Nas Suresi

Nas Suresi
Felak Felak Suresi Nas Fatiha Fatiha Suresi
Diğer İsimler	Muavveze, Muşakşaka, Dört Kul
Sure Numarası	114
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	21
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	6
Kelime Sayısı	20
Harf Sayısı	78

Nas Suresi (Arapça: سورة الناس), Nas Suresi, Kur'an-ı Kerim'in yüz on dördüncü (son) suresi ve Mekke surelerinden biri olup otuzuncu bölümde yer almaktadır. Nas Suresi "kul" ile başlayan dört sureden biridir. Bu surede Allah, Peygamber Efendimiz'e (s) gizli ayartıcılardan Allah'a sığınmasını emretmektedir. Bazı Sünni tefsirlerde bu surenin, Yahudi bir adamın Peygamber Efendimiz (s)'e büyü yapması ve bu yüzden Peygamberimizin hastalanması sonucu nazil olduğu belirtilmektedir. Cebrail'in gelişi ve Felak ve Nas Suresi'nin indirilmesinden sonra Peygamberimiz (s)'e bu ayetler okundu ve hasta yatağından kalktı. Bazı Şii alimler bu söze karşı çıkmışlar ve sihrin Peygamber Efendimiz (s)'e tesir etmediğini söylemişlerdir.

Nas Suresi ve Felak Suresi'ne Muavvizeteyn denir. Nas suresini okumanın faziletleri arasında, Nas suresini ve Felak suresini okuyanın, ilahi peygamberlerin bütün kitaplarını okumuş gibi olacağı zikredilmiştir. Peygamber Efendimiz'in (s) Nas ve Felak surelerini Allah katında en sevilen sureler arasında saydığı da rivayet edilmiştir.

İsimleri

Nas

Nas Suresi, birinci ayetinde Allah Resulü ve müminlere insanlardan insanların Rabbine sığınmayı öğrettiği için bu adı almıştır; “Kul euzu bi Rabbi'n-Nas” (tercüme: İnsanların Rabbine, insanların hükümranına, insanların ilahına sığınırım).^[1]

Muavveze

Ana Madde: Muavvizeteyn

İnsanlar Nas Suresi'ni okumakla kendilerini şeytani vesveselerden korudukları ve Allah’a sığındıkları için bu adla anılmıştır. Nas ve Felak Suresi'ne "Muavvezeteyn" de denilmektedir. Allah Resulü (s.a.a) Nas ve ve Felak surelerini okuyarak İmam Hasan (a.s) ve İmam Hüseyin’i (a.s) (nazar ve belalardan uzak tutmak) koruduğu rivayet edilmiştir. Ayrıca İbn-i Mesud gibi sahabelerden bazıları bu iki surenin Kur’an suresi değil; dua olduğunu zannetmişlerdir.^[2]

Muşakşaka

Hassas durumlarda insanın ağzından çıkan kelama "şakşaka" denmektedir. İnsan tehlike hissettiği anda bu tehlikeden kurtulmak ve Allah’a sığınmak için bu sureyi okuduğundan dolayı "muşakşaka" adını almıştır. Felak Suresi, Nas Suresi ile birlikte “muşakşakateyn” adlarıyla da anılmaktadır.^[3]

Dört Kul

Ana Madde: Dört Kul

Nas Suresi “Kul” kelimesiyle başlayan diğer üç sureyle birlikte (Kafirun, İhlas ve Felak) “Dört Kul” sureleri olarak adlandırılmıştır.^[4]

Önceki Sure Felak Suresi	Nas Suresi Mekki Sureler Medeni Sureler	Sonraki Sure -
1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271 - 1272.
↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271 - 1272.
↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271.
↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l Kur'âni'l Kerîm, 1418 h.k. / m. 1376.
Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.

[1] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271 - 1272.

[2] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271 - 1272.

[3] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271.

[4] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1271.

[1]

[2]

[3]

[4]