İçeriğe atla

İnşikak Suresi

wikishia sitesinden
İnşikak Suresi
İnşikak
Diğer İsimlerİnşakkat
Sure Numarası84
Cüz30
Nüzul
Nüzul Sırası83
Mekki/MedeniMekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı25
Kelime Sayısı108
Harf Sayısı444


İnşikak Suresi (Arapça: سورة الإنشقاق), Kur'an-ı Kerim'in seksen dördüncü suresi ve otuzuncu bölümde yer alan Mekki surelerinden biridir. Bu surenin başında Kıyametin başlangıcında göğün yarılacağından bahsedildiğinden dolayı bu sureye İnşikak ismi verilmesi, yarılma anlamına gelmektedir. İnşikak Suresi, Kıyametin alametlerinden, dünyanın sonu ve yeniden dirilişten söz etmekte ve ahirette insanları iki gruba ayırmaktadır: Amelleri sağ ellerine verilen ve denetlenmesi kolay olan grup ve Amelleri arkalarından verilen ve ateşe giren grup. İnşikak Suresi'nin 21-ci ayetinde müstehap secde vardır; Yani, okurken veya dinlerken kişinin secde etmesi müstehaptır. Bu sureyi okumanın fazileti ile ilgili olarak Peygamber Efendimiz (s), İnşikak Suresi'ni okuyan kimseyi, Allah'ın kıyamet gününde amellerinin mektubunun arkasından verilmesinden koruyacağını söylemiştir.

İnşikak Suresi

İnşikak Suresi, birinci ayette kıyametin vuku bulması ve göğün yarılmasından söz ettiği için bu adı almıştır; “İze's-Semau'n-Şakkat.” (Gök, yarılıp parçalandığı zaman). Bu surenin diğer ismi de “İnşakkat” Suresi'dir. 25 ayetten oluşan İnşikak Suresi, bazı karilerin görüşüne göre 23 ve diğerlerine göre ise 24'dür; ancak birinci görüş daha meşhurdur. Sure 108 kelime ve 444 harften ibarettir. İnşikak Suresi, Kur’an-ı Kerim’in Mekki surelerinden olup, Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 84. iniş sırasına göre ise Kur’an’ın 83. suresidir. Lafız ve hacim bakımından "Mufassal" surelerden ve “İza” ile başlayan “Zamaniye” surelerdendir. İnşikak Suresi'nin 21. ayetinde müstehap secde bulunmaktadır. Surede ayrıca üç yemin ayeti de yer almaktadır.

Konuları

Bu surenin asıl ve ana teması, önceki iki surede (İnfitar Suresi ve Tekvir Suresi) mead tefekkürü, ahiret ve kıyametten etkileyici tasvirleri sunan Mekki surelerde olduğu gibi ve kıyametin vuku bulacağı zaman göklerin yarılacağı örneğinde de olduğu gibi evrenin değişeceğini işaret etmektedir. Daha sonra bu surede iki grubun durumu anlatılmaktadır; birinci grup amel defterleri sağ tarafından verilen “Ashabı Yemin” ve diğer grup ise amel defterleri sol tarafından arkalarından atılan “Ashabı Şimal”.[1]



Önceki Sure
Mutaffifin Suresi
İnşikak Suresi

Mekki Sureler Medeni Sureler

Sonraki Sure
Buruc Suresi

1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas


Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1262.
  2. Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
  • Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.