Adiyat Suresi

Adiyat Suresi
Zilzal Zilzal Suresi Adiyat Kari'a Kari'a Suresi
Diğer İsimler	Ve’l-Adiyat
Sure Numarası	100
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	14
Mekki/Medeni	Görüş ayrılığı var
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	11
Kelime Sayısı	40
Harf Sayısı	169

Adiyat Suresi (Arapça: سورة العاديات), El-Adiyat Suresi, Kur'an'ın 100-cü suresi ve on bir ayetten oluşan ve yeminle başlayan daha küçük surelerden biridir. Surenin adı ilk ayetinden alınmıştır ve koşucular, hızlılar anlamına gelir. Mekke ve Medeni suresi olması konusunda görüş ayrılıkları vardır. Bu sure Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer almaktadır.

Adiyat Suresi, cihatçıları ve Kıyamet gününde ölülerin dirilişini konu almakta ve insanın nankörlüğünden bahsetmektedir. Tilavetinin faziletinde, kim Adiyat Suresini okuyup okumaya devam ederse, Allah onu kıyamet günü Müminlerin Emiri (a) ile birlikte göndereceği ve onunnarkadaşları arasında olacağı belirtilmektedir. Cafer Tayyar namazının ikinci rekatında Adiyat Suresi okunur.

İsimleri

Adiyat Suresi, birinci ayette Allah-u Teâlâ’nın adiyat’a (soluk soluğa koşanlara; mücahitlerin atlarına) yemin etmesinden ve ondan söz etmesinden dolayı bu adı almıştır. “Vel âdiyâti dabhâ”; Andolsun soluk soluğa koşanlara (mücahitlerin atlarına). Bu sureye ve’l-adiyat kelimesiyle başlamasından dolayı “Ve’l-Adiyat” Suresi de denmiştir.

Özellikleri

Adiyat Suresi, bütün müfessirlerin ortak görüşüne göre 11 ayet, 40 kelime ve 169 harften oluşmuştur. Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 100. iniş sırasına göre ise Kur’an’ın 14. suresidir. Mekke’de nazil olan bu sure, bir rivayete göreyse Medine’de nazil olmuştur.

Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, Kısar sureleri grubunun ikincisidir; yani Kur’an-ı Kerim’in kısa surelerindendir ve 30. cüzün dördüncü hizbinin başlarında yer almaktadır. Ayrıca sure yeminle başlayan (Aksam) surelerin yirmi ikincisidir ve üç yeminle başlamaktadır.

Konuları

Adiyat Suresi cihad edenlerin özelliklerini ve savaş meydanını tersim ederek, insanın Allah’a karşı nankörlüğüne, dünyaperest oluşuna ve mala olan düşkünlüğünden dolayı, cimri olmasına işaret etmektedir. Ayrıca kıyametin durumunu ve ceza gününün keyfiyetini hatırlatmaktadır.^[1]

Önceki Sure Zilzal Suresi	Adiyat Suresi Mekki Sureler Medeni Sureler	Sonraki Sure Kari'a Suresi
1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1267.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.

[1] Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1267.

[2] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[1]

[2]