Duhan Suresi

wikishia sitesinden
Duhan Suresi
Sure Numarası44
Cüz25
Nüzul
Nüzul Sırası64
Mekki/MedeniMekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı59
Kelime Sayısı346
Harf Sayısı1475


Duhan Suresi (Arapça: سورة الدخان), Kur'an-ı Kerim'in kırk dördüncü suresi ve 25-ci cüzde yer alan Mekki surelerinden biridir. Bu sureye Duhan denmesinin nedeni, onuncu ayetinin kâfirlere Duhan (duman) adı verilen bir azaptan söz etmesidir.

Duhan Suresi, Kadir gecesinde indirilen Kuran'ı tanıtmakta ve Kuran'dan şüphe eden kafirleri azapla uyarmaktadır. Bu surede Musa Peygamber ile Beni İsrail kavmi ve Firavun kavminin hikayesi de anlatılmaktadır.

Duhan Suresi'ni okumanın sevabına gelince, Peygamberimiz (s.a.v.)'den, kim Cuma gecesi Duhan Suresi'ni okursa günahlarının bağışlanacağı rivayet edilmiştir. Mefatih el-Cinan kitabında Ramazan ayının 23-ci gecesinin amellerinden biri de Duhan Suresi'nin okunmasıdır.

Surenin Tanıtımı

Sure, kâfirlerin duhan (duman) ile azap olunacağına dair ayetlerin (10. ayetten 15. ayete kadar) geçmesinden dolayı bu ismi almıştır. [1]Mukatta harflerle başlayan (ha-mim) yirmi beşinci sure, havamim surelerinin beşincisi ve yine yeminle başlayan surelerin beşincisidir. Küfe karilerine göre ayet sayısı 59 ve başka karilere göre ise, 56 veya 57’dir. Ancak birinci görüş daha doğru ve meşhurdur.

Kelime sayısı 346 ve harf sayısı ise, 1.475’tir. Mushaf’taki resmi sıralamaya göre kırk dördüncü,[2] iniş sırasına göre ise, altmış dördüncü suredir. Sure, Mekke’de nazil olmuştur. Hacim olarak mesani surelerden ve bir hizipten daha azdır.[3]

İçeriği

El-Mizan’da yazılanlara göre Duhan Suresi'nin asıl hedefi, Kur’an’ın hakkaniyetinde tereddüt edenleri tehdit etmektir.

Duhan Suresi, Kur’an’ın Kadir gecesinde Allah tarafından insanları hidayet etmek için nazil olduğunu beyan etmektedir. Ancak kâfirler heva ve heveslerinden ötürü Kur’an’dan şek etmekteler. Daha sonra onlar, dünyevi ve uhrevi azaplara duçar olacakları noktasında uyarılmaktadır. [4]

Tefsir-i Numune’ye göre, Duhan Suresi diğer Mekki sureler gibi genellikle akait konularından bahsetmiştir. Tevhid, Mead ve Kur’an, surenin üç asıl ana temasıdır. Buna ilave olarak kâfirlerin azapları, İsrailoğulları ve Hz. Musa’nın (a.s) öyküsü, Firavun ve kavmi, yaratılış felsefesi gibi konular ele alınmıştır.

Bu surede kıyameti inkâr eden kimselere değinilmekte, Allah’ın göklerde, yerde ve ikisi arasında olanları boşuna yaratmadığı ve herkesin ceza günü yaptıklarının karşılığını alacağı hatırlatılmaktadır. Kıyametin nişane ve sahneleri sergilenmekte ve günahkârların o günkü durumu tersim edilmektedir. Hz. Musa’nın (a.s) hikayesinin bir bölümüne değinilmekte, Firavun ve kavminin ibret verici akıbetleri gözler önüne serilmektedir.[5]


Tarihi Rivayetler ve Öyküler

İsrailoğulları ve Hz. Musa’nın (a.s) Öyküsü: Hz. Musa’nın (a.s) risaleti, Müminlerin Mısır’dan çıkması için Allah’ın emri, denizden geçiş, İsrailoğullarının kurtuluşu, Firavun'un sularda boğulması ve İsrailoğullarının âlemlere olan üstünlüğü; 15-32. ayet-i kerimeler.

Fazilet ve Özellikleri

Allah Resulü’nden (s.a.a) nakledilen bir hadis-i şerife göre: Her kim Duhan Suresi'ni Cuma akşamı (Perşembe günü akşam) okursa, günahları bağışlanır. [7]

Yine aynı şekilde İmam Sadık’tan (a.s) şöyle bir rivayet nakledilmiştir: Her kim Duhan Suresi'ni farz ve sünnet namazlarında okursa, Allah-u Teâlâ onu kıyamet gününde müminlerin safında haşredecek, onu kendi arşının gölgesinde karar kılacak, amellerinin hesaplanmasında kolaylık tanıyacak ve amel defterini sağ eline verecektir. [8]

Mefatihu’l-Cinan kitabında yazılana göre, Ramazan ayının 23. gecesi yani Kadir gecesi amellerinden birinin de Duhan Suresi'ni okumak olduğu belirtilmiştir. [9]

Duhan Suresi Arapça ve Türkçe Meali


Önceki Sure
Zuhruf Suresi
Duhan Suresi Sonraki Sure
Casiye Suresi

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, 1374 h.ş, c 21, s 144.
  2. Marifet, Muhammed Hadi, Amuzeş-i Ulum-u Kur’an, 1371 h.ş, c 2, s 166.
  3. Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, 1377 h.ş, c 2, s 1250.
  4. Allame Tabatabai, el-Mizan, 1417 h.k, c 18, s 129.
  5. Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1250.
  6. Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.
  7. Tabersi, Mecmau’l-Beyan, 1372 h.ş, c 9, s 91.
  8. Şeyh Saduk, Sevabu’l-Amal, 1406 h.k, s 114.
  9. Kummi, Mefatihu’l-Cinan, Amal-i Mahsuse-i Şeb-i Bist ve Sevvum, s 324.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l-Kur'âni'l-Kerîm, 1418 h.k./ m. 1376.
  • Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.
  • Şeyh Saduk, Muhammed b. Ali, Sevabu’l-Amal ve İkabu’l-Amal, Kum, Daru’ş-Şerif Razi, 1406 h.k.
  • Tabatabai, Seyyid Muhammed Hüseyin, el-Mizan fi Tefsiri’l-Kur’an, Kum, İntişarat-ı İslami, 1417 h.k.
  • Tabersi, Fadıl b. Hasan, Mecmau’l-Beyan fi Tefsiri’l-Kur’an, Tahran, Nasır Hüsrev, 1372 h.ş.
  • Kummi, Şeyh Abbas, Mefatihu’l-Cinan, Tahran, Neşr-i Meş’ar, 1386 h.ş.
  • Marifet, Muhammed Hadi, Amuzeş-i Ulum-u Kur’an, Merkez-i Çap ve Neşr-i Sazman-ı Tebligat-ı İslami, Birinci baskı, 1371 h.ş.
  • Mekarim Şirazi, Nasır, Tefsir-i Numune, Tahran, Daru’l-Kutubi’l-İslamiye, Birinci baskı, 1374 h.ş.