Dört Kul Suresi
Dört Kul Suresi (Arapça: القلاقل) ifadesinden maksat, Kur’an-ı Kerim’in “Bismillahirrahmanirrahim”den sonra “Kul” (Arapça: قل) kelimesiyle başlayan dört suresidir. Bu dört sure şunlardır: “Kul huvallahu ahad” ile başlayan İhlas suresi, “Kul ya Eyyuhel Kafirun” ile başlayan Kafirun suresi, “Kul euzu bi-Rabbi’l Felak” ile başlayan Felak suresi ve “Kul Euzu bi-Rabbi’n Nas” ile başlayan Nas suresidir.
Tanımı
"Dört kul"dan maksat, Kur’an-ı Kerim’de “Kul” emir kipiyle başlayan dört suredir. Bu dört sure şunlardır: “Kul huvallahu ahad” ile başlayan İhlas suresi, “Kul ya Eyyuhel Kafirun” ile başlayan Kafirun suresi, “Kul euzu bi-Rabbi’l Felak” ile başlayan Felak suresi ve “Kul Euzu bi-Rabbi’n Nas” ile başlayan Nas suresidir.[1] Bu dört sure sırasıyla “Suver-i Kul” (Kul Sureleri),[2] “Kalakil” ve “Zatu’l Kalakil” adlarıyla da anılmaktadır. Her ne kadar Cin suresi "Kul" kelimesiyle başlasa da[3] yalnızca bu dört sureyi bu isimle anmışlardır.
Rivayetlerde
Her ne kadar Kur’an’ın faziletleri ve Kur’an’ın özelliklerinde bu dört surenin birlikte okunması için sevap ve fazilet zikredilmemiş olsa da bazı hadislerde İhlas suresi, Felak suresi ve Nas suresinin Fatiha[4] suresi ile yahut Ayete’l Kürsi[5] ile birlikte okunması ve yine bu dört surenin Nasr suresi[6] ile birlikte okunması hirz, zikir ve ta’viz unvanı ile tavsiye edilmiştir. Buna ek olarak gece namazında ve Recep ayındaki bazı gecelerde kılınan müstahap bazı namazlarda bu dört surenin okunması tavsiye edilmiştir.[7]
Fars Edebiyatında
Bu dört surenin çeşitli münasebetlerle ta'viz için okunması geçmişten günümüze Fars dili konuşanları arasında yaygındı ve bazen nesir ve nazım metinlerinde bu tabir kullanılmaktadır.[8]
Dört Kul’un Özellikleri
Hz. Fahr-i Kâinat Efendimizden (s.a.a) nakledilen ve “Zatu’l Kalakil” hadisi diye meşhur olan bir hadiste insanın kendisi, evladı ve malının afetlerden korunması ve ta'viz için bu dört surenin okunması tavsiye edilmiştir.[9]
Tefsirlerde
İbn-i Sina “Tefsir-i Kalakil” adındaki tefsirinde dört kul suresinin üçünün (İhlas, Felak ve Nas surelerinin) tefsirini ele almıştır. Bu eser, İhsan Yarşatir’in çabalarıyla "Tefsir-i Tevhid", "Tefsir-i Felak" ve "Tefsir-i Nas" adıyla beş risalede[10] basılmıştır. Ebu’l Mekarim Mahmud b. Muhammed Hasani Vaiz de Kur’an’da "kul" emriyle geçen tüm ayetlerin tefsirini yaptığı “Belabilu’l Kalakil”[11] adında bir kitap yazmıştır.
Kaynakça
- ↑ Ferheng-i Istılahat-ı Kur’ani, s. 118.
- ↑ Ramyar, s. 597.
- ↑ Cin, 1.
- ↑ Huveyzi, c. 5, s. 705.
- ↑ Huveyzi, c. 5, s. 702.
- ↑ Tabersi, c. 10, s. 839; Ebu’l Futuh-u Razi, c. 20, s. 433; Suyuti, c. 8, s. 600.
- ↑ Bkz. Hatib Şerbini, c. 1, s. 221; Hürrü Amuli, c. 8, s. 92; Demyati, c. 1, s. 290.
- ↑ Örnek olarak Bkz. Senai, s. 404, 567; Cami, c. 2, s. 494; Naziri, s. 317; Al-i Ahmed, s. 19; Ketirani, s. 46.
- ↑ Bkz. Kutb-u Razi, s. 85; Meclisi, c. 51, s. 260; c. 89, s. 341; Hadisin nüshası için Bkz. Ağa Bozorg-u Tahrani, c. 6, s. 376.
- ↑ Tahran, 1383 h.ş.
- ↑ Tahran, 1375 h.ş.
Bibliyografi
- Kur’an
- Hariri, Muhammed Yusuf, Ferheng-i Istılahat-ı Kur’ani, c. 1, Hicret, Kum, 1384.
- Celal Al-i Ahmed, Did ve Bazdid, Tahran, 1349 h.ş.
- Ebu’l Futuh-u Razi, Ravzatu’l Cenan fi Tefsiri’l Kur’an, Muhammed Cafer Yahiki ve Muhammed Mehdi Nasih baskısı, Meşhed, 1375 - 1376 h.ş.
- Abdurrahman b. Ahmed Cami, Divan, A’lahan Efsehzad, Tahran, 1378 h.ş.
- Hürrü Amuli.
- Abdu Ali b. Cuma Huveyzi, Tefsiri Nuru’s Sakaleyen, Haşim Resuli Mehallati baskısı, Kum, 1370 h.ş.
- Muhammed b. Ahmed Hatib Şerbini, Muğni’l Muhtac ila Marifeti Maani’l Elfazi’l Minhac, Kahire, 1958.
- Osman b. Muhammed Şata Demyati, İ’anetu’t Talibin, Beyrut, 1418.
- Mahmud Ramyar, Tarihi Kur’an, Tahran, 1363 h.ş.
- Mecdud b. Adem Senai, Hadikatu’l Hakikat ve Şeriatu’t Tarikat, Müderris Razevi baskısı, Tahran, 1359 h.ş.
- Suyuti.
- Tabersi.
- Said b. Hibeullah Kutbu Ravandi, Kitab Seluhu’l Huzeyn, el-Maruf bin el-Daavat, Kum, 1407.
- Mahmud Ketirai, ez Haşat ta Haşat, Tahran, 1378 h.ş.
- Meclisi.
- Muhammed Hüseyin Naziri, Divan, Muhammed Rıza Tahiri baskısı, Tahran, 1379 h.ş.
Dış Bağlantılar
- Telhis ve eklemlerle makalenin kaynağı: Danışname-i Cihan-ı İslam