Ammar bin Ebi Selame
 | |
| İsmi | Ammar bin Ebi Selame ed-Dalani el-Hemdani |
|---|---|
| Lakabı | Ammar ed-Dalani |
| Nesebi ve kabilesi | Hemdan kabilesi |
| Şehid olduğu tarih | 10 Muharrem 61 h.k |
| Vefat yeri | Kerbela |
| Şehadet şekli | Ömer bin Sa'd'ın ordusu tarafından |
| Türbe | İmam Hüseyin Haremi |
| Kimin Sehabesi | Hz. Peygamber • İmam Ali (a.s) |
| Faaliyetleri | Cemel, Sıffin ve Nehrevan savaşları ile Kerbela vakıasında hazır bulunmuştur |
| Ehlibeyt Ashabı | |
| Habib bin Muzahir • Meysem-i Tammar • Müslim bin Avsece • Müslim bin Akil • Hâni bin Urve • Kumeyl b. Ziyad Nahai • vb. | |
Ammâr bin Ebî Selâme ed-Dâlânî el-Hemdânî (Arapça: عمّار بن أبي سلامة الدالاني الهمداني), Ammar ed-Dalani olarak bilinir; Peygamber'in (s.a.a) sahabelerinden, İmam Ali'nin (a.s) Cemel, Sıffin ve Nehrevan savaşlarındaki askerlerinden ve Kerbela şehitlerindendir.[1]
Ammar, Hemdan kabilesinin kollarından Beni Dalan'dandır.[2] Kerbela vakıasında Kufe yakınlarındaki Nuheyle ordugahında İbn Ziyad'ı öldürmeye kalkışmış fakat başarılı olamamıştır. Ardından İmam Hüseyin'in (a.s) kervanına katılmıştır.[3] Bazı kaynaklarda ismi Âmir olarak da geçmektedir.[4]
İbn Haik el-Hemdani (ö. 334 h.k), el-Eklil min Ahbari'l Yemen ve Ensabi Himyer adlı eserinde, Ammar b. Ebi Selame'nin Kufe'den gizlice ayrıldığını, Zehr b. Kays ve arkadaşlarıyla çatıştığını, onları mağlup ettiğini ve İmam Hüseyin'e (a.s) ulaştığını nakleder. İbn Ziyad, Zehr b. Kays'i 500 kişiyle birlikte Cisrü's-Sırat'ı korumakla görevlendirmişti ki kimse Kufe'den çıkamasın.[5]
Ammar b. Ebi Selame, Aşura günü Ömer b. Sa'd'ın ordusunun İmam'ın ordusuna yönelik başlattığı ilk genel saldırıda şehit olmuştur.[6] Ziyaretü'ş Şüheda metninde “Es-selâmü alâ Ammâr bin Ebî Selâme el-Hemdânî” ifadesiyle ona selam verilmiştir.[7]
Muhammed b. Tahir Semavi (ö. 1370 h.k), İbsarü'l Ayn adlı eserinde, Taberi tarihinden İmam Ali ile onun arasında Zikar'dan Basra'ya doğru giderken geçen bir konuşmayı aktarmaktadır. Bu konuşmada Ammar, İmam'a “onlara ulaştığında ne yapacaksın?” diye sorar. İmam “onları Allah'a ve O'na itaate davet ederim; kabul etmezlerse savaşırım” cevabını verir. Ammar şöyle der: “Bu durumda onlar, Allah'a çağıran kimseye galip gelemeyecekler.”[8] Tarihi kaynaklara göre İmam Ali (a.s), Aişe, Talha ve Zübeyr'le karşılaşmak üzere Medine'den Irak'a doğru hareket etmiş ve Irak'a girişte Zikar bölgesinde konaklamıştır.[9]
Kaynakça
- ↑ İbn Hacer Askalânî, el-İsâbe, 1415 h.k, c. 5, s. 107; Semâvî, İbsârü'l-ayn, 1419 h.k, s. 134.
- ↑ İbn Hacer Askalânî, el-İsâbe, 1415 h.k, c. 5, s. 107; Semâvî, İbsârü'l-ayn, 1419 h.k, s. 133.
- ↑ Belâzurî, Ensâbü'l-eşrâf, 1417 h.k, c. 3, s. 180.
- ↑ İbn Hâik, el-Eklîl, 1425 h.k, c. 10, s. 93.
- ↑ İbn Hâik, el-Eklîl, 1425 h.k, c. 10, s. 93.
- ↑ İbn Şehrâşûb, Menâkıb, 1379 h.k, c. 4, s. 113.
- ↑ İbn Meşhedî, el-Mezârü'l-kebîr, 1419 h.k, s. 495.
- ↑ Semâvî, İbsârü'l-ayn, 1419 h.k, s. 134.
- ↑ İbnü'l-Esîr, el-Kâmil, 1385 h.k, c. 3, s. 226.
Bibliyografi
- İbnü'l-Esîr, Ali b. Muhammed, el-Kâmil fi't-târîh, Beyrut, Dâr Sâdır, birinci baskı, 1385 h.k.
- İbn Hâik, Hasan b. Ahmed, el-Eklîl min Ahbâri'l-Yemen ve Ensâbi Himyer, thk. Muhammed Ekv‘a Hawâlî, San‘â, Kültür ve Turizm Bakanlığı, 1425 h.k / 2004.
- İbn Hacer Askalânî, Ahmed b. Ali, el-İsâbe fî temyîzi's-sahâbe, Beyrut, Dârü'l-kütübi'l-ilmiyye, 1415 h.k.
- İbn Şehrâşûb, Muhammed b. Ali, el-Menâkıb, Kum, Allâme, 1379 h.k.
- İbn Meşhedî, Muhammed, el-Mezârü'l-kebîr, Kum, Kayyûm, 1419 h.k.
- Belâzurî, Ahmed b. Yahyâ, Ensâbü'l-eşrâf, Beyrut, Dârü'l-fikr, 1417 h.k.
- Semâvî, Muhammed b. Tâhir, İbsârü'l-ayn fî Ensâri'l-Hüseyin, thk. Muhammed Ca‘fer Tabsî, İslâmî Araştırmalar Merkezi (Sipâh-ı Pâsdârân), 1419 h.k.