Buhran Gazvesi
| Tarih | Rebiyülahır ayının başları veya Cemaziyülevvel veyahut Cemaziyülahır ayının altısı |
|---|---|
| Mekan | Buhran veya Bahran; Mekke ve Medine şehirleri arasındaki Vadiyu’l Fur’ (Wadi al-Fur’) nahiyesi |
| Nedeni | Ben-i Süleym kabilesinin Müslümanlara karşı komplosunu önlemek |
| Sonuc | Ben-i Süleym kabilesinin dağılması nedeniyle savaşsız sonuçlanması |
| Savaşanlar | |
| Savaş Tarafları | 300 kişiden oluşan İslam Ordusu Ben-i Süleym Kabilesi |
| Komutanlar | |
| Savaş Komutanları | Hz. Muhammed (s.a.a) Ben-i Süleym Kabilesi |
Buhran veya Bahran Gazvesi; Allah Resulü'nün (s.a.a) gazvelerinden biridir. Bu savaş Mekke ve Medine şehirleri arasındaki Vadiyu’l Fur’ (Wadi al-Fur’) nahiyesinde bulunan ve Medine’nin 24 km güneyinde yer alan bölgede vuku bulmuştur. Buhran veya Bahran gazvesinde iki ordu arasında bir savaş meydana gelmemiştir. Bu gazveye "Gazvetu’l Fur’" veya "Ben-i Süleym gazvesi" de denmiştir.
Vuku Mahalli
Buhran veya Bahran gazvesi; Mekke ve Medine şehirleri arasında ve Medine’nin 24 km güneyinde bulunan , Vadiyu’l Fur’ (Wadi al-Fur’) bölgedesinde meydana gelmiştir. İbn-i İshak’ın söylediğine göre Buhran, Hicaz’da bulunan ve Haccac b. Alat Behzi’ye ait olan bir madendir.[1]
Savaşın Nedenleri
Hicretin 3. yılında Allah Resulüne (s.a.a) Ben-i Süleym kabilesinin komplo kurma (Müslümanlara karşı asker toplama) amacıyla Buhran bölgesinde toplandıkları haberi ulaştı. İslam Peygamberi de (s.a.a) Medine’de İbn-i Ümmü Mektum’u kendi yerine vekil bırakıp, 300 kişilik yâreniyle birlikte şehirden ayrılarak, hızla onlara doğru yöneldi. Ancak (Allah Resulü'nün (s.a.a) yola çıktığı haberini alan) Ben-i Süleym kabilesinin dağılıp kaçması üzerine Resul-ü Kibriya (s.a.a) savaşmadan Medine’ye geri döndü.[2]
Gazvenin Tarihi
Bazıları, Buhran gazvesinin Rebiyülahır ayının başlarında ve bazıları da Cemaziyülevvel veya Cemaziyülahır ayının altısında gerçekleştiğini belirtmiştir. Allah Resulü'nün (s.a.a) de 10 veya 11 gün Medine’de olmadığı zikredilmiştir.[3]
Uhud savaşından önce meydana gelen Buhran gazvesi, savaşılmadan sonuçlanan on bir gazveden biridir.[4]
Bu gazve’ye "Gazvetu’l Fur’" veya "Ben-i Süleym" gazvesi de denmiştir.[5]
Ayrıca bakınız
Dış Bağlantılar
- Makalenin kaynağı: Dairetu’l Maarif-i Bozorg-u İslami
Kaynakça
- ↑ Yakut, Buldan, c. 1, s. 498 - 499.
- ↑ İbn-i Sa’d, Muhammed, Kitabu et-Tabakatu’l Kebir, c. 2, s. 24, c. 4, s. 153; İbn-i Hişam, Abdulmelik, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 3, s. 50; Halife b. Hayyat, Tarih, c. 1, s. 71.
- ↑ İbn-i Habib, s. 112; İbn-i Sa’d, c. 2, s. 24; kıyaslayınız: Mes’udi, Ali, et-Tenbih ve’l-İşraf, s. 244; Vakıdi, Muhammed, el-Meğazi, c. 1, s. 196; İbn-i Hişam, Abdulmelik, es-Siyretu’n Nebeviyye, c. 3, s. 50.
- ↑ Ebu Ubeyd Bekri, Abdullah, Mucem-u Me’sta’cem, s. 228; İbn-i Sa’d, Muhammed, Kitabu et-Tabakatu’l Kebir, c. 2, s. 24 – 25; Mes’udi, Ali, Murucu’z Zeheb, s. 281.
- ↑ İbn-i Hişam, Abdulmelik, es-Siyretu’n Nebeviyye, c. 3, s. 50; Vakıdi, Muhammed, el-Meğazi, c. 1, s. 196; İbn-i Sa’d, Muhammed, Kitabu et-Tabakatu’l Kebir, c. 2, s. 24, c. 4, s. 153.
Bibliyografi
- İbn-i Habib, Muhammed, el-Muhabber, Tahkik: Ilse Lichtenstadter, Haydar Abad Diken, 1361 / 1942.
- İbn-i Sa’d, Muhammed, Kitabu et-Tabakatu’l Kebir, tahkik: Edvard Sachau, Liden, 1321 – 1325.
- İbn-i Hişam, Abdulmelik, es-Siretu’n Nebeviyye, tahkik: İbrahim Ebyari ve diğerleri, Kahire, 1355 / 1936.
- Ebu Ubeyd Bekri, Abdullah, Mucemu Me’sta’cem, tahkik: Mustafa Sakka, Beyrut, 1403 / 1983.
- Halife b. Hayyat, Tarih, tahkik: Suheyl Zekkar, Demeşk, 1387 / 1967.
- Taberi, Tarih.
- Mes’udi, Ali, et-Tenbih ve’l-İşraf, Liden, 1893.
- Mes’udi, Ali, Murucu’z Zeheb, tahkik: Yusuf Es’ad Dağır, Beyrut, 1385 / 1965.
- Vakıdi, Muhammed, el-Meğazi, tahkik: Marsden Johannes, Beyrut, Müessesetu’l A’lemi.
- Yakut, Buldan.