A'la Suresi

A'la Suresi
Tarık Tarık Suresi A'la Gaşiye Gaşiye Suresi
Sure Numarası	87
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	8
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	19
Kelime Sayısı	72
Harf Sayısı	296

A’la Suresi (Arapça: سورة الأعلى), Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer alan seksen yedinci suredir ve Mekkı surelerinden biridir. Bu surenin adı ilk ayetinden alınmıştır ve "üstün" anlamına gelmektedir. Surenin açılış ayetleri, Peygamber Efendimiz (s)'i Allah'ı yüceltmeye çağırmakta, ardından Allah'ın yedi sıfatını saymakta, ardından mütevazi müminler ve kötü kâfirler ile bu iki grubun mutluluk ve mutsuzluk sebeplerinden söz etmektedir.

Bu sureyi okumanın faziletine gelince, Peygamberimiz (s)'den, bu sureyi kim okursa, Allah'ın İbrahim'e, Musa'ya ve Muhammed'e (s) indirdiği her harf için on sevap vereceği rivayet edilmiştir. Peygamber Efendimiz (s)'in bu sureyi sevdiği hadislerde de zikredilmektedir.

A’la Suresi

A’la Suresi, yüce Allah'ı tesbih etme emriyle başladığından dolayı bu adı almıştır.

“Sebbihi’sme Rabbike’l A’la.” (tercüme: Yüce Rabbinin ismini tesbih et.)

Ayetlerinin sayısı hakkında hiçbir görüş ayrılığı bulunmayan bu sure, 19 ayet, 72 kelime ve 296 harften ibarettir. Mushaf’taki resmi sırası itibariyle 87. ve iniş sırasına göre ise, Kur’an’ın 8. suresidir. Bu sure Mekke’de nazil olmuştur. "Lafız" ve "hacim" bakımından “Mufassal”(geniş) surelerden olup, "Evsat" sureleri grubundandır. Allah’ı tesbih ifadesiyle başlayan ve “Müsebbihât” diye bilinen yedi surenin sonuncusudur.

Konuları

İbn-i Mesud’un rivayeti esasınca A’la Suresi'nin ilk ayetinde, rükû ve secde zikrinin tesbih olduğu ve namazın bu iki (rükû ve secde) yerinde (Subhanallah ile) Allah’ın tesbih edilmesi gerektiğini beyan eden fıkhi bir hüküm bulunmaktadır. Ayrıca bu surenin 14 ve 15. ayetlerinde de Ramazan bayramı hakkında iki fıkhi hüküm (Ramazan Bayramı ve Ramazan Bayramı fitresi) dile getirilmiştir.

A’la Suresi, Allah’tan korkanların öğüt aldığını ama şekavet yolu üzere olanların ise, öğüt ve nasihatten kaçtığını zikrederek Allah Resulüne (s.a.a) öğüt ve nasihatin faydası ve gerekliliğini beyan etmektedir. Daha sonra, katı kalplilerin ahiretteki durumundan bahsederek, temiz kalplilerin doğru yol üzere olduklarını müjdelemektedir.^[1]

Önceki Sure Tarık Suresi	A'la Suresi Mekki Sureler Medeni Sureler	Sonraki Sure Gaşiye Suresi
1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1263.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.

[1] Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1263.

[2] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[1]

[2]