Simat Duası

Simat Duası (Arapça: دعاء السمات), Cuma günü gurup vakti ve başka vakitlerde okunması müstahap olan bir duadır. İmam Muhammed Bakır’dan (a.s) nakledildiğine göre, bu duada ism-i azam zikredilmiştir. Şia âlimleri simat duası için çok sayıda şerh yazmışlardır.

İsimlendirilme Nedeni

“Simat”, alamet ve nişane anlamına gelen “simeh” kelimesinin çoğuludur. Duada kabul olma nişane ve alametleri çok olduğundan bu isimle adlandırıldığı söylenmiştir.

Senedi

Simat duasını, Şeyh Tusi, “Misbahu’l-Müteheccid”, İbn-i Tavus, “Cemalu’l-Usbu”, Kef’emi, Beledu’l-Emin ve Misbah, Allame Meclisi, Biharu’l-Envar ve Zadu’l-Mead kitaplarında muteber senetle Muhammed b. Osman Amri’nin (İmam Mehdi’nin (a.f) özel sefir ve naibi), İmam Sadık’tan (a.s) o da babası İmam Muhammed Bakır’dan (a.s) naklettiği bir duadır. Şeyh Abbas Kummi, “Mefatihu’l-Cinan” kitabında duayı Şeyh Tusi’nin “Misbah” kitabından nakletmiştir.

Kıraat Vakti

Simat duasını, Cuma gurup vakti ve Cumartesi akşamları (Cuma gününü Cumartesi gününe bağlayan gece) okumak müstahaptır. Ayrıca bir yere gitmek isteyen, bir haceti olan veya korktuğu bir düşmanla ya da çekinip korktuğu herhangi bir devlet adamıyla yüz yüze geldiği vakit bu duayı okursa, hacetleri kabul olur ve düşmana karşı korunur. Her kim bu duayı okuyamıyorsa, duayı yazıp kolunun üzerine bağlar veya koltuk altına bırakırsa, aynı tesiri göstermektedir. Şialar, Simat duasını Cuma gününün son saatlerine doğru (akşam namazı vakti girmeden önce) toplu veya ferdi olarak dini mekânlarda okumaktadır.

İmam Humeyni (r.a):
“(Simat) şanı yüce bir duadır; inkârcılar senet ve metnini inkâr etmeye cüret edemezler; Şia, Sünni, Arif ve genelin makbulüdür. Yüce derece ve çokça marifet içeriğine sahip bu şerif duanın kokusu arifin kalbini kendinden geçirir ve esintisi ise, ilahî nefesi salikin canına üfler.”.

—Hamd Suresinin Tefsiri, s. 19.

İçeriği

Simat duasında Allah, “İsm-i Azam”, peygamberler ve Allah’ın elçileri ile tekellüm ettiği ve vahiy indirdiği mukaddes mekânlara ant içilerek anılmaktadır. Duanın başında Allah ile münacat edilmekte ve zımnında Allah’ın nimetlerine değinilmektedir. Hz. Musa’nın (a.s) İsrailoğulları ile birlikteliğine, denizi yarıp içinden geçmelerine ve Firavun ve ordularının yok edilmesine işaret edilmektedir. Duanın başka pasajlarında Allah’ın, Hz. Musa (a.s), Hz. İbrahim (a.s), Hz. İshak (a.s), Hz. Yakup (a.s) ile konuştuğuna değinilmekte ve Allah’ın onlara yardım ulaştırdığını anlatmaktadır. Allah’ın, Hz. Âdem (a.s) ve soyuna olan rahmetini hatırlatmakta; sonra Allah’ın geçmiş ümmetlere olan bereketine dikkat çekilerek, Hz. Peygamber’in (s.a.a) soyu ve ümmetine olan bereketine vurgu yapılmaktadır. Allah’tan, Hz. Peygamber (s.a.a) ve Ehlibeytine (a.s) salat ve selam göndermesini isteyerek, Hz. İbrahim (a.s) ve soyuna ulaştırdığı bereket ve rahmeti gibi, onlara da bereket ve rahmetini ulaştırmasını istemektedir.

Konum ve Yeri

İmam Muhammed Bakır (a.s) nakledilen bir hadiste şöyle buyurmuştur: “Bu duada İsm-i Azam olduğuna dair yemin edecek olursam, doğru söylemiş olurum.”

Simat Duasının Metni

Duanın Arapça Metni

Duanın Türkçe Anlamı

Arapçası اللهُمَّ اِني اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَكْرَمِ اَلَّذي اِذا دُعيتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلى مَضَايقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِكَ وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِيَّتِكَ الَّتِي دَانَ [كَانَ ] لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَيْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً [مَسْكَنا] وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِيحَ وَ زِينَةً وَ رُجُوماً وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِيَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِي السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِيرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِيرَهَا وَ أَحْصَيْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ ] تَدْبِيرَهَا وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّيْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِينَ وَ الْحِسَابِ وَ جَعَلْتَ رُؤْيَتَهَا لِجَمِيعِ النَّاسِ مَرْئً وَاحِداً وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الْمُقَدَّسِينَ فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ ] الْكَرُوبِينَ [الْكَرُوبِيِّينَ ] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِي عَمُودِ النَّارِ وَ فِي طُورِ سَيْنَاءَ وَ فِي [إِلَی] جَبَلِ حُورِيثَ فِي الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِي أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ يَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ فِي الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِي بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ وَ جَاوَزْتَ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَيْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا لِلْعَالَمِينَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِي الْيَمِّ وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ ] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِيمِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي طُورِ سَيْنَاءَ وَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِ وَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بِئْرِ شِيَعٍ [سَبْعٍ ] وَ لِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بَيْتِ إِيلٍ وَ أَوْفَيْتَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِمِيثَاقِكَ وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِيَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِينَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ ] [الْهَرْمَانِ ] وَ بِآيَاتِكَ الَّتِي وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآيَاتٍ عَزِيزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِكَلِمَاتِكَ الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْيَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِي أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِينَ وَ بِنُورِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنَاءَ وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلالِكَ وَ كِبْرِيَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ الَّتِي لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّيَاحُ فِي جَرَيَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّيرَانُ فِي أَوْطَانِهَا وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ بِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِي سَبَقَتْ لِأَبِينَا آدَمَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ وَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْ ءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَيْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ بِطَلْعَتِكَ فِي سَاعِيرَ وَ ظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِينَ وَ جُنُودِ الْمَلائِكَةِ الصَّافِّينَ وَ خُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحِينَ وَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا عَلَى إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ فِي أُمَّةِ عِيسَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ وَ بَارَكْتَ لِيَعْقُوبَ إِسْرَائِيلِكَ فِي أُمَّةِ مُوسَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ وَ بَارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ [فِي ] أُمَّتِهِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِيدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ [شَهِيدٌ] Daha sonra hacetlerini isteyip, peşinden de şöyle de اَللّـهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ، وَبِحَقِّ هذِهِ الاَْسْمآءِ الَّتي لا يَعْلَمُ تَفْسيرَها وَلا يَعْلَمُ باطِنَها غَيْرُكَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بي ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بي ما اَنَا اَهْلُهُ وَاغْفِرْ لي مِنْ ذُنُوبي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما تَأَخَّرَ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَاكْفِني مَؤُونَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ، وَجارِ سَوْءٍ، وَقَرينِ سَوْءٍ، وَسُلْطانِ سَوْءٍ، اِنَّكَ عَلى ما تَشاءُ قَديرٌ وَبِكُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ. Bazı nüshalarda şöyle geçer: وَاَنْتَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ = “Doğrusu senin her şeye gücün yeter" cümlesinden sonra hacetlerini iste ve sonra şöyle de يا اَللهُ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا بَديعَ السَّماواتِ وَالأَرضِ، يا ذَا الْجَلالِ وَالاِكْرامِ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذا الدُّعاءِ Bu duayı sonuna kadar oku. Allame Meclisi, Seyyid İbn-i Bâkî'nin “Misbah" adlı eserinden Simat duasından sonra şu duanın okunmasını nakletmiştir اَللّـهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاءِ وَبِحَقِّ هذِهِ الاَْسْماءِ الَّتي لا يَعْلَمُ تَفْسيرَها وَلا تَأْويلَها وَلا باطِنَها وَلا ظاهِرَها غَيْرُكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاَنْ تَرْزُقَني خَيْرَ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ Daha sonra hacetlerini iste ve peşinden de şöyle de وَافْعَلْ بي ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ بي ما اَنـَا اَهْلُهُ، وَاْنتَقِمْ لي مِنْ فُلانِ بْنِ فُلان. "Falan oğlu falan" yerine düşmanının ismini söyle وَاغْفِرْ لي مِنْ ذُنُوبي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما تَأَخَّرَ، وَلِوالِدَيَّ وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَاكْفِني مَؤُونَةَ، اِنْسانِ سَوْء، وَجارِ سَوْءٍ، وَسُلْطانِ سَوْءٍ، وَقَرينِ سَوْءٍ، وَيَوْمِ سَوْءٍ، وَساعَةِ سَوْءٍ، وَانْتَقِمْ لي مِمَّنْ يَكيدُني وَمِمَّنْ يَبْغي عَلَيَّ وَيُريدُ بي وَبِاَهْلي وَاَوْلادي وَاِخْواني وَجيراني وَقَراباتي مِنَالْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ ظُلْماً اِنَّكَ عَلى ما تَشاءُ قَديرٌ وَبِكُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ Daha sonra şöyle de اَللّـهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاءِ تَفَضَّلْ عَلى فُقَراءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِنى وَالثَّرْوَةِ، وَعَلى مَرْضَى الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالشِّفآءِ وَالصِّحَةِ، وَعَلى اَحْيآءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِاللُّطْفِ وَالْكَرامَةِ، وَعَلى اَمْواتِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَعَلى مُسافِرِي الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالرَّدِّ اِلى اَوْطانِهِمْ سالِمينَ غانِمينَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَصَلَّى اللهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ وَعِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً كَثيراً. Şeyh İbn-i Fehed şöyle diyor: Simat duasından sonra şöyle demek müstehaptır اَللّـهُمَّ اِنّي اَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هذَا الدُّعاءِ وَبِما فاتَ مِنْهُ مِنَ الأَسْماءِ وَبِما يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسيرِ وَالتَّدْبيرِ الَّذي لا يُحيطُ بِهِ اِلاّ اَنْتَ اَنْ تَفْعَلَ بي كَذا وَكَذا "keza ve keza" yerine hacetlerini iste —

Tercüme Rahman (ve) rahim (olan) Allah'ın adıyla. "Allah'ım! Yüce, en yüce, en aziz, en ulu ve saygın ismin hürmetine senden diliyorum. O ismin hürmetine ki gökyüzünün kapalı kapılarına rahmet üzere açılmaları için okunduğunda, açılıverir; yeryüzünü sıkıntılarının kapısına rahatlık ve kurtuluşa erişilmesi için okunduğunda, rahatlık ve kurtuluşa erişilir; zorlukların kolaylığa dönüşmesi için okunduğunda, kolaylığa dönüşür; dirilmeleri için ölülere okunduğunda, diriliverirler; musibet ve kederlerin giderilmesi için okunduğunda, musibet ve kederler giderilir; en saygın ve en aziz ulu zatının yüceliği hürmetine, O ki yüzler O’nun karşısında zelil olur; boyunlar huzu eder -heybetinden-; sesler huşu eder (kesiliverir); kalpler O’na muhalefet etmekten korkar; iznin olmaksızın gökyüzünü yere düşmekten, gökleri ve yeri yok olmaktan koruyan güç ve kuvvetin hürmetine, alemdekilerin karşısında alçaldıkları maşiyyetin hürmetine, kendisiyle gökleri ve yeri yarattığın kelimen hürmetine, alemin hayret verici şeylerini meydana getirdiğin hikmetin hürmetine ki onunla karanlığı yarattın ve onu gece kıldın; geceyi ise, sükunet kıldın ve yine nur ve aydınlığı yarattın ve onu gündüz kıldın. Gündüzü ise, iş ve çalışmak için varlıklara görme sebebi kıldın; güneşi yaratıp, onu aydınlık kıldın; ayı yaratıp, onu nur kıldın; yıldızları yaratıp, onları belirginlik, burç, lamba, ziynet ve (kuruntuları) taşlama vesilesi kıldın; onun için doğular ve batılar kıldın; güneş için doğuş yerleri ve mecralar kıldın; onun için medarlar ve yüzme yerleri belirttin. Gökyüzünde onlar için menziller takdir ettin; sonra takdirini güzelleştirdin. Onları çeşitli şekillere soktun ve şekillerini güzelleştirdin! Onları kendi isimlerinle güzel bir şekilde saydın; hikmetinle tedbir ettin ve tedbirini güzelleştirdin! Gecenin, gündüzün ve saatlerin sultasıyla onları musahhar ettin. Onlarla yılların sayısını ve günlerin hesabını -belirttin-. Onları görmeyi bütün insanlar için eşit kıldın. Allah'ım! Yakın meleklerinin idraki üstünde, nur bulutlarının üstünde, Tur-i Sina ve Huris dağında, o mukaddes vadide, mübarek kubbede, sağ taraftaki dağın yönünden, o ağacın içinden, -geceleyin lamba gibi ışık saçan- ateş sütununda şehadet sandığının üstünde, kuddüs meleklerin arasında kulun ve elçin Musa b. İmran'la (a.s) konuştuğun, Mısır'da dokuz açık mucizeyle ve İsrailoğulları için denizi yardığın günün, Suf denizinde taştan fışkıran çeşmelerde meydana getirdiğin hayretlerde ve suyu denizin içinde taş gibi dondurup İsrailoğullarını denizden geçirdiğin, sabretmelerinden dolayı onlara karşı tamamlanan güzel kelimen (hükmün), âlemdekiler için bereketli kıldığın yeryüzünün doğularını ve batılarına onları mirasçı kıldığın, Firavun'u, askerlerini ve onların merkeplerini boğduğun yüceliğin hürmetine; yüce, en yüce, en aziz, en ulu, en saygın ismin hürmetine; kendisiyle Tur-i Sina'da kelimin olan Musa'ya (aleyhisselam) ve daha önce Hif mescidinde Halil'in İbrahim'e (aleyhisselam), (ibadet yeri olan) Şiya kuyusunda seçkin kulun İshak'a (aleyhisselam), peygamberin Yakub'a (aleyhiselam) Beyt-i Îl'de tecelli ettiğin, İbrahim'e (aleyhisselam) ahdinle, İshak'a yemininle, Yakub'a şehadetinle, müminlere vaadinle ve senin isimlerine davet edenlere icabet ederek vefa ettiğin yüceliğin hürmetine; Rumman kubbesinde Musa'ya (aleyhisselam) zahir olan yüceliğin hürmetine; sağlam ayetlerle -düşmana- galebeyle ve izzet yüceliğiyle Mısır diyarında vuku bulan ayetlerin hürmetine; güçlü saltanat, kudret izzeti, mükemmel kelimenin ("oluver" emri) şanı, gökyüzündekilere ve yerdekilere, dünya ve ahiret ehline lütufta bulunduğun kelimelerin hürmetine; bütün yaratıklarına minnet bıraktığın rahmetin hürmetine; alemdekilere -hüccet- ikame ettiğin gücün hürmetine; dehşeti Tur-i Sina dağının yıkılmasına neden olan nurun hürmetine; yeryüzünün dayanamadığı, göklerin tevazu ettiği, büyük derinliğin (uçsuz-bucaksız alem okyanusu) mustarip olduğu, denizlerin ve nehirlerin dalgalandığı, dağların huzu ve huşu ettiği, yeryüzünün tüm çala çukurluklarına rağmen durup hareket etmediği, tüm yaratıkların teslim olduğu, esen rüzgarların perişan olduğu (durduğu), ateşkedelerde ateşin söndüğü ilmin, yüceliğin, azametin, izzet ve haşmetin hürmetine; asırlar boyunca galebesi bilinen, göklerde ve yerlerde övülen saltanatın hürmetine; daha önce babamız Adem (aleyhisselam) ve rahmetinle onun soyundan gelenlere gerçekleşen (onlara keramet ve üstünlük tacı giydiren) doğru kelimen hürmetine senden diliyorum. Her şeye galebe çalan kelimen hürmetine; dağa (Tur'a) tecelli ettiğin, dağın dağılmasına ve Musa'nın bayılarak yere düşmesine neden olan nurun hürmetine; Tur-i Sina'da gözüken, kendisiyle kulun ve elçin Musa b. İmran'la konuştuğun yüceliğin hakkı için, Sair'de (Hz. İsa'nın (a.s) münacat ettiği yer) parlayışın, mukaddes kişilerin sahip olduğu yüksek makamlarda, sıra sıra dizilen melekler ordusu, tespih eden meleklerin huşusu karşısında -Mekke yakınlarında- Faran dağında -Resul-i Ekrem'e- zuhur edişin hürmetine; Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve âlih) ümmetinde İbrahim Halil'e (aleyhisselam) mübarek kıldığın, İsa'nın (aleyhisselam) ümmetinde seçkin kulun İshak'a (aleyhisselam) mübarek kıldığın, Musa'nın (aleyhisselam) ümmetinde halis kulun Yakub'a mübarek kıldığın, habibin Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve âlihi ve selem) soyu, zürriyeti ve ümmetinde ona mübarek kıldığın bereketlerin hürmetine senden diliyorum. Allah'ım! Biz bu olayların vuku bulduğu zamanlarda olmayıp tanık olmadığımız ve onları gözlerimizle görmediğimiz halde gerçek ve tam anlamıyla iman ettiğimiz gibi -senden diliyoruz ki- İbrahim ve İbrahim oğullarına ettiğin en üstün salat ve bereket gibi rahmetle Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine salat eyle. Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine bereket ver. Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine rahmet eyle. Doğrusu Sen övülmüş ve yücesin; dilediğini yapansın ve Senin her şeye gücün yeter." Daha sonra hacetlerini isteyip peşinden de şöyle de: "Allah'ım! Tefsirini ve batınını senden başka kimsenin bilmediği bu dua ve bu isimlerin hakkı hürmetine Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine rahmet eyle ve bana karşı kendine layık olan şekilde davran, benim hak ettiğim şekilde değil. Benim geçmiş ve gelecek günahlarımı bağışla; helal rızkını bana genişlet; kötü insanın zahmetini, kötü komşuyu, kötü arkadaşı, kötü yöneticiyi benden uzaklaştır; gerçekten sen dilediğin şeye kadirsin ve her şeyi çok iyi bilensin. Ey alemlerin Rabbi! -Bu duamı- kabul et." Bazı nüshalarda şöyle geçer: وَاَنْتَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ = “Doğrusu senin her şeye gücün yeter" cümlesinden sonra hacetlerini iste ve sonra şöyle de: "Ya Allah, ey kullarını seven, ey onlara nimet veren, ey gökleri ve yeri yoktan var eden, ey yücelik ve ikram sahibi, ey merhametlilerin en merhametlisi! Allah'ım! Bu duanın hakkı hürmetine..." Bu duayı sonuna kadar oku. Allame Meclisî, Seyyid İbn-i Bâkî'nin “Misbah" adlı eserinden Simat duasından sonra şu duanın okunmasını nakletmiştir: "Allah'ım! Tefsirini, tevilini, batınını ve zahirini senden başka kimsenin bilmediği bu dua ve bu isimlerin hakkı hürmetine, Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine rahmet eyle; beni dünya ve ahiret hayrıyla rızıklandır." Daha sonra hacetlerini iste ve peşinden de şöyle de: "Bana karşı benim hak ettiğim şekilde değil, kendine yakışır şekilde davran. Ve falan oğlu falandan benim intikamımı al." "Falan oğlu falan" yerine düşmanının ismini söyle. "Benim, ebeveynimin, bütün erkek ve kadın müminlerin geçmiş ve gelecek günahlarımı bağışla; helal rızkından rızkımı genişlet; kötü insanın zahmetini, kötü komşuyu, kötü yöneticiyi, kötü arkadaşı, kötü günü, kötü saati benden uzaklaştır; bana hile yapandan, bana zulmedenden, bana, aileme, çocuklarıma, kardeşlerime, komşularıma, erkek ve kadınlardan olan mümin akrabalarıma zulmetmek isteyen kimseden intikamımı al; gerçekten sen dilediğin şeye kadirsin ve her şeyi çok iyi bilensin. Ey alemlerin rabbi -bu duamı- kabul et." Daha sonra şöyle de: "Allah'ım! Bu dua hürmetine fakir olan erkek ve kadın müminlere zenginlik ve servet, hasta olan erkek ve kadın müminlere şifa ve sağlık, hayatta olan erkek ve kadın müminlere lütuf ve bağış, ölen erkek ve kadın müminlere mağfiret ve rahmet, yolcu olan erkek ve kadın müminlere sağ-salim ve bir yarar etmiş olarak vatanlarına dönüş ver. Rahmetin hürmetine, ey merhametlilerin en merhametlisi! Peygamberlerin sonuncusu Efendimiz Muhammed'e ve onun tertemiz Ehl-i Beyt'ine rahmet ve çokça selam eyle." Şeyh İbn-i Fehed şöyle diyor: Simat duasından sonra şöyle demek müstehaptır: "Allah'ım! Ben bu duanın hakkı hürmetine, onda geçmeyen isimlerin hürmetine, onların kapsadığı ve senden başka kimsenin bilmediği tefsir ve tedbir hürmetine benim hakkımda şöyle böyle et." "Keza ve keza" yerine hacetlerini iste. —

.

Simat Duası'nı İndir

↓ Simat Duasını indirip dinlemek için tıklayınız: ↓

Simat Duası (Ebu Zer Helvacı)

Şerhleri

Hulasa ed-De’vat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Seyyid Muhammed Mehdi b. Muhammed Cafer Musevi Tenkabeni. Der Mensur Der Şerhi Dua-i Şubbur, telif: Abdulcelil b. Nasrallah (ö. 13. yüzyıl). Bu kitap Farsçadır ve 1247 hk. yılında yazılmıştır. Revaihu’n-Nesamat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Muhammed Hasan Mir Cihani. Farsça yazılan bu kitap, 1373 yılında basılmıştı. Safvaetu’s-Sıfat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: İbrahim b. Ali b. Hasan Kef’emi (ö. 905). Bu kitap 895 yılında yazılmış ve sayılı nüshası halen bulunmaktadır. Keşfu’l-Hicab ani’d-Dua-i Simat, telif: Seyyid Abdullah b. Muhammed Rıza Şubber (ö. 1242). Kitabı 1241 yılında telif etmiştir. el-Lüme’at fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Seyyid Ebu’l-Kasım Dehkurdi (ö. 1352). “Lüm’e” diye isimlendirilen bu kitap, 1349 yılında yazılmıştır. Miftahu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Mahmut b. Muhammed Ali b. Vahit Behbahani (ö. 1269 veya 1271). Bu kitap Farsçadır ve 1260 yılında yazılmıştır. Vesiletu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Abdulvasi Allami. Vesiletu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Şeyh Ali Ekber b. Muhammed Hüseyin Nihavendi (ö. 1369). Kitabın müellifi, kitabın bir diğer adı olan “Enavinu’l-Cumuat fi Şerhi Dua-i Simat” kitabını “bir yılda yer alan 48 Cuma” ismiyle bitirmeyi düşünmüş, ancak ilk beşini tamamlamayı başarmıştır. «و بمشیتک التی دان لها العالمون» cümlesine kadar şerh edebilmiştir. Kitabın bu bölümü müellifin el yazısı ile 1332 yılında taş baskı ile basılmıştır. Kitabın bu bölümü yayınlandıktan sonra müellif hacca gitmiş ve artık kitabı tamamlayamamıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed İbrahim b. Abdulvahhab Sebzivari Esrari (ö. 1291). Arapça olan bu şerh, 1350 yılında yazılmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Bakır Meclisi (ö. 1110). Bu şerhi, “Biharu’l-Envar” kitabının “Kitab-u Dua” bölümünde getirmiştir. Sahibi Zerie, Simat duasının tercümesini de Allame Meclisi’ne atfetmiştir. Şerh-i Dua Simat, telif: Seyyid Muhamed Cafer Tabatabai Şevlistani (ö. 12. Yüzyıl). Kitabı, 1113 yılında bitirmiştir. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Hasan b. Muhammed Bakır Karabaği. Müellif kitabı Necef’te ve 1261 yılında yazmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Derviş Ali b. Hüseyin Bağdadi Hairi (ö. 1277). Şerh-i Dua-i Simat, telif: Molla Muhammed Salih b. Muhammed Bakır Ruğani Kazvini (ö. 1277). Bu kitap Farsçadır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: (muhtemelen) Mir Abdulfettah b. Ali Hüseyni Maraği (ö. 13. yüzyıl). Şerh-i Dua-i Simat, telif: Ali b. Abdullah Aliyari Tebrizi (ö. 1327). Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Ali b. Nasrattin Çahardehi Reşti Necefi (ö. 1334). Bu kitap Farsçadır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Seyyid Kazım b. Kasım Hüseyni Reşti (ö. 1259). Arapça olan bu kitap, 1277 yılında Tebriz’de basılmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Şeyh Muhammed Amuli. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Seyyid Muhammed b. Muhammed Bakır Hüseyni (ö. 12. yüzyıl). Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed b. Abdullah b. Ali Beladi Bahrani (ö. 12. yüzyıl). Mezci ve Arapça olan bu kitap, 1166 yılında yazılmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Mumin b. Ali Naki. Kitap Farsçadır. Şerh-i Dua-i Simat, kitabın müellifi belli değildir. Kitap Arapçadır. Kitap şu ana kadar beş baskı yapmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Şeyh Hilalettin İsmail Hoi (ö. 1313). Bu şerhin eksik bir nüshası 1313 yılında telif olmuştur. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Yusuf b. Muhammed Mehdi Hansari. Şerh-i Dua-i Simat, telif: belli değil. Arapça olan bu şerh, 1105 yılında basılmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Arapça olan bu şerh, on birinci yüzyılda yazılmıştır. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Mevcut nüshası on ikinci yüzyılda yazılmıştır. Bu kitapta Arapçadır. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Arapça olan bu kitap, 1338 yılında yazılmıştır. Müellife ait el yazması nüshası Şahçırağ kütüphanesinde mevcuttur.

Bibliyografi

• Kef’emi, İbrahim b. Ali Amuli, el-Beledu’l-Emin ve’d-Deru’l-Hasin, Beyrut, A’lemi baskısı, 1418 hk.
• Kef’emi, İbrahim b. Ali Amuli, el-Misbah fi’l-Ediyet ve’s-Salavat ve’z-Ziyarat, Kum, A’lemi baskısı, Beyrut, m. 1994.
• İbn-i Tavus, İkbalu’l-A’mal, Beyrut, A’lemi baskısı, m. 1996.
• Kummi, Şeyh Abbas, Mefatihu’l-Cinan, Tahran, Merkez-i Neşr-i Ferheng Reca, 1369 hş.
• Meclisi, Muhammed Bakır, Zadu’l-Mead, Beyrut, A’lemi baskısı, m. 2003.
• Tusi, Muhammed b. Hasan, Misbahu’l-Muteheccid ve Silahu’l-Mutaabbid, A’lemi baskısı, Beyrut, m. 1998.
• Sadr Seyyid Cevadi, Ahmed, Dairetu’l-Maarif Şia, Tahran, c. 7, Neşr-i Şehit Sait Muhibbi, 1380 hş.