Leyl Suresi

Leyl Suresi
Şems Şems Suresi Leyl Duha Duha Suresi
Sure Numarası	92
Cüz	30
Nüzul
Nüzul Sırası	9
Mekki/Medeni	Mekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı	21
Kelime Sayısı	71
Harf Sayısı	316

Leyl Suresi (Arapça: سورة الليل), Leyl Suresi, Kur'an-ı Kerim'in doksan ikinci suresi ve otuzuncu bölümünde yer alan Mekki surelerinden biridir. Çünkü bu surenin başında geceye yemin edilmiş olduğundan buna "Leyl" adı verilmiştir. Leyl Suresi iki gruptan bahseder: Takva sahibi olan ve mallarını dağıtarak Allah'ın rızasını arayan bir grup ile dar görüşlü ve cennet vaadini yalan sanan bir grup.

Rivayetlerde, Leyl Suresi'ni okuyan kimseyi Allah'ın o kadar affedeceği, o kadarının razı olacağı, onu sıkıntılardan kurtarıp hayat yolunu kolaylaştıracağı belirtilmektedir.

Özellikleri

Leyl Suresi, Leyl’e (gece) yemin edilerek başlandığından dolayı bu adı almıştır.

“Ve’l-Leyli İza Yağşa” (Karanlığı (yeryüzünü) bürüyüp örttüğü zaman geceye yemin ederim)

Leyl Suresi 21 ayet, 71 kelime ve 316 harften oluşmaktadır. Kur’an-ı Kerim’in Mekke’de nazil olan surelerinden olup, Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 92 ve iniş sırasına göre ise, Kur’an’ın 9. suresidir.

Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, Evsat sureleri grubundandır. Ayrıca yeminle başlayan surelerin on dokuzuncusudur. (Birinci ayetten üçüncü ayete kadar olan bölümde, üç varlığa yemin edilmiştir.)

Konuları

Leyl Suresi, iki grubun hal ve akıbetlerini beyan etmektedir:

Sakınan ve takvalı olanlar; yani Allah yolunda infak edenler, Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak ve arınmak için malını verenler. Bunlara doğruluk ve Allah’ın hoşnutluğu vaadi verilmiştir.
Şekavet ehli olanlar; yani cimrilik eden ve cennet vaadini (ahiret mükâfatını) yalan sayanlar. Bu grup helak olmakla tehdit edilmekte, mallarını cimrilik ve dünyaya olan sevgilerinden dolayı diğerleriyle paylaşmadıkları için mallarının kıyamette onlar için bir yarar sağlamayacağına işaret edilmektedir.^[1]

Önceki Sure Şems Suresi	Leyl Suresi	Sonraki Sure Duha Suresi

Mekki Sureler • Medeni Sureler 1. Fatiha 2. Bakara 3. Al-i İmran 4. Nisa 5. Maide 6. En'am 7. A'raf 8. Enfal 9. Tevbe 10. Yunus 11. Hud 12. Yusuf 13. Ra'd 14. İbrahim 15. Hicr 16. Nahl 17. İsra 18. Kehf 19. Meryem 20. Ta-Ha 21. Enbiya 22. Hac 23. Mü'minun 24. Nur 25. Furkan 26. Şu'râ 27. Neml 28. Kasas 29. Ankebut 30. Rum 31. Lokman 32. Secde 33. Ahzab 34. Sebe' 35. Fatır 36. Yasin 37. Saffat 38. Sad 39. Zümer 40. Mü'min 41. Fussilet 42. Şura 43. Zuhruf 44. Duhan 45. Casiye 46. Ahkaf 47. Muhammed 48. Fetih 49. Hucurat 50. Kaf 51. Zariyat 52. Tur 53. Necm 54. Kamer 55. Rahman 56. Vakıa 57. Hadid 58. Mücadele 59. Haşr 60. Mümtehine 61. Saff 62. Cum'a 63. Münafikun 64. Teğabun 65. Talak 66. Tahrim 67. Mülk 68. Kalem 69. Hakka 70. Me'aric 71. Nuh 72. Cin 73. Müzzemmil 74. Müddessir 75. Kıyame 76. İnsan 77. Mürselat 78. Nebe' 79. Nazi'at 80. Abese 81. Tekvir 82. İnfitar 83. Mutaffifin 84. İnşikak 85. Büruc 86. Tarık 87. A'la 88. Gaşiye 89. Fecr 90. Beled 91. Şems 92. Leyl 93. Duha 94. İnşirah 95. Tin 96. Alak 97. Kadr 98. Beyyine 99. Zilzal 100. Adiyat 101. Kari'a 102. Tekasür 103. Asr 104. Hümeze 105. Fil 106. Kureyş 107. Ma'un 108. Kevser 109. Kafirun 110. Nasr 111. Mesed 112. İhlas 113. Felak 114. Nas

Ayrıca bakınız

.

Dış Bağlantılar

Kaynakça

↑ Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1264 - 1265.
↑ Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Daru'l Kur'ani'l Kerim, 1418 h.k. / m. 1376.
Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.

[1] Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1264 - 1265.

[2] Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

[1]

[2]