İçeriğe atla

Medyen (Şehir)

wikishia sitesinden
Medyen (Şehir)
Genel Bilgiler
ÖzellikMedyen kavminin yaşadığı yer
ÜlkeÜrdün veya Suudi Arabistan
DilArapça


Bu madde Medyen şehri hakkındadır. Medyen kabilesi hakkında bilgi için Medyen (Kabile) maddesine bakınız.

Medyen şehri (Arapça: مَدْیَنَ), Medyen kavminin yaşadığı yerdi.[1] Bu kavim, Hz. Şuayb’ın (a.s) kendilerine peygamber olarak gönderildiği kavimdi.[2]

Bu şehrin Akabe Körfezi’nin doğusunda,[3] deniz kıyısında, mamur ve yeşillik bir yerde olduğu ifade edilmiştir.[4] Şehir, Tebük bölgesine[5] ve aynı zamanda Lut kavminin yaşadığı şehre yakın bir konumdaydı.[6] Şeyh Saduk, Medyen’i kırk evden fazla olmayan küçük bir köy olarak tanımlamıştır.[7]

Bazı araştırmacılar bu şehri Şam şehirlerinden saymış[8] ve bugünkü Ürdün’de bulunan Ma'an şehrinin[9] onun yerinde kurulduğunu ileri sürmüşlerdir.[10] Diğer bazı görüşlere göre ise Medyen, bugünkü Suudi Arabistan sınırları içerisinde yer almaktaydı.[11]

Allah Teâlâ, Hz. Şuayb’ı (a.s) Medyen kavmine ve Medyen şehrine peygamber olarak göndermiştir.[12] Hz. Musa (a.s), Mısır’dan kaçtıktan sonra Medyen’e gelmiş ve burada yıllarca Hz. Şuayb’ın (a.s) koyunlarını gütmüştür.[13] Bu şehirde yaşayanların Arap soyundan geldiği belirtilmiştir.[14]

Medyen ismi Kur'an-ı Kerim’de on kez geçmektedir;[15] bu geçişlerin bazılarında kastedilen yer Medyen şehridir.[16]

Bu şehirde Medyen kavmi yaşamış olup, şehrin ismi de bu kavmin adından gelmektedir.[17] Medyen kabilesinin atası hakkında ihtilaf vardır; bazılarına göre İbrahim (a.s)’ın oğlu Medyen’in soyundandırlar,[18] bazılarına göre ise Hz. İsmail’in (a.s) soyundandırlar.[19]

Kaynakça

  1. Yâḳūt Ḥamavî, Muʿcemü’l-büldân, 1995, c.5, s.77.
  2. Aʿrāf Sûresi, 85.
  3. Makârim Şîrâzî, Tefsîr-i Numûne, 1374 h.ş, c.9, s.200.
  4. Dehḫodâ Lûḳat-nâme, madde: Medyen
  5. Yâḳūt Ḥamavî, Muʿcemü’l-büldân, 1995, c.1, s.291.
  6. İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-nihâye, 1407 h.k, c.1, s.184.
  7. Şeyḫ Ṣadûḳ, Kemâlü’d-dîn, 1395 h.k, c.1, s.220.
  8. Makârim Şîrâzî, Tefsîr-i Numûne, 1374 h.ş, c.6, s.249.
  9. Ḳuraşî, Ḳāmûsü’l-Ḳurʾân, 1371 h.ş, c.6, s.245.
  10. Belâġî, Ḥuǧcetü’t-tefâsîr, 1386 h.k, c.1, s.267.
  11. Dehḫodâ Lûḳat-nâme, madde: Medyen.
  12. Aʿrāf Sûresi, 85.
  13. Ṭayyib, Aṭyabu’l-beyân, 1378 h.ş, c.9, s.32.
  14. Belâġî, Ḥuǧcetü’t-tefâsîr, 1386 h.k, ʿİlk cilt, muḳaddime, s.267.
  15. Ḳuraşî, Ḳāmûsü’l-Ḳurʾân, 1371 h.ş, c.6, s.245.
  16. Örneğin: Hûd Sûresi, 84.
  17. Yâḳūt Ḥamavî, Muʿcemü’l-büldân, 1995, c.5, s.77.
  18. İbnü’l-Esîr, el-Kâmil, 1965, c.1, s.158.
  19. Makârim Şîrâzî, Tefsîr-i Numûne, 1374 h.ş, c.9, s.200.

Bibliyografi

  • İbnü’l-Esîr, ʿAlî bin Muḥammed, el-Kâmil, Beyrût, Dâr Ṣâdir, 1965.
  • İbn Kesîr Dımaşkī, İsmâʿîl bin ʿUmar, el-Bidâye ve’n-nihâye, Beyrût, Dârü’l-fikr, 1407 h.k.
  • Belâġî, Seyyid ʿAbdü’l-Ḥuǧcet, Ḥuǧcetü’t-tefâsîr ve Belâġu’l-iksîr, Ḳum, ʾİntişârât-ı Ḥikmet, 1386 h.k.
  • Dehḫodâ, Lûḳat-nâme-i Dehḫodâ.
  • Şeyḫ Ṣadûḳ, Muḥammed bin ʿAlî, Kemâlü’d-dîn ve temâmü’n-niʿme, Muḥaḳḳiḳ, Muṣaḥḥiḥ: Ḡaffârî, ʿAlî Ekber, Tahrân, Dârü’l-kütübü’l-İslâmiyye, 2. baskı, 1395 h.k.
  • Ṭayyib, Seyyid ʿAbdü’l-Ḥüseyin, Aṭyabu’l-beyân fî tefsîri’l-Ḳurʾân, Tahrân, ʾİntişârât-ı İslâm, 2. baskı, 1378 h.ş.
  • Ḳuraşî, Seyyid ʿAlî Ekber, Ḳāmûsü’l-Ḳurʾân, Tahrân, Dârü’l-kütübü’l-İslâmiyye, 6. baskı, 1371 h.ş.
  • Muṣṭafavî, Ḥasan, el-Taḥḳīḳ fî kelimâti’l-Ḳurʾân-i kerîm, Tahrân, Büngâh-i tercüme ve neşr-i kitâb, 1360 h.ş.
  • Makârim Şîrâzî, Nāṣır, Tefsîr-i Numûne, Tahrân, Dârü’l-kütübü’l-İslâmiyye, 1. baskı, 1374 h.ş.
  • Yâḳūt Ḥamavî, Şihâbü’d-dîn, Muʿcemü’l-büldân, Beyrût, Dâr Ṣâdir, 2. baskı, 1995.