Abese Suresi

Abese Suresi
Naziat Naziat Suresi Abese Tekvir Tekvir Suresi
Diğer İsimler	A’ma, Sefere
Sure Numarası	80
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	24
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	42
Kelime Sayısı	133
Harf Sayısı	553

Abese Suresi (Arapça: سورة عبس), Abese Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 80-ci suresidir ve Kur'an'ın 30-cu bölümünde yer alan Mekki surelerinden biridir. Bu sureye "surat asdı" anlamına gelen Abese kelimesiyle başladığı için "Abese" adı verilmiştir. Abese Suresi, Kuran'ın değer ve öneminden, insanın Rabbinin nimetlerine karşı nankörlüğünden, kıyamet gününde yaşanan şok edici olaylardan ve insanların o günkü kaderinden bahseder. Bu surenin açılış ayetlerinde Allah, köre kaba davranan kişiyi azarlamaktadır. Müfessirler, azarlanan kişinin Hz. Peygamber (s.a.v.) mi yoksa başkası mı olduğu konusunda görüş ayrılığına düşmüşlerdir. Bu surenin ünlü ayetleri arasında Mahşer sahnesini anlatan ve insanların akrabalarından (kardeşlerinden, babalarından, annelerinden, eşlerinden ve çocuklarından) kaçtığını söyleyen 34-37. ayetler yer almaktadır. Abese suresini okuyan kimsenin kıyamet günü mutlu ve güler yüzlü olarak geleceği hadislerde belirtilmektedir.

İsimleri

Abese Suresi'ne, Abese kelimesiyle başlamasından dolayı bu ad verilmiştir; “Abese ve tevella.” ( Surat astı ve yüz çevirdi.) Bu surenin diğer ismi (ikinci ayette geçen a’ma kelimesinden dolayı) A’ma Suresi olarak bilinmektedir; “En caehul'a'ma.” (tercüme: Yanına o kör geldi diye.)

Abese Suresi'nin 15. ayetinde zikri geçen sefere (insanların amellerini yazan melekler) kelimesinden dolayı, bu sureye Sefere Suresi de denmiştir. “Bi eydi seferah.” (tercüme: Kâtiplerin ellerindedir.)

Özellikleri

Abese Suresi'nin ayet sayısı Hicaz ve Küfe karilerine göre 42 ve diğer karilerin görüşüne göre ise 41 yâda 40’tır; ancak birinci görüş daha meşhurdur. Bu sure 133 kelime ve 553 harften ibarettir. Mushaf’ta ki sırasına göre sekseninci, iniş sırasına göre ise yirmi dördüncü suredir. Abese Suresi Mekke’de nazil olmuştur. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden; yani Kur’an’ı Kerim’in kısa surelerinden olup, 30. cüzde yer almaktadır.

Konuları

Abese Suresi'nin başında, Allah Resulünün (s.a.a) yanına gelen bir kör şahıstan bahsedilmektedir; o esnada Allah Resulü (s.a.a) Kureyş büyükleri ile müzakere etmekle ve onları İslam’a davet ile meşgul olmasından dolayı, kör şahsa gereken ilgiyi gösteremediğine işaret edilmektedir. Ancak Şii mütekellim ve müfessirler bu tefsiri kabul etmeyerek, ilahi kınama ve azarlamanın Allah Resulü (s.a.a) hakkında olmadığını belirtmişlerdir.^[1] İnsanların Allah’a yönelmesi, nimetlere şükran ve teşekkür kastıyla ilahi nimetlerin bazılarının sayılması, insanlara karşı güler yüzlü ve saygılı davranma, insanın gaflet, gurur ve kibirden uzak durması kastıyla insana neden (temiz olmayan bir sudan ve nütfeden) yaratıldığının hatırlatılması, kıyametin kesinlikle vuku bulacağının vurgulanması, cennet ve cehennem ehlinin özellikleri gibi konular bu surenin temel konularından bazılarıdır. ^[2]

Önceki Sure Nazi'at Suresi	Abese Suresi Mekki Sureler Medeni Sureler	Sonraki Sure Tekvir Suresi
1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Bu ayet ve ayetin iniş sebebi hakkında Şii ve Sünni müfessirler arasındaki görüş farklılıkları konusunda daha fazla bilgi edinmek için bakabilirsiniz; Kur’an-ı Kerim, tercüme: Kur'an, Bahaddin Hürremşahi'nin tercüme, açıklama ve kavramlar kitabı, s. 585
↑ Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1261.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.
↑ Kör adamdan maksat, Abdullah b. Mektum'dur. Bu şahıs, Kur'an-ı öğrenmek için Peygamberin (s.a.a) huzuruna geldi. Bu sırada Kureyş'in büyüklerinden bir topluluk, Peygamber'in huzurunda bulunuyorlardı. Orada bulunan Emevilerin büyüklerinden biri, o adam geldiği için yüzünü asıp ona kötü davrandı. Bu ayetler, o Emevi adamın kınanması için ve aynı zamanda Abdullah b. Mektum'un saygınlığının hatırlanması üzere indi. Bu ayetlerin, o Emevi adamın kınanması hakkında indiği, İmam Cafer Sadık aleyhisselam'dan nakledilmiştir. Sûrenin bir bölümünde Peygamber'in, söz konusu kişileri imana davet etmekle ilgilenerek İbn Mektum'a gereken ilgiyi göstermemesine de işaret edilmiştir. Peygambere (s.a.a) hitap olan bölümden de asıl maksadın başkalarının olduğu bazı büyük müfessirler tarafından beyan edilmiştir. Her halükârda yüzünü asıp çeviren ve bu ayetlerde kınanan, o Emevi adamdır. (bkz. Nuru's-Sekaleyn Tefsiri ve el-Burhan Tefsiri.)

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.

[1] Bu ayet ve ayetin iniş sebebi hakkında Şii ve Sünni müfessirler arasındaki görüş farklılıkları konusunda daha fazla bilgi edinmek için bakabilirsiniz; Kur’an-ı Kerim, tercüme: Kur'an, Bahaddin Hürremşahi'nin tercüme, açıklama ve kavramlar kitabı, s. 585

[2] Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1261.

[3] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[4] Kör adamdan maksat, Abdullah b. Mektum'dur. Bu şahıs, Kur'an-ı öğrenmek için Peygamberin (s.a.a) huzuruna geldi. Bu sırada Kureyş'in büyüklerinden bir topluluk, Peygamber'in huzurunda bulunuyorlardı. Orada bulunan Emevilerin büyüklerinden biri, o adam geldiği için yüzünü asıp ona kötü davrandı. Bu ayetler, o Emevi adamın kınanması için ve aynı zamanda Abdullah b. Mektum'un saygınlığının hatırlanması üzere indi. Bu ayetlerin, o Emevi adamın kınanması hakkında indiği, İmam Cafer Sadık aleyhisselam'dan nakledilmiştir. Sûrenin bir bölümünde Peygamber'in, söz konusu kişileri imana davet etmekle ilgilenerek İbn Mektum'a gereken ilgiyi göstermemesine de işaret edilmiştir. Peygambere (s.a.a) hitap olan bölümden de asıl maksadın başkalarının olduğu bazı büyük müfessirler tarafından beyan edilmiştir. Her halükârda yüzünü asıp çeviren ve bu ayetlerde kınanan, o Emevi adamdır. (bkz. Nuru's-Sekaleyn Tefsiri ve el-Burhan Tefsiri.)

[1]

[2]

[3]

[4]