Sefine Hadisi
| Hadis hakkında Bilgiler | |
|---|---|
| Konu | Ehl-i Beyt'in (a.s.) Müslümanların hidayet ve liderliğindeki özel konumunu kanıtlamak |
| Söyleyen | Hz. Muhammed (salallahu aleyhi ve alihi) |
| Asıl Ravi | Ebu Zer Gifari |
| Raviler | İmam Ali (a), İmam Bakır (a), İmam Sadık (a), İmam Rıza (a.s), Ebu Said el-Hudri, İbn Abbas, Enes bin Malik |
| Senedin İtibarı | Tevatür-ü manevi |
| Şii kaynakları | Uyun-u Ahbari er-Rıza (a), Şeyh Saduk, el-Emali, Şeyh Tusi, el-Emali |
| Sünni kaynakları | el-Müstedrek ale’s-Sahiheyn, Menakıb İbn-i Meğazili |
| Meşhur Hadisler | |
| Sakaleyn Hadisi • Sefine Hadisi • Velayet Hadisi • Medinetu’l İlm Hadisi • Menzilet Hadisi • Gadir Hutbesi • Seddu'l Ebvab • Silsiletu’z Zeheb Hadisi • On İki Halife Hadisi | |
Sefine hadisi (Arapça: حدیث السفینة), Hz. Resul-ü Kibriya (s.a.a) Efendimizin İslam ümmetine kendi Ehlibeyt'ini kurtuluş gemisi olarak tanıttığı meşhur hadislerdendir.
Hadisin Şia Kaynaklarındaki Metni
Güvenilir Şii kaynaklarında yer alan “Sefine” (Gemi) hadisini, Ebu Zer Gaffari (r.a) Hz. Peygamber Efendimizden (s.a.a) şu şekilde nakletmiştir:
«إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ دَخَلَهَا نَجَی، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ»
“Kuşkusuz Ehlibeyt'imin aranızdaki misali, Nuh’un gemisi gibidir; kim ona dâhil olursa (binerse), kurtulur ve kim de ondan uzak durursa, boğulur.”[1] -[2] -[3] -[4] -[5] -[6]
Hadisin Sünni Kaynaklarındaki Metni
Bu hadis, Ehlisünnet kaynaklarında da zikredilmiştir.[7] Örneğin Ehlisünnet'in büyük muhaddislerinden Hâkim Nişaburi, Sefine hadisinin metnini kitabında şu şekilde nakletmiştir:
قال رسول الله: مَثَلُ اهل بیتی مَثَل سفینة نوح، من رکبها نجی و من تخلّف عنها غَرِق
“Ehlibeyt'imin aranızdaki misali, Nuh’un gemisi gibidir; kim ona binerse, kurtulur ve kim ondan uzak durursa, boğulur.”[8]
Hâkim Nişaburi, daha sonra şöyle yazmakta: هذا حدیث صحیح على شرط مسلم ; Bu hadis, Müslim’in şartına göre sahihtir. Yani bu hadis, Ehlisünnet'in ikinci en önemli muteber kitabı olan Sahih-i Müslim’in hadisleri sıralamasındadır.[9]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ↑ Hürr-ü Amuli, Vesailu’ş-Şia, c. 27, s. 35, hadis: 33145.
- ↑ Şeyh Tusi, el-Emali, s. 633.
- ↑ Deylemi, İrşadu’l Kulub, c. 2, s. 306.
- ↑ Şeyh Saduk, Uyun-u Ahbari er-Rıza, c. 2, s. 27.
- ↑ Saduk, el-Emali, s. 269, hadis: 18.
- ↑ Tabarsi, el-İhticac, c. 1, s. 273.
- ↑ Mecmeu’z-Zevaid, Heysemi, c. 9, s. 168.
- ↑ Hâkim Nişaburi, el-Müstedrek ale’s-Sahiheyn, c. 2, s. 343.
- ↑ Hâkim Nişaburi, el-Müstedrek ale’s-Sahiheyn, c. 2, s. 343.
Bibliyografi
- Hürr-ü Amuli, Muhammed b. Hasan, Vesailu’ş-Şia, Kum: Alulbeyt, 1409 h.k.
- Tabarani, Hafız Ebu’l Kasım Süleyman b. Ahmed, el-Mu’cemu’l Kebir, tahkik: Hamdi Abdulmecid es-Selfi, Beyrut, Daru İhyau’t-Turasu’l Arabi, 1404 h.k.
- Hâkim Nişaburi, Hafız Ebi Abdullah, el-Müstedrek ale’s-Sahiheyn, Beyrut, Daru’l Marifet.
- Şeyh Tusi, el-Emali, Kum, Daru’s-Sekafet, 1414 h.k.
- Deylemi, Hasan b. Ebu’l Hasan, İrşadu’l Kulub, Kum, Şerif Razi, 1412 h.k.
- Şeyh Saduk, Uyun-u Ahbari er-Rıza, İntişar-ı Cihan, 1378 h.ş.
- Şeyh Saduk, el-Emali, Kitabhane-i İslami, 1362 h.ş.
- Tabersi, Ebu Mensur Ahmed b. Ali, el-İhticac, Meşhed, Neşr-i Murtaza, 1403 h.k.