Nebe' Suresi

Nebe' Suresi
Mürselat Mürselat Suresi Nebe Naziat Naziat Suresi
Diğer İsimler	Amme ve Tesaelu, Mu’sirat
Sure Numarası	78
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	80
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	40
Kelime Sayısı	184
Harf Sayısı	797

Nebe' Suresi (Arapça: سورة النبأ), yetmiş sekizinci suredir ve Kur'an'ın otuzuncu bölümünü başlatan Mekki surelerinden biridir. Bu nedenle bu bileşene "Emme cüz" adı verilmiştir. Bu sureye Nebe denmesinin nedeni, ikinci ayetinin "nebei azimden"ten söz etmesidir.

Nebe Suresi, kıyamet gününü ve olaylarını anlatmakta, o gün günahkarların ve salih insanların durumlarını ve koşullarını anlatmaktadır. Meşhur ayetlerinden biri de, kıyamet gününde "takva sahibi" olanların hikâyesini anlatan 31-ci ayet ve sonrasıdır. Hadislerde bu ayette takvanın anlamı Emirül Mü'minin (a)'tir.

Nebe suresini okumanın faziletinde, kim onu okur ve ezberlerse, kıyamet günündeki hesabının bir namaz okumuş gibi olacağı bildirilmektedir.

İsimleri

Nebe Suresi, ikinci ayette geçen “Nebei’l Azîm” (kıyamet haberi) kelimesinden söz ettiği için bu adı almıştır. Bu sureye “Amme yetesaelûn” cümlesiyle başlamasından dolayı “Amme” ve “Tesaelu” suresi de denmiştir. Bu surenin dördüncü ismi ise (bu surenin 14. ayetinde geçen) “Mu’sirat”tır.

Özellikleri

Nebe Suresi'nin ayet sayısı Mekke ve Basra karilerine göre 40 ve bazı karilere göre ise, 39’dur; ancak birinci görüş daha meşhurdur. Sure 174 kelime ve 797 harften ibarettir.

Mekke’de nazil olan bu sure Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 78. ve iniş sırasına göre ise, Kur’an’ın 80. suresidir. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden; yani kısa surelerden olup, Kur’an-ı Kerim’in son cüzünde (30. cüzünde) yer almaktadır. İşte sırf bundan dolayı bu cüz bu surenin ismiyle (amme cüzü) meşhur olmuştur.

Konuları

Nebe Suresi, büyük bir haber ve hadise hakkında; yani kıyametin vuku bulması ve onun azameti noktasında bir soruyla başlamaktadır. Sure insanları iyi amellere, yüce makamlara ve ebedi cennete teşvik etmek için, takva ehlinin yeri olan cennetin ve sayısız nimetlerinin özelliklerini anlatmakla birlikte, cehennem azabı, şiddeti ve ehlinin pişmanlığını hatırlatarak son bulmaktadır.^[1]

Önceki Sure Mürselat Suresi	Nebe' Suresi Mekki Sureler Medeni Sureler	Sonraki Sure Nazi'at Suresi
1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1260 - 1261.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l Kur'âni'l Kerîm, 1418 h.k. / m. 1376.
Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.

[1] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1260 - 1261.

[2] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[1]

[2]