İçeriğe atla

Vakı'a Suresi

wikishia sitesinden
Vakı'a Suresi
Rahman
Rahman Suresi
Vakia
Hadid
Hadid Suresi
Sure Numarası56
Cüz27
Nüzul
Nüzul Sırası44
Mekki/MedeniMekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı96
Kelime Sayısı370
Harf Sayısı1756


Vakı'a Suresi (Arapça: سورة الواقعة), Kur'an-ı Kerim'in elli altıncı suresi ve Mekki surelerinden biri olan ve yirmi yedinci bölümde yer alan Vakıa Suresi, kıyametin isimlerinden biridir ve bu surenin ilk ayetinde zikredilmektedir. Vakîa Suresi, kıyamet gününden ve olaylarından söz etmekte ve kıyamet gününde insanları üç grupa ayırmaktadır: Her grupun ceza ve sevabını anlatmaktadır. Tefsirlerde üçüncü destenden yani sabikundan, Hz. Peygamber'e (s.a.v.) imanda diğerlerinden öncül olan İmam Ali'nin (a.s) kastedildiği belirtilmektedir. Bu sureyi okumanın pek çok faziletinden bahsedilmiştir; bunlardan biri de kim Vakıa suresini okursa, onun gafillerden olmayacağıdır.

Tanıtım

Surenin ilk ayetinde kıyamet sahnelerinden ve isimlerinden bahsedildiği için sureye “Vakıa” denmiştir. [1] Küfe karilerine göre ayet sayısı 96, Şam ve Hicaz karilerine göre 99, başka karilere göre ise 97’dir, ancak Kufe karilerinin görüşü daha doğru ve meşhurdur.

Sure, 370 kelime ve 1.756 harften oluşmaktadır. Mushaf’taki sıralamaya göre elli altıncı, nüzul sırasına göre ise kırk sekizinci suredir. [2] Sure, Mekke’de nazil olmuştur. Uzunluk ve hacim olarak mufassal surelerden ve tıval kategorisindendir. Bir hizbin yarısı kadardır. [3]

Konuları

Surenin 79. Ayetinde Kur’an’a dokunmak ve el sürmek için abdestli ve taharetli olunması konusunda önemli bir fıkıh hükmü açıklanmış ve taharetsiz ve abdestsiz dokunmanın haram olduğu beyan edilmiştir. “İza” ile başlayan “Zamaniye Surelerinin” ilkidir. Vakıa Suresi, kıyamet gününü ve vukuunun kesin olduğunu ilan edip, nasıl yaşanacağı hakkında bilgi vererek başlamaktadır. Aynı zamanda cehennemliklerin (Ashab-ı Şimal), cennetliklerin ise (Ashab-ı Yemin) durumları Allah’ı tazim ve tesbih emri ile (kıyamet gününün vahşet dolu azabının tek kurtarıcısı unvanı ile Allah’a sığınmak ve Ondan yardım dileyerek, tesbih ve takdiste bulunmak) sona ermektedir.[4]


Sâbikûn Ne Demek

Vakıa Suresi 7-10. ayet-i kerimeleri, Vakıa Suresi'nin en meşhur ayetleridir zira insanları kıyamet gününde üç gruba ayırmaktadır. Vakıa Suresi 10. ayet-i kerimesi, 3. grubun ismini السابقون السابقون iki kez tekrarlamıştır. Bu ayet-i kerime hakkında müfessirler arasında birçok konuşma geçmiştir. [6]

Seyyid Muhammed Hüseyin (Allame Tabatabai) Kur’an-ın diğer iki ayetinden şu neticeyi çıkarıyor; Birinci Sabikun’dan maksat; hayır işlerde yarışanlar ve öne geçenlerdir. İkinci Sabikun’dan maksat ise; Yüce Allah’ın mağfiretine ulaşmak için yarışanlar ve öne geçenlerdir. Zira insanın hayır işlerde yarışa girmesi, insanın Yüce Allah’ın mağfiretine ulaşmasına sebep olacaktır. [7]

Yine aynı şekilde şöyle söylenmiştir; Sabıkun’dan (Öne geçenler) maksat; İmam Ali’dir (a.s) zira Allah Resulü’ne (s.a.a) iman getirme konusunda herkesten öne geçmiştir ve herkesten önce iman etmiştir. [8]

Fazilet ve Özellikleri

Vakıa Suresi'ni okumanın fazileti hakkında birçok özellik beyan edilmiştir özellikle de Mecmau’l-Beyan tefsirinde, Peygamber Efendimiz’den (s.a.a) şöyle bir hadis-i şerif nakledilmiştir: Her kim Vakıa Suresi'ni okursa, bu şahıs gafillerden değildir diye yazılacaktır. [9] Yine aynı şekilde bazı rivayetlerde şu şekilde beyan edilmiştir: Her kim Vakıa Suresi'ni okursa, dara düşmez, sıkıntı çekmez, fakirleşmez. [10] İmam Sadık’tan (a.s) nakledilen bir başka rivayete göre ise Vakıa Suresi İmam Ali’nin (a.s) suresidir ve her kim Vakıa Suresi'ni okursa, İmam Ali’nin (a.s) dostlarından olacaktır. [11]

Vakıa Suresi Arapça ve Türkçe Meali


Önceki Sure
Rahman Suresi 		Vakı'a Suresi

Mekki Sureler Medeni Sureler

Sonraki Sure
Hadid Suresi

1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas


Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. ↑ Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, h.ş 1376, c 2, s 1254.
  2. ↑ Marifet, Amuzeş-i Ulum-i Kur’an, h.ş 1381, c 2, s 166.
  3. ↑ Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, h.ş 1376, c 2, s 1254.
  4. ↑ Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1254.
  5. ↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.
  6. ↑ Tabatabai, el-Mizan, h.k 1417, c 19, s 117.
  7. ↑ Tabatabai, el-Mizan, h.k 1417, c 19, s 117.
  8. ↑ Tabatabai, el-Mizan, h.k 1417, c 19, s 117.
  9. ↑ Tabersi, Mecmau’l-Beyan, h.ş 1372, c 9, s 321.
  10. ↑ Tabersi, Mecmau’l-Beyan, h.ş 1372, c 9, s 321.
  11. ↑ Şeyh Saduk, Sevabu’l-Amal, h.k 1406, s 117.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
  • Daneşname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.
  • Şeyh Saduk, Muhammed bin Ali, Sevabu’l-Amal ve İkabu’l-Amal, Kum, Daru’ş-Şerif Razi, h.k 1406.
  • Tabatabai, Seyyid Muhammed Hüseyin, el-Mizan fi Tefsiri’l-Kur’an, Kum, İntişarat-i İslami, h.k 1417.
  • Tabersi, Fadıl bin Hasan, Mecmau’l-Beyan fi Tefsiri’l-Kur’an, Tahran, Nasır Hüsrev, h.ş 1372.
  • Marifet, Muhammed Hadi, Amuzeş-i Ulum-i Kur’an (Bica) Merkez-i Çap ve Neşr-i Sazman-i Tebligat-i İslami, Birinci baskı, h.ş 1371.
"https://tr.wikishia.net/w/index.php?title=Vakı%27a_Suresi&oldid=98698" sayfasından alınmıştır