Bab-ı Hitte
Bab-ı Hitte (Arapça: باب حِطَّه) İsrail oğullarının Tih diyarında yaşadıkları olaydan sonra geçmek zorunda kaldıkları kapıdır. Kutsal topraklara girerken, Allah'ın emriyle, günahlarından arınarak affedilmek için “حطه” (Hitte) kelimesini söyleyerek buradan geçtiler. Şii ve Sünni rivayetlerde İmam Ali (a.s) ve Ehlibeyt (a.s) bu kapıya benzetilmişlerdir.
İsrail Oğullarına Gelen Emir
Kur’an ayetlerine göre, İsrail oğulları kutsal toprakların olduğu şehirlerinden birine girmek istediğinde, Allah'ın emriyle sadece belirli kapılardan girmek suretiyle “حطه” (Hitte) kelimesini söyleyerek girmeleri gerekiyordu.[1] Rivayetlerde bu kapının adı, "Bab-ı Hitte" olarak geçmektedir.[2] Çoğu tefsirci[3] “أریحا” "Eriha"[4] olarak adlandıran şehrin adının bile Kudüs'ün kapılarından biri olan el-Bab’dan “الباب” geldiğini düşünmektedir.[5]
Hitte kelimesi, bir insanın makam veya mevkisinin düşürülmesi; üzerindeki sorumluluk yükünün indirilmesi, günahlarının kaldırılması (bağışlanması) anlamına gelmektedir.[6]
Ehlbeyt'in Bab-ı Hitte'ye Benzetilmesi
Şii kaynaklarında Ehlibeyt (a.s) Bab-ı Hitte'ye benzetilmiştir. Örneğin Peygamber Efendimizin (s.a.a) bir rivayetinde şöyle buyurulur:
Her kim ki bizim dinimizi kabul eder, bizim yönetimimize ve sünnetimize uyarsa, Ehlibeytimin İmamlarının tüm ümmet üzerindeki üstünlüğüne de inanıp kabul etmelidir. Onların meselesi (onları kabul etmek) bu ümmet için İsrail oğulları arasında gerçekleşen “Bab-ı Hitte” meselesi gibidir.[7]
Sünni kaynaklarda da Ebu Said Hederi'nin rivayet ettiği bir hadiste Peygamber (s.a.a):
Ehlibeytimin aranızdaki durumu (onları kabul etmeniz) İsrail oğullarının “Bab-ı Hitte” meselesi gibidir. Her kim ki o kapıdan girerse affedilir.[8]
Bu teşbih (benzetme) hakkında şöyle söylenmektedir: Tıpkı İsrail oğulları için bir itikat ve iman ölçüsü olarak Bab-ı Hitte olduğu gibi, Müslümanlar için de İmam Ali (a.s) ve Ehlibeyt (a.s) bir iman ölçüsüdür. Peygamber milletinin.[9] Ehlibeyt (a.s), sığınanların günahlarının affedildiği bir kapıdır. İsrail oğullarının da sığındığı kapı olmuştur ve Peygamber Efendimizin Ehlibeytine (a.s) sığınanlar kurtulacaktır.[10]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ Bakara Suresi, 58. ayet.
- ↑ Bakınız: Saduk, el-Amali, 1376 h.ş, s.74, H. 6.
- ↑ Örneğin, bakınız: Teberi, came 'el-Bayyan, Dar el-Ma'rifah, cilt 1, s. 426; Teberisi, Macma' el-Bayyan, 1383 h.ş, cilt 1, s. 247; İbn-i Adel, el-Labab Fi Ulum el-Kitab, 1419 h.k, 2. cilt, s.95.
- ↑ Teberi, came 'el-Bayyan, Dar el-Ma'rifah, 1. cilt, s. 426; İbn-i Adel, el-Labab Fi Ulum el-Kitab, 1419 h.k, 2. cilt, s.93.
- ↑ Teberi, came 'el-Bayyan, Dar el-Ma'rifah, 1. cilt, s. 427; İbn-i Adel, el-Labab Fi Ulum el-Kitab, 1419 h.k, 2. cilt, s.95.
- ↑ Firuzabadi, el-kamus el-Muhit, Dar el-Kitab el-Almiyeh, Cilt 2, s. 894-895 Zubaidiya, Tac'ul Aroos, cilt 10, sayfa 216-217, "Hatt" ın altında.
- ↑ Bakınız: Saduk, el-Amali, 1376, s.74, H. 6.
- ↑ Hitami, el-Sava'ik el-Muharraka, 1387 h.k, cilt 5, sayfa 179; Siouti ve Manavi, came 'el-Ahadith, 1414 h.k, 10 H. Kameri, cilt 8, H. K. 8956; Haithamy, Macma 'el-Zavaid, 1414 h.k, cilt 9, s. 168; Tabarani, el-Mucam el-Saghir, 1405 h.k, 2. cilt, s.82.
- ↑ Hüseyni Milani, İmam ve İmamın Bilgisinde Sözün Mücevheri, 1392, cilt 2, s.167.
- ↑ Khansari, Aka camal Khansari'nin Gharr el-Hakam ve Dar el-Kaluma üzerine yorumu, 1366 h.ş, cilt 6, s. 186.
Bibliyografyi
- İbn-i Hacar Hittami, Ahmet, el-Sava'ik el-Muharraka, Abd el-Rahman bin Abdullah el-Turki ve Kamel Muhammad el-Kharat, Lübnan, el-Risalah Vakfı, ilk baskı, 1417 h.k.
- İbn-i Adil, Umar ibn Ali, el-Labab Fi Ulum el-Kitab, Beyrut, Dar el-Kitab el-Alamiya, ilk baskı, 1419 h.k.
- Hüseyni Milani, Seyit Ali, Cavahir'ul Kalam Fi Marifati'l Imam Val Imama, Kum, Islamic Truth Center, 1392 h.s.
- Khansari, Muhammed İbn-i Hüseyin, Agha camal Khansari'nin Gharr el-Hakam ve Dar el-Kaluma üzerine yorumu, Mir calaluddin Hosseini Armavi, Tahran Üniversitesi, dördüncü baskı, 1366 h.s.
- Zubaydi, Muhammad ibn Muhammad, The Crovn of the Bride, araştırma Ali Şiri, Beyrut, Dar el-Fikr, 1414 h.k.
- Suyuti ve Manavi, Abd el-Rahman ibn Abi Bakr ve Abd el-Rauf ibn Muhammad, came 'el-Ahadith, 1414 h.k.
- Sadeghi Tahrani, Muhammed, el-Furkan, Kum, İslam Kültürü, 1366 h.s.
- Saduk, Muhammed İbn-i Ali, el-Amali, Muhammed Bakir Kamrahai'nin araştırması, Tahran, Ketabchi, 1376 h.s.
- Tabarani, Suleiman İbn-i Ahmet, el-Mucam el-Saghir, Muhammed Şakur Mahmoud el-Hac Amir'in araştırması, Beyrut-Umman, Dar Ammar, ilk baskı, 1405 h.k.
- Teberi, Muhammed ibn carir, came 'el-Bayan, Beyrut, Dar el-Ma'rifah, Bita.
- Firuzabadi, Macdaldin, el-kamus el-Muhit, Beyrut, Dar el-Kitab el-Almiyeh, Bita.
- Haythami, Ali ibn Abu Bakr, Macma 'el-Zavaid, Hüseyin Salim Esad el-Darani tarafından yapılan araştırma, Şam, Dar el-Memun miras için 1414 h.k.