Sıklê Ekber
Sıklê Ekber (Arapça: الثقل الأكبر) Peygamber Efendimizin (s.a.a) Sakaleyn hadisinde Kur'an için kullandığı bir tanımdır. "ثِقْل", (Sıkl) ağır yük anlamına gelir [1]ve "ثَقَل " (sekel), kıymetli ve paha biçilmez olan her şey anlamına gelir. [2]Hicri Kameri dokuzuncu yüzyılın dil bilimcisi Firuz Abadi'ye göre, ثقلین (Sekleyn) kelimesi, Sakaleyn hadisindeki ثَقَل (sekel) kelimesinden türemiştir. [3]
Rivayetlere göre Sakaleyn hadisinde Hz. Peygamber (s.a.a) Kur’an'ı, Sıklê Ekber "ثِقْل اکبر", İtreti (Hz. Peygamber’in (s.a.a) ehlibeyti) de Sıklê Asgâr "ثقل اصغر "olarak tanıtmış ve buyurmuşlardır ki ümmetim bu ikisine sarılırsa, doğru yoldan sapmayacaktır. [4]Hz. Peygamber (s.a.a) Gadir-i Hum hutbesinde de Kur’an’ı “Sıklê Ekber” (Ağır öneme sahip) ve Hz. Ali’nin (a.s) çocuklarını ise, “Sıklê Asgâr” olarak tanıtmıştır. [5]
İmam Ali (a.s) aynı şekilde kendisini “Sıklê Asgâr” ve Kur’an’ı “Sıklê Ekber” olarak tanıtmıştır. Örnek olarak bir vaazında[6] ve ayrıca Kumeyl b. Ziyad’a tavsiyesinde de bunu dile getirmiştir.[7]
Kur’an’ın neden daha önemli olarak tanımlandığına gelince, Hz. Peygamber’in (s.a.a) Ehlibeyti (a.s) Kur’an'ın bir takipçisi olduğu için, Kur’an'ın ondan daha yüce olarak vurgulandığı belirtilmiştir.[8]Ayrıca bazı alimler Kur’an Hz. Peygamber’in (s.a.a) mucizesi ve dinin temeli olduğu için, Hz. Peygamber’in (s.a.a) Ehlibeyt’inden (a.s) daha yüce olduğunu savunmuştur. [9]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ İbn-i Menzur, Lisanu’l Arap, c. 11, s. 85, (Sekel Başlığının Altında)
- ↑ Firuz Abadi, el-Kamusü’l Muhit, s. 982, 1426 hk. (“Sekel” Başlığının Altında)
- ↑ Firuz Abadi, el-Kamusü’l Muhit, s. 982, 1426 hk. (Sekel Başlığının Altında)
- ↑ Eyaşi, Tefsirü’l Eyaşi, c. 1, s. 5, 1380 hk.
- ↑ Yakubi, Tarih-i Yakubi, c. 2, s. 112; İbn-i Tavus, İkbalü’l A’mal, c. 1, s. 456, 1409 hk.
- ↑ Nehcü’l Belağa, Tashih: Subhi Salih, s. 120, hutbe: 87.
- ↑ Meclisi, Buharü’l Envar, 1390 hk, c. 74, s. 375.
- ↑ Behrani, Şerh-i Nehcü’l Belağa, c. 2, s. 187, 1404 hk.
- ↑ Ho-i, Minhacü’l Bare, c. 5, s. 234, 1400 hk.
Bibliyografya
- İbn-i Tavus, Ali b. Musa, İkbalü’l A'mal, Darü’l Kutubu’l İslamiye, Tahran 1409 hk.
- İbn-i Menzur, Muhammed b. Mukerrem, Lisanu’l Arap, Tashih: Ahmed-i Faris, Darü’l Fikrü’l Tebae ven-Neşr vet-Tovzih ve Darü Sadır, Beyrut 1414 hk.
- Behrani, İbn-i Meysem, Şerh-i Nehcü’l Belağa, Haydari Matbaası, Kum 1404 hk.
- Ho-i, Mirza Habibullah, Minhacü’l Bare fi Nehcü’l Belağa, Tashih: İbrahim Miyaneci, Mektebü’l Selamiye, Tahran 1400 hk.
- Eyaşi, Muhammed b. Mesud, Tefsirü’l Eyaşi, Tahkik: Seyyid Haşim Resuli Mehellati, Tahran 1380 hk.
- Firuz Abadi, Muhammed b. Yakub, el-Kamusü’l Muhit, Risalet Vakfı, Beyrut 1426 hk.
- Meclisi, Muhammed Bakır, Biharü’l Envar (بحارُالاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار), Tahran 1390 hk.
- Yakubi, Ahmet, Tarih-i Yakubi, Darü Sadır, Beyrut.