Buruc Suresi (Arapça: سورة البروج), Kur'an-ı Kerim'in 85-ci suresi ve Mekki surelerinden biri olup, 30-cu bölümde yer almaktadır. Kulelerle göğe yeminle başlayan bu sureye bu vesileyle Buruc adı verilmiştir. Buruc Suresi, Uhdud ashabının kıssasını ve Allah'a inananların Kıyamet günündeki akıbetini anlatarak, Kur'an'ı inkar edenleri azap konusunda uyarmakta ve sonunda Kur'an'ın levhi-mahfuzda olmasını ele almaktadır. Dünyadaki tüm olayların tüm detaylarıyla kaydedildiği ve hiçbir şekilde değiştirilemeyen bir levhi-mahfuz. Hadislerde Peygamber Efendimiz (s)'in bu surenin günlük namazlarda okunmasını emrettiği bildirilmektedir.
İnşikak Büruc Tarık | |
Sure Numarası | 85 |
---|---|
Cüz | 30 |
Nüzul | |
Nüzul Sırası | 27 |
Mekki/Medeni | Mekki |
İstatistiksel Bilgiler | |
Ayet Sayısı | 22 |
Kelime Sayısı | 109 |
Harf Sayısı | 468 |
Buruc Suresi
Buruc Suresi, burçları olan gökyüzüne “Buruc”a yemin ederek başladığından, bu adı almıştır. Ayetlerinin sayısı noktasında hiçbir görüş ayrılığı bulunmayan Buruc Suresi, 22 ayet, 109 kelime ve 468 harften ibarettir.
Mushaf’taki sıralamaya göre, seksen beşinci ve nüzul sırasına göre ise, yirmi yedinci suredir. Sure Mekke’de nazil olmuştur. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, yeminle başlayan yirmi üç surenin on dördüncüsüdür (birinci ayetten üçüncü ayete kadarki bölümde dört önemli konuya yemin edilmektedir).
Konuları
Buruc Suresi, burçları olan gökyüzüne, kıyamet gününe ve vaat edilmiş gün olarak o günün mutlaka gerçekleşeceğine yemin ederek başlamakta, müminlere eziyet eden ve kendileri helak olan Uhdud Ashabının akıbetinin beyanından sonra, müminlerin saadetli akıbetlerine ve ceza günündeki ecirlerine işaret edilmektedir. Ayrıca Allah’ın fiil ve sıfatlarına; kısaca da Firavun ve Semud kavminin kıssasına değinilmektedir. Buruc Suresi Allah’ın ilmi, Allah’ın insanların hareket, amel ve niyetlerine ilmi ihatasına ve Kur’an’ın azamet, asalet ve itibarına işaretle son bulmaktadır.[1]
Önceki Sure İnşikak Suresi |
Büruc Suresi | Sonraki Sure Tarık Suresi |
1. Fatiha
2. Bakara
3. Al-i İmran
4. Nisa
5. Maide
6. En'am
7. A'raf
8. Enfal
9. Tevbe
10. Yunus
11. Hud
12. Yusuf
13. Ra'd
14. İbrahim
15. Hicr |
Dış Bağlantılar
Kaynakça
Bibliyografi
- Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l-Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
- Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.