla ilgili pek çok fıkıh hükmünün bu surede zikredilmesinden dolayı bu sureye Nisa ismi verilmiştir. Nisa Suresi daha çok evlilik ve miras kurallarından bahseder ve bunların arasında namaz, cihad ve şehitlik kuralları da yer alır. Ayrıca bu surede Ehl-i Kitap ve öncekilerin tarihi hakkında kısa bilgiler yer almakta ve Allah münafıklar hakkında uyarıda bulunmaktadır. Nisa Suresi'nin ünlü ayeti, "Ulu'l Emr Ayeti" ayeti olarak bilinen ve ulul emre itaati emreden 59-cu ayettir. Hadislere göre "Ulu'l-Emr" ile Şii imamlar kastedilmektedir. Bu surenin diğer ünlü ayetleri arasında Teyemüm ayeti ve Maharem ayeti bulunmaktadır. Nisa Suresi ile ilgili olarak Peygamber Efendimiz (s)'den, bu sureyi okuyan kimsenin, miras bırakan tüm müminlere sadaka vermek gibi olduğu ve kendisine bir köle azat etme gibi bir ödül verileceği rivayet edilmiştir. şirkten kurtulmuş ve Allah'ın izniyle geçmişte Allah'ın bağışladığı kimseler arasında yer alacaktır.

Nisa Suresi

Nisa suresinin 78-ci ayetinin sülüs hattıyla yazılışı

“Nisa” (kadın) sözcüğü bu surede 20’nin üzerinde zikredilmiştir. Kadınlarla ilgili hükümlerin çoğu bu surede beyan edilmiştir. Bu sebepten ötürü, sure “Nisa” adını almıştır.[1]

Bu surenin bir diğer adı “Nisau’l Kubra”, yani “büyük kadınlar”dır. Zira Talak Suresi (65. sure) Nisau’s-Suğra veya Nisau’l Kusra”, yani “küçük kadınlar” diye anılmaktadır. Nisa suresi Medeni’dir [2]ve Kufe karilerine göre 176 ayet, Şam karilerine göre 177 ve başka karilere göre ise, 175 ayettir. Ancak ilk görüş doğru ve meşhurdur.

Sure toplamda 3.764 kelime ve 16.328 harften oluşmaktadır.
Bu sure, düzenlenme, toplanma ve Mushaf’ın sıralamasına göre dördüncü sure ve nüzul sırasına göre ise, doksan ikinci suredir. Medine’de nazil olan surelerden altıncı ve hacim olarak yedi tıval sure içinde en büyük üçüncü suredir. On bir sureden oluşan Muhatabat surelerinin ilkidir. Bu sureler “Ya eyyuhennas” (Ey insanlar) diye umumi hitapla başlamaktadır.

Konuları

Nisa Suresi daha çok fıkıh içerikli hükümleri, özellikle kadınlarla ve yetimlerle ilgili konuları ele almaktadır. Mirasla ilgili yasalar bu surede açıklanmıştır. Önemli konularından bazıları şunlardır:

Meşhur Ayetler

Mahremler Ayeti

Ana Madde: Mahremler Ayeti

Nisa Suresinin yirmi üçüncü ayet-i kerimesinde, bazı akraba ve aile fertleriyle evlenmenin haram olduğu hükmü açıklanmıştır. Maharim (Mahrem’in çoğuludur) fıkıhta terim olarak evlenilmesi haram olan akraba ve aile fertlerine denir.

Mahremler, mahrem olma sebeplerine göre (soy, evlilik ve süt kardeşliği) soy, evlilik ve süt kardeşliği yoluyla olmak üzere üç kısma ayrılmaktadır.[4]

Teyemmüm Ayeti

Ana Madde: Teyemmüm Ayeti, Teyemmüm

Bu suredeki 43. ayet-i kerimede teyemmüm hükümleri açıklanmıştır. Bu ayet-i kerimeye göre, eğer su insanın bedenine zarar verecek olursa veya su elde etmek mümkün olmazsa, abdest veya gusül yerine teyemmüm alınır.[5]

Ulu’l Emr Ayeti

Ana Madde: Ulu’l Emr Ayeti

Nisa Suresi'nin 59. ayet-i kerimesi, Allah’a, Allah Resulüne (s.a.a) ve Ulu’l Emr’e itaat etmeyi müminlere emretmektedir.

Şii müfessirler ve Fahri Razi gibi bazı Ehlisünnet müfessirleri, bu ayet-i kerimenin Ulu’l Emr’in ismetine, yani masum olduğuna delalet ettiğine inanmaktadırlar.

Şia kaynaklarında var olan birçok rivayet, Ulu’l Emr’den maksadın, Masum İmamlar (a.s) olduğunu beyan etmektedir.[6]

Nüşuz Ayeti

Ana Madde: Nüşuz Ayeti, Nüşuz

Nisa Suresi'nin 34. ve 128. ayet-i kerimeleri “Nüşuz ayeti” olarak adlandırılmaktadır.
“Nüşuz” fıkıhta terim olarak genelde kadının kocasına itaat etmemesi, cinsel olarak tatmin etmemesi ve evden dışarıya izin almadan çıkması gibi durumlara söylenmektedir.

Elbette bazı yerlerde erkeğin uyumsuz oluşu ve hatta eşinin haklarına riayet etmeyen erkekler için de kullanılmıştır. Bazı rivayetlerde ise, erkeğin nüşuz olması, yani onun eşini boşamaya karar almasına da yorumlanmıştır.[7]

Tarihî Olaylar ve Hikayeler

  • Şeytanın insanı saptırmak için etmiş olduğu yemin 118-120. ayet-i kerimeler.
  • İsrailoğullarının isyanı (Hz. Musa’dan (a.s) Allah’ı göstermesini istemeleri, buzağıya tapmak, Tur dağı ahitleri, Cumartesi gününe saygı, peygamberlerin katledilmesi, Hz. Meryem’e (s.a) iftira ve Hz. İsa’nın (a.s) katledilmesi)

Tavsiye Edilen Kıraatler

Şeyh Tusi’nin "Misbahu’l Müteheccid" kitabında nakletmiş olduğu rivayet esasınca, Cuma günü sabah namazından sonra Nisa Suresini okumak müstahap sayılmaktadır.[8]

Fazilet ve Özellikleri

Nisa Suresini okumanın fazileti hakkında Allah Resulünden (s.a.a) şöyle bir rivayet nakledilmiştir: "Her kim Nisa Suresini okursa, aynı tüm müminlerin bırakmış olduğu mirası sadaka olarak veren, bir köleyi azat etme sevabı elde eden, şirkten uzak olan ve Allah’ın takdiri esasınca Allah’ın bağışladığı insanlar gibidirler."[9]

İmam Ali’den (a.s) şöyle bir rivayet nakledilmiştir: "Eğer birisi Cuma günleri Nisa Suresini okuyacak olursa, kabir azabından güvende olur."[10]

Muteber hadis kaynaklarında Nisa suresini okumanın fazileti hakkında birçok özellik zikredilmiştir. Örneğin, korku giderilir (Eğer yağmur suyuyla yıkanıp, içilirse)[11] aynı şekilde kaybolan [12]bir şeyin bulunması gibi.


Önceki Sure
Al-i İmran Suresi
Nisa Suresi Sonraki Sure
Maide Suresi

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, 1374 h.ş, c. 3, s. 273.
  2. Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, 1374 h.ş, c. 3, s. 123.
  3. Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, 1374 h.ş, c. 3, s. 273-275.
  4. Hürremşahi, Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, s. 1988.
  5. Mekarim Şirazi, Tefsir-i Numune, 1374 h.ş, c. 3, s. 398.
  6. Kunduzi, Yenabiu’l Mevedde, 1416 h.k, s. 494.
  7. Hürr-ü Amuli, Vasailu’ş-Şia, 1414 h.k, c. 21, Bablar: el-Kısm ve el-Nüşuz ve el-Şikak, 11. Bab, s. 351.
  8. Şeyh Tusi, Misbahu’l Müteheccid, 1411 h.k, s. 284.
  9. Tabersi, Mecmau’l Beyan, 1390 h.ş, c. 3, s. 5.
  10. İbn-i Babeveyh, Sevabu’l Amal ve İkabu’l Amal, 1382 h.ş, s. 105.
  11. Seyyid b. Tavus, el-Eman min Ehtari’l Esfari ve’l Ezman, 1409 h.k, s. 89.
  12. Kef’emi, Misbahi Kef’emi, 1403 h.k, s. 454.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Daru’l Kur’anu’l Kerim, 1418 h.k. / m. 1376.
  • Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.
  • İbn-i Babeveyh, Muhammed b. Ali, Sevabu’l Amal ve İkabu’l Amal, Tahkik: Sadık Hasanzade, Tahran, Ermağan Tuba, 1382 h.ş.
  • İbn-i Tavus, Ali b. Musa, el-Eman min Ehtari’l Esfari ve’l Ezmani, Kum, Müessese-i Alu’l Beyt, 1409 h.k.
  • Hürr-ü Amuli, Muhammed b. Hasan, Vesailu’ş-Şia, Kum, Alu’l Beyt, 1414 h.k.
  • Tabersi, Fazl b. Hasan, Mecmau’l Beyan fi Tefsiri’l Kuran, Tercüme Bistuni, Meşhet, Astan-ı Kuds-i Razavi, 1390 h.ş.
  • Tusi, Muhammed b. Hasan, Misbahu’l Müteheccid, Beyrut, Müessese-i Fıkhu’ş-Şia, 1411 h.k.
  • Kunduzi, Süleyman b. İbrahim, Yenabiü'l Mevedde li-Zevi'l Kurba, Kum, Usve, 1416 h.k.
  • Kef’emi, İbrahim b. Ali, Misbah, Beyrut, Müessese-i el-Alemi, 1403 h.k.
  • Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, Tahran, Daru’l Kutubi’l İslamiye, Birinci baskı, 1374 h.ş.