İnfitar Suresi

İnfitar Suresi
Tekvir Tekvir Suresi İnfitar Mutaffifin Mutaffifin Suresi
Sure Numarası	82
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	82
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	19
Kelime Sayısı	81
Harf Sayısı	333

İnfitar Suresi (Arapça: سورة الإنفطار), İnfitar Suresi, Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer alan seksen ikinci suredir ve Mekki surelerinden biridir. Bu sureye "İnfitar" denmesinin nedeni, ilk ayetinde İnfitar'ın göğün yarılması anlamına gelmesidir. İnfitar Suresi, Kıyamet gününün oluşumunu, şartlarını ve alametlerini anlatmakta, Ebrar (iyi) ve Fucer (kötü) kavimlerinin akıbeti ve konumu hakkında bilgi vermektedir.

Peygamber Efendimiz (s), bu sureyi okumanın faziletiyle ilgili, İnfitar suresini okuyan kimseye, Allah'ın ona tüm kabirlerin sayısı kadar ve on katı kar ve yağmur damlası kadar sevap vereceğini bildirmiştir.

İnfitar Suresi

İnfitar Suresi, birinci ayetinde göğün yarılması manasına gelen “infitar”dan bahsettiği için bu isimle anılmıştır; “İze’s-Semau’n-Fetarat” (Gök yarıldığı zaman). Bu surenin diğer ismi olan “İnfetarat” kelimesinin kökü ve mastarı ise “İnfitar”dır.

Bütün müfessirlerin ortak görüşüne göre 19 ayetten oluşan İnfitar Suresi, 81 kelime ve 333 harften ibarettir. Mushaf’taki sırasına göre 82. iniş sırasına göre ise Kur’an-ı Kerim’in 82. suresidir. Sure, Mekke’de nazil olmuştur. Bu sure lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden; yani Kur’an’ı Kerim’in kısa surelerinden olup, “İza” ile başlayan “Zamaniye Surelerinin” dördüncüsüdür.

Konuları

İnfitar Suresi'nde, kıyametin vuku bulması, şartları ve alametleri beyan edilmektedir. Ayrıca insanları “ebrar” (iyiler) ve “fuccar” (kötüler) olarak iki gruba ayırıp, her iki grubun akıbet ve makamları hakkında söz etmekle birlikte, değerli yazıcıların (meleklerin) her insanın amellerini (Kiramen katibîn) yazdığına değinmektedir.^[1]

Önceki Sure Tekvir Suresi	İnfitar Suresi	Sonraki Sure Mutaffifin Suresi

Mekki Sureler • Medeni Sureler 1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1262.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.

[1] Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1262.

[2] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[1]

[2]