Tekasür Suresi

Tekasür Suresi
Kari'a Kari'a Suresi Tekasür Asr Asr Suresi
Sure Numarası	102
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	16
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	8
Kelime Sayısı	28
Harf Sayısı	123

Tekasür Suresi (Arapça: سورة التكاثر) Tekasür Suresi, Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer alan 102-ci suredir ve Mekke surelerinden biridir. Çokluk yarışı ve çoklukla övünmek anlamına gelen Tekasür kelimesi ilk ayette geçtiği için bu sureye Tekasür denilmiştir. Bu sure, mal, çocuk ve yardımcılarla kibri birbirlerine satanları azarlamakta ve yakın gelecekte kendilerine verilen nimetlerden sorumlu tutulacaklarını bildirmektedir. Bu sureyi okumak, Kur'an'dan bin ayet okumak gibidir.

Tekasür Suresi

Tekasür Suresi adını birinci ayette geçen “Tekasür” (çokluk yarışı ve çoklukla övünmek) kelimesinden almıştır. Tekasür Suresi bütün müfessirlerin ortak görüşüne göre 8 ayet, 28 kelime ve 123 harften oluşmuştur.

Mushaf’taki sırasına göre 102. iniş sırasına göre ise Kur’an’ın 16. suresidir ve Mekke’de nazil olmuştur. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup Kısar sureleri grubundandır; yani Kur’an-ı Kerim’in kısa surelerindendir ve 30. cüzün dördüncü hizbinde yer almaktadır.

Konuları

Tekasür Suresi başından sonuna kadar insanı kandıran (oyalayan) ve hakikatlerden geri bırakan Tekasür’den yani; çokluk yarışı, çoklukla övünmek, dünyaya dalmak, övünmekten söz etmektedir.

Bu surede mal, evlat ve akrabalarının çokluğuyla birbirine karşı övünerek güç gösterisinde bulunan ve hatta bu hususta yaşayanlarla yetinmeyip, üstünlüklerini ispat etmek için ölenlerin sayısıyla da övünen iki kabileye (Kureyş ve Yahud) daha sonra bu maddiyatçı insanların gözlerinin önündeki perde kalktığında ve cehennemi gördükleri günde dünyada verilen nimetlerden sorguya çekileceklerine işaret edilmektedir.^[1]

Önceki Sure Kari'a Suresi	Tekasür Suresi	Sonraki Sure Asr Suresi

Mekki Sureler • Medeni Sureler 1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1267 - 1268.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.

[1] Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1267 - 1268.

[1]