Sehiv Secdesi

Sehiv secdesi (Arapça: سجدة السهو), namaz bittikten sonra, namazda gerçekleşen bazı yanlış ve hatalardan dolayı yapılan bir secdedir. Yanılma ve unutma secdesi de denilmektedir. Sehiv secdesi namazdan hemen sonra yapılmalıdır ve kendisine özgü zikri vardır. Bu secdeden sonra teşehhüt ve selam farzdır.

Niteliği

“Vesailu’ş-Şia” kitabının sekizinci cildi, sehiv secdesinin farz olduğu yerler ve niteliği hakkındadır.
Sehiv secdesinin kısımları:

• Niyet: Namazın selamından sonra hemen sehiv secdesine niyet etmek gerekir.
• İki secde: Alnını secdenin sahih olduğu (toprak, taş gibi) yere koymalı ve şu üç zikirden birini söylemelidir:

“Bismillahi ve billahi ve sallallahu ale Muhammedin ve alihi”

“Bismillahi ve billahi, Allahumme salli ale Muhammedin ve al-i Muhammed.”

“Bismillahi ve billahi, Es-Selamu aleyke eyyuhen-Nebi ve Rahmetullahi ve berekatuhu”.

Ardından oturup, sonra ikinci secdeye gitmeli ve yukarıdaki zikirlerden birini söylemelidir.

• Teşehhüt ve selam: İki secde bittikten sonra, namazın teşehhüt ve selamı okunur.

Farz Yerler

Sehiv secdesinin farz olduğu yerler:

• Namaz arasında sehven konuşmak
• Secdenin birinin unutulduğu yerlerde
• Dört rekâtlı namazlarda ikinci secdeden sonra dört rekât mı, yoksa beş rekât mı kıldığında şüphe etmek.

Bazı müçtehitler aşağıdaki yerlerde de sehiv secdesini farz bilmektedirler:

• Selam vermemesi gereken yerlerde, örneğin birinci rekâtta sehven selam vermek.
• Teşehhüdün unutulması.
• Oturup teşehhüt ve selamı okuması gereken yerlerde, yanlışlıkla kalkıp kıyam ettiği yerlerde.

Bazıları da namazın rükün olmayan farz cüzlerinden birinin azaltıldığı veya çoğaltıldığı yerlerde sehiv secdesini gerekli bilmektedirler.

Namaz kılan kişi, her zaman yukarıdakilerden birinin yaşanıp yaşanmadığı konusunda şüpheye düşerse, yapmadığına hüküm vermeli ve eğer secdeyi gerektiren bir şey yaşanmışsa ve sehiv secdesi yapıp yapmadığında şüpheye düşerse, secde yapmalıdır.