İçeriğe atla

Simat Duası

Öncelik: c, kalite: c
linksiz
navbox'siz
yönlendirmesiz
wikishia sitesinden
(Semat Duası sayfasından yönlendirildi)
Simat Duası
Dua Bilgileri
KonuAllah, “İsm-i Azam”, peygamberler ve Allah’ın elçileri ile tekellüm ettiği ve vahiy indirdiği mukaddes mekânlara ant içilerek anılmaktadır
Me'sur/Me'sur OlmayanMe'sur
Yayınlayanİmam Muhammed Bakır (a.s)
RavıMuhammed b. Osman Emri
Şii kaynaklarıMisbahu’l-Müteheccid • Cemalu’l-UsbuBeledu’l-EminBiharu'l Envar (kitap)
MonograflarHulasa ed-De’vat fi Şerhi Dua-i Simat (Tenkabeni) • Revaihu’n-Nesamat fi Şerhi Dua-i Simat (Mir Cihani} • Safvaetu’s-Sıfat fi Şerhi Dua-i Simat • Keşfu’l-Hicab ani’d-Dua-i Simat (Şübber)
ZamanCuma gurup vakti • Cumartesi akşamları • Hacet isterken
Meşhur Dualar ve Ziyaretler
Tevessül DuasıKumeyl DuasıNudbe DuasıSimat DuasıFerec DuasıEbu Hamza Sumali DuasıAşura ZiyaretiCamia Kebire ZiyaretiVaris ZiyaretiErbain Ziyareti


Simat Duası (Arapça: دعاء السمات), Cuma günü gurup vakti ve başka vakitlerde okunması müstahap olan bir duadır. İmam Muhammed Bakır’dan (a.s) nakledildiğine göre, bu duada ism-i azam zikredilmiştir. Şia âlimleri simat duası için çok sayıda şerh yazmışlardır.

İsimlendirilme Nedeni

“Simat”, alamet ve nişane anlamına gelen “simeh” kelimesinin çoğuludur. Duada kabul olma nişane ve alametleri çok olduğundan bu isimle adlandırıldığı söylenmiştir.[1]

Senedi

Simat duasını, Şeyh Tusi, “Misbahu’l-Müteheccid[2], İbn-i Tavus, “Cemalu’l-Usbu[3], Kef’emi, Beledu’l-Emin[4] ve Misbah[5], Allame Meclisi, Biharu’l-Envar[6] ve Zadu’l-Mead[7] kitaplarında muteber senetle Muhammed b. Osman Amri’nin (İmam Mehdi’nin (a.f) özel sefir ve naibi), İmam Sadık’tan (a.s) o da babası İmam Muhammed Bakır’dan (a.s) naklettiği bir duadır. Şeyh Abbas Kummi, “Mefatihu’l-Cinan” kitabında[8] duayı Şeyh Tusi’nin “Misbah” kitabından nakletmiştir.

Kıraat Vakti

Simat duasını, Cuma gurup vakti ve Cumartesi akşamları (Cuma gününü Cumartesi gününe bağlayan gece) okumak müstahaptır. Ayrıca bir yere gitmek isteyen, bir haceti olan veya korktuğu bir düşmanla ya da çekinip korktuğu herhangi bir devlet adamıyla yüz yüze geldiği vakit bu duayı okursa, hacetleri kabul olur ve düşmana karşı korunur. Her kim bu duayı okuyamıyorsa, duayı yazıp kolunun üzerine bağlar veya koltuk altına bırakırsa, aynı tesiri göstermektedir.[9] Şialar, Simat duasını Cuma gününün son saatlerine doğru (akşam namazı vakti girmeden önce) toplu veya ferdi olarak dini mekânlarda okumaktadır.

İmam Humeyni (r.a):
“(Simat) şanı yüce bir duadır; inkârcılar senet ve metnini inkâr etmeye cüret edemezler; Şia, Sünni, Arif ve genelin makbulüdür. Yüce derece ve çokça marifet içeriğine sahip bu şerif duanın kokusu arifin kalbini kendinden geçirir ve esintisi ise, ilahî nefesi salikin canına üfler.”.

Hamd Suresinin Tefsiri, s. 19.

İçeriği

Simat duasında Allah, “İsm-i Azam”, peygamberler ve Allah’ın elçileri ile tekellüm ettiği ve vahiy indirdiği mukaddes mekânlara ant içilerek anılmaktadır. Duanın başında Allah ile münacat edilmekte ve zımnında Allah’ın nimetlerine değinilmektedir. Hz. Musa’nın (a.s) İsrailoğulları ile birlikteliğine, denizi yarıp içinden geçmelerine ve Firavun ve ordularının yok edilmesine işaret edilmektedir. Duanın başka pasajlarında Allah’ın, Hz. Musa (a.s), Hz. İbrahim (a.s), Hz. İshak (a.s), Hz. Yakup (a.s) ile konuştuğuna değinilmekte ve Allah’ın onlara yardım ulaştırdığını anlatmaktadır. Allah’ın, Hz. Âdem (a.s) ve soyuna olan rahmetini hatırlatmakta; sonra Allah’ın geçmiş ümmetlere olan bereketine dikkat çekilerek, Hz. Peygamber’in (s.a.a) soyu ve ümmetine olan bereketine vurgu yapılmaktadır. Allah’tan, Hz. Peygamber (s.a.a) ve Ehlibeytine (a.s) salat ve selam göndermesini isteyerek, Hz. İbrahim (a.s) ve soyuna ulaştırdığı bereket ve rahmeti gibi, onlara da bereket ve rahmetini ulaştırmasını istemektedir.

Konum ve Yeri

İmam Muhammed Bakır (a.s) nakledilen bir hadiste şöyle buyurmuştur: “Bu duada İsm-i Azam olduğuna dair yemin edecek olursam, doğru söylemiş olurum.”[10]

Simat Duasının Metni

Duanın Arapça Metni Duanın Türkçe Anlamı

.

Simat Duası'nı İndir

Simat Duasını indirip dinlemek için tıklayınız:

Simat Duası (Ebu Zer Helvacı)

Şerhleri

  1. Hulasa ed-De’vat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Seyyid Muhammed Mehdi b. Muhammed Cafer Musevi Tenkabeni.
  2. Der Mensur Der Şerhi Dua-i Şubbur, telif: Abdulcelil b. Nasrallah (ö. 13. yüzyıl). Bu kitap Farsçadır ve 1247 hk. yılında yazılmıştır.
  3. Revaihu’n-Nesamat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Muhammed Hasan Mir Cihani. Farsça yazılan bu kitap, 1373 yılında basılmıştı.
  4. Safvaetu’s-Sıfat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: İbrahim b. Ali b. Hasan Kef’emi (ö. 905). Bu kitap 895 yılında yazılmış ve sayılı nüshası halen bulunmaktadır.
  5. Keşfu’l-Hicab ani’d-Dua-i Simat, telif: Seyyid Abdullah b. Muhammed Rıza Şubber (ö. 1242). Kitabı 1241 yılında telif etmiştir.
  6. el-Lüme’at fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Seyyid Ebu’l-Kasım Dehkurdi (ö. 1352). “Lüm’e” diye isimlendirilen bu kitap, 1349 yılında yazılmıştır.
  7. Miftahu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Mahmut b. Muhammed Ali b. Vahit Behbahani (ö. 1269 veya 1271). Bu kitap Farsçadır ve 1260 yılında yazılmıştır.
  8. Vesiletu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Abdulvasi Allami.
  9. Vesiletu’n-Necat fi Şerhi Dua-i Simat, telif: Şeyh Ali Ekber b. Muhammed Hüseyin Nihavendi (ö. 1369). Kitabın müellifi, kitabın bir diğer adı olan “Enavinu’l-Cumuat fi Şerhi Dua-i Simat” kitabını “bir yılda yer alan 48 Cuma” ismiyle bitirmeyi düşünmüş, ancak ilk beşini tamamlamayı başarmıştır. «و بمشیتک التی دان لها العالمون» cümlesine kadar şerh edebilmiştir. Kitabın bu bölümü müellifin el yazısı ile 1332 yılında taş baskı ile basılmıştır. Kitabın bu bölümü yayınlandıktan sonra müellif hacca gitmiş ve artık kitabı tamamlayamamıştır.
  10. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed İbrahim b. Abdulvahhab Sebzivari Esrari (ö. 1291). Arapça olan bu şerh, 1350 yılında yazılmıştır.
  11. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Bakır Meclisi (ö. 1110). Bu şerhi, “Biharu’l-Envar” kitabının “Kitab-u Dua” bölümünde getirmiştir. Sahibi Zerie, Simat duasının tercümesini de Allame Meclisi’ne atfetmiştir.
  12. Şerh-i Dua Simat, telif: Seyyid Muhamed Cafer Tabatabai Şevlistani (ö. 12. Yüzyıl). Kitabı, 1113 yılında bitirmiştir.
  13. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Hasan b. Muhammed Bakır Karabaği. Müellif kitabı Necef’te ve 1261 yılında yazmıştır.
  14. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Derviş Ali b. Hüseyin Bağdadi Hairi (ö. 1277).
  15. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Molla Muhammed Salih b. Muhammed Bakır Ruğani Kazvini (ö. 1277). Bu kitap Farsçadır.
  16. Şerh-i Dua-i Simat, telif: (muhtemelen) Mir Abdulfettah b. Ali Hüseyni Maraği (ö. 13. yüzyıl).
  17. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Ali b. Abdullah Aliyari Tebrizi (ö. 1327).
  18. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Ali b. Nasrattin Çahardehi Reşti Necefi (ö. 1334). Bu kitap Farsçadır.
  19. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Seyyid Kazım b. Kasım Hüseyni Reşti (ö. 1259). Arapça olan bu kitap, 1277 yılında Tebriz’de basılmıştır.
  20. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Şeyh Muhammed Amuli.
  21. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Seyyid Muhammed b. Muhammed Bakır Hüseyni (ö. 12. yüzyıl).
  22. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed b. Abdullah b. Ali Beladi Bahrani (ö. 12. yüzyıl). Mezci ve Arapça olan bu kitap, 1166 yılında yazılmıştır.
  23. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Muhammed Mumin b. Ali Naki. Kitap Farsçadır.
  24. Şerh-i Dua-i Simat, kitabın müellifi belli değildir. Kitap Arapçadır. Kitap şu ana kadar beş baskı yapmıştır.
  25. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Şeyh Hilalettin İsmail Hoi (ö. 1313). Bu şerhin eksik bir nüshası 1313 yılında telif olmuştur.
  26. Şerh-i Dua-i Simat, telif: Yusuf b. Muhammed Mehdi Hansari.
  27. Şerh-i Dua-i Simat, telif: belli değil. Arapça olan bu şerh, 1105 yılında basılmıştır.
  28. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Arapça olan bu şerh, on birinci yüzyılda yazılmıştır.
  29. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Mevcut nüshası on ikinci yüzyılda yazılmıştır. Bu kitapta Arapçadır.
  30. Şerh-i Dua-i Simat, müellifi belli değil. Arapça olan bu kitap, 1338 yılında yazılmıştır. Müellife ait el yazması nüshası Şahçırağ kütüphanesinde mevcuttur.[11]

Kaynakça

  1. Dairetu’l-Maarif-i Şia, c. 7, s. 527.
  2. Tusi, Misbahu’l-Müteheccid, c. 1, s. 417, 420.
  3. Seyyid İbn-i Tavus, Cemalu’l-Usbu, s. 533, 538.
  4. Kef’emi, Beledu’l-Emin, s. 90, 91.
  5. Kef’emi, Misbah, s. 424, 426.
  6. Meclisi, Biharu’l-Envar, c. 87, s. 96, 100.
  7. Kef’emi, Beledu’l-Emin, s. 395, 398.
  8. Kummi, Mefatihu’l-Cinan, s. 128, 135.
  9. Dairetu’l-Maarif-i Şia, c. 7, s. 527.
  10. Meclisi, Biharu’l-Envar, c. 87, s. 96, 100.
  11. Havza net.

Bibliyografi

  • Kef’emi, İbrahim b. Ali Amuli, el-Beledu’l-Emin ve’d-Deru’l-Hasin, Beyrut, A’lemi baskısı, 1418 hk.
  • Kef’emi, İbrahim b. Ali Amuli, el-Misbah fi’l-Ediyet ve’s-Salavat ve’z-Ziyarat, Kum, A’lemi baskısı, Beyrut, m. 1994.
  • İbn-i Tavus, İkbalu’l-A’mal, Beyrut, A’lemi baskısı, m. 1996.
  • Kummi, Şeyh Abbas, Mefatihu’l-Cinan, Tahran, Merkez-i Neşr-i Ferheng Reca, 1369 hş.
  • Meclisi, Muhammed Bakır, Zadu’l-Mead, Beyrut, A’lemi baskısı, m. 2003.
  • Tusi, Muhammed b. Hasan, Misbahu’l-Muteheccid ve Silahu’l-Mutaabbid, A’lemi baskısı, Beyrut, m. 1998.
  • Sadr Seyyid Cevadi, Ahmed, Dairetu’l-Maarif Şia, Tahran, c. 7, Neşr-i Şehit Sait Muhibbi, 1380 hş.