Gaşiye Suresi

wikishia sitesinden
(Gaşiye Suresinin Arapça ve Türkçe Meali sayfasından yönlendirildi)
Gaşiye Suresi
Gaşiye
Sure Numarası88
Cüz30
Nüzul
Nüzul Sırası68
Mekki/MedeniMekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı26
Kelime Sayısı92
Harf Sayısı382


Gaşiye Suresi (Arapça: سورة الغاشية), Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer alan seksen sekizinci suredir ve Mekki surelerinden biridir. Gaşiye örtünmek anlamına gelir ve Kiyamet'ın isimlerinden biridir. Cennet ve Cehennemin tasviriyle bu sure, kâfirlerin çalışmalarının şartları ve sonuçlarının yanı sıra müminlerin mutluluk, tazelik ve kurtuluşlarından da söz etmekte, insanları yaratılış harikaları üzerinde düşünmeye çağırmaktadır. Bu sureye istinaden İslam Peygamberi (a), bir kimse Gaşiyye suresini okursa, Allah'ın Kıyamet gününde onun hesabını kolaylaştıracağını söylemiştir.

Gaşiye Suresi

Gaşiye Suresi, Gaşiye (Kıyamet) hikatesinden söz ettiğinden dolayı bu adı almıştır. “Hel etake hadisu’l Gaşiyeh.” (tercüme: Dehşeti her şeyi kapsayacak olan kıyametin haberi sana geldi mi?) İsmi fail olan "Gaşiye" kelimesi “Gaşev” ve “Gaşeve” kökünden türemiştir. Gaşiye kelimesinden maksat kıyamettir.

Bu sure 26 ayet, 92 kelime ve 382 harften ibarettir. Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 88. ve iniş sırasına göre ise, Kur’an’ın 68. suresidir. Sure, Mekke’de nazil olmuştur. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, Evsat sureleri grubundandır.

Konuları

Gaşiye Suresi'nde cennet ve cehennemin özelliklerinden; münkirlerin (kıyametteki) hal ve akıbetlerinden; müminlerin doğruluk, mutluluk ve hoşnutluklarından söz edilmektedir.[1]



Önceki Sure
A'la Suresi
Gaşiye Suresi Sonraki Sure
Fecr Suresi

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1263.
  2. Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l Kerîm, 1418 h.k./ m. 1376.
  • Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.