Beni Mustalik Gazvesi

Öncelik: c, kalite: c
linksiz
resimsiz
yönlendirmesiz
wikishia sitesinden
Mustalik Oğulları Gazvesi
Example alt text
TarihHicretin 5. veya 6. yılı Şaban ayı
YerMüreysi suyunun yanı
SonucuMüslümanların zaferi
NedeniMustalikoğulları kabilesinin Müslümanlara karşı savaş hazırlığına girmesi
SavaşanlarMüslümanlar
Ben-i Mustalik Yahudileri
KomutanlarHz. Muhammed (s.a.a)
Haris b. Ebu Dırar
İslam Ordusunun Kayıpları
Müşriklerin TelefatlarıMustalikoğulları ordusundan bazıları öldürüldü, bazıları da kaçtı ve geriye kalanlar esir alındı.

Mustalik Oğulları veya Mureysi Gazvesi (Arapça: ‎غزوة بني المصطلق); Hz. Resul-ü Ekrem’in (s.a.a) Hicri kameri 5. yılda, Medine – Mekke yolu üzerindeki Fur’ bölgesinde yaşayan Yahudi kabilelerinden birine karşı yaptığı gazvenin adıdır. Mekke yakınlarına yerleşen Yahudi kabilesi Mustalikoğulları İslam’ın zuhurundan sonra, Mekke müşrikleri gibi Müslümanlarla savaşmaya başladılar. Müslümanlar "Mustalikoğulları" veya "Mureysi gazvesi" adıyla anılan savaşta bu kabileyi yenilgiye uğratarak, fitneyi bastırdılar.

Bazı münafıkların sabote etme ve tefrika çıkarmak istemeleri sonucunda bu savaştan sonra “Münafikun Suresi” Resul-ü Ekrem’e (s.a.a) nazil oldu.

Mustalikoğulları Kabilesi

Mustalikoğulları kabilesinin soyu Sa’d b. Amr b. Rebia’nın oğlu Cezime’ye dayanmaktadır.[1] İbn-i Düreyd, Cezime’nin “Saleka” kökünden türeyen ve "yüksek ses" manasına gelen güzel ve yüksek (tiz) sesi nedeniyle "Mustalik" olarak isimlendirildiğine inanmaktadır.[2] Bu kabile Müreysi sularının yakınlarındaki Kudeyd bölgesinde yaşamaktaydılar.[3] Ben-i Harid ve Havn kabileleri ile müttefik olmalarından dolayı “Ahabiş” adıyla meşhur olmuşlardır.[4]

Savaşın Nedeni

Mustalikoğulları veya Mureysi Gazvesi, Hicri kameri 5. yıl[5] veya Hicri kameri 6. yılın[6] Şaban ayında vuku bulmuştur. Allah Resulüne (s.a.a) Mustalikoğulları kabilesinin reisi Haris b. Ebu Dırar’ın kendi kabilesini ve Arap kabilelerinden de bir grubu bir araya toplayarak, Müslümanlara karşı savaşa hazır olduğu haberi ulaştı.[7] Bu faaliyeti haber alan Hz. Peygamber (s.a.a) haberin doğruluğundan emin olduktan sonra bir orduyla onların üzerine gitti. Münafıklardan bir grup da savaş yerinin yakın olması nedeniyle ve ganimet elde etmek için Hz. Peygamberin (s.a.a) ordusuna katıldı. Mustalikoğulları kabilesinin casuslarından birinin Medine yakınlarındaki Baqaa bölgesinde öldürülmesi kafirlerin dehşete kapılmalarına ve bazılarının da dağılmalarına neden oldu. Hz. Resul-ü Kibriya (s.a.a) Müreysi suyunun yanında savaşa hazırlandı. Bu savaşta Ensar’ın bayraktarı Sa’d b. Ubade ve Muhacirlerin bayraktarı ise, Ebu Bekir veya Ammar Yasir idi.

Savaşın Sonucu

İslam peygamberi Hz. Muhammed’in (s.a.a) emriyle savaş başlar başlamaz Mustalikoğulları kaçtılar. Onlardan bazıları öldürüldü ve kadın, çocuk ve malları İslam ordusunun eline düştü.[8] Savaştan sonra Allah Resulü (s.a.a) esirlere karşı iyi ve şefkatli davranılmasını emretti.[9] Köle olarak Sabit b. Kays veya amcası oğluna düşen Haris b. Ebu Dırar’ın kızı Cüveyriye azat edilmesi için Hz. Resulü Kibriya’dan (s.a.a) yardım talebinde bulundu. Allah Resulü de köle azat etme (sehm-i mukatebe) bedelini ödedikten sonra onunla evlendi.[10] Bu evlilikten sonra da Müslümanlar Mustalikoğulları esirlerini azat ettiler.[11]

Münafikun Suresinin Nüzulü

Münafıkların hadisesi, Mustalikoğulları savaşından sonra gerçekleşti. Bu hadisede Abdullah b. Ubey alaycı sözlerle Muhacir ve Ensar arasına ihtilaf sokarak, Hz. Peygamber'i (s.a.a) kızdırdı. Elbette zahiri olarak sözlerini inkar etmesiyle de affedildi. Münafikun suresi bu münasebetle Hz. Resul-ü Ekrem’e (s.a.a) nazil oldu.[12] İfk olayı da bu savaştan dönüşte meydana geldi.[13]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ↑ Ebu Ubeyd, s. 291.
  2. ↑ İbn-i Düreyd, Kitabu’l-İştikak, c. 2, s. 476.
  3. ↑ Yakut Hamevi, Mucemu’l-Buldan, c. 5, s. 118.
  4. ↑ İbn-i Hişam, es-Siretu’n-Nebeviyye, Birinci Bölüm, s. 373.
  5. ↑ Vakıdi, Kitabu’l-Meğazi, c. 1, s. 404.
  6. ↑ İbn-i Hişam, es-Siretu’n-Nebeviyye, İkinci Bölüm, s. 289.
  7. ↑ Vakıdi, Kitabu’l-Meğazi, c. 1, s. 404.
  8. ↑ Vakıdi, Kitabu’l-Meğazi, c. 1, s. 404 ve devamı.
  9. ↑ Vakıdi, Kitabu’l-Meğazi, c. 1, s. 410.
  10. ↑ İbn-i İshak, Kitabu’s-Seyr, s. 263.
  11. ↑ Vakıdi, Kitabu’l-Meğazi, c. 1, s. 411.
  12. ↑ İbn-i Hişam, es-Siretu’n-Nebeviyye, İkinci Bölüm, s. 291 - 292.
  13. ↑ İbn-i Hişam, es-Siretu’n-Nebeviyye, İkinci Bölüm, s. 279 ve sonrası.

Bibliyografi

  • İbn-i İshak, Kitabu es-Siyeru’l-Mağazi, tahkik: Süheyl Zekkar, Dimeşk, 1398 / 1978, baskı ofset, Kum, 1368.
  • İbn-i Düreyd, Kitabu’l-İştikak, tahkik: Abdusselam Muhammed Harun, Bağdad, 1399 / 1979.
  • İbn-i Hişam, es-Siretu’n-Nebeviyye, tahkik: Mustafa Sakka, İbrahim Ebyari ve Abdulhafiz Şelebi, Beyrut.
  • Ebu Ubeyd, Kasım b. Sellam, Kitabu’n-Neseb, tahkik: Meryem Muhammed Hayru’d-Der’i, Beyrut, 1410 / 1989.
  • Vakıdi, Muhammed b. Ömer, Kitabu’l-Meğazi, tahkik: Marsden Johannes, Londra, 1966.
  • Yakut Hamevi, Mucemu’l-Buldan, Beyrut, 1399 / 1979.


"https://tr.wikishia.net/w/index.php?title=Beni_Mustalik_Gazvesi&oldid=87833" sayfasından alınmıştır