Hicri Kameri 10. Yıl
Hicri Kameri 10. Yıl; Hicri Kameri takvimin onuncu senesidir. Bu yılın en önemli hadiselerinden biri Gadir-i Hum vakıası ve Allah Resulü'nün (s.a.a) İmam Ali’nin (a.s) kendisinden sonra yerine geçecek velisi ve halifesi olduğunu açıklamasıdır.
Bu yılın ilk günü olan 1 Muharrem, Hicri Şemsi 10. yılın 22 Ferverdin ayının Salı günü ve 12 Nisan 631 Miladi yıla müsadiftir. Yılın son günü olan 30 Zilhicce ise, Hicri Şemsi 11. yılın Ferverdin ayının 11'i Cumartesi gününe ve 31 Mart 632 Miladi tarihiyle müsadiftir.[1]
Hicri Kameri 10. Yıl Hadiseleri
- Veda Haccı; (Zilhicce) ayında [2]
- Gadir-i Hum Olayı ve Peygamberin (s.a.a) halife ve vasisinin tayini.[3]
- Veda Haccında Tebliğ ayetinin nüzulü. (18 Zilhicce)[4]
- Veda Haccında İkmal ayetinin nüzulü. (18 Zilhicce)[5]
- Carud b. Mualla’nın Müslüman olması.[6]
- Hz. Resul-ü Ekrem’in (s.a.a) Halid b. Velid’i dörtyüz kişilik bir grupla Necran ve Yemen’deki Haris oğulları kabilesine (Haris b. Ka’b oğullarına) göndererek, onları İslam’a davet etmesi.[7]
- Allah Resulü'nün (s.a.a) Hz. Ali’yi Yemen’e göndermesi ve Halid b. Velid’i geri döndürmesini buyurması.[8]
- Halid b. Said’in Allah Resulü (s.a.a) tarafından Necran ve Zübeyd arasındaki bölgeye vali olarak atanması.[9]
- Esved Ansi’nin Yemen’de peygamberlik iddiasında bulunması ve isyan çıkarması.[10]
- İmam Ali’nin (a.s) namaz kıldığı sırada (Velayet Ayeti) yüzüğünü bağışlaması. (24 Zilhicce) (Bir görüşe göre).
Veladetler
- Muhammed b. Ebi Bekr’in veladeti.[11]
- Ebu Bekr b. Hazm’ın babası Muhammed’in veladeti.[12]
Vefatlar
- Hz. Peygamberin (s.a.a) oğlu İbrahim’in vefatı. (18 Recep)
- Zırar mescidinin müessisi ve Hanzala b. Ebi Amir’in babası Ebu Amir’in vefatı.[13]
Kaynakça
- ↑ Hicri Takvimi Çevirme Sitesi.
- ↑ Vakıdi, c. 3, s. 1080 – 1089; Kuleyni, c. 4, s. 244.
- ↑ Tabersi, c. 1, s. 56; Mufid, s. 91; Halebi, c. 3, s. 308.
- ↑ Kummi, c. 1, s. 179; Ayyaşi, c. 1, s. 331 - 332; Feyz-i Kaşani, c. 2, s. 51; Kuleyni, c. 1, s. 290; Huveyzi, c. 1, s. 653 – 655; Bahrani, c. 1, s. 490, hadis 11; Allame Tabatabai, c. 6, s. 48; Suyuti, c. 2, s. 298; Alusi, c. 6, s. 194; Nişaburi, c. 1, s. 250.
- ↑ Kafi, c. 1, s. 289 - 292; Bahrani, el-Burhan fi Tefsiri’l Kur’an, c. 1, s. 434 – 447; Tefsiru’l Kur’an’i’l Azim, c. 2, s. 14; Suyuti, ed-Durru’l Mensur, c. 3, s. 19.
- ↑ Taberi, c. 3, s. 136; Zehebi, Havadis ve Vefayat, 11 – 40 h.k, s. 239.
- ↑ Vakıdi, 1966, c. 3, s. 883 – 884; İbn-i Hişam, c. 4, s. 239 – 240; Taberi, c. 3, s. 126 - 128.
- ↑ Taberi, c. 3, s. 131 – 132; İbn-i Hişam, c. 4, s. 290 - 291.
- ↑ İbn-i Esir, el-Kamilu fi’t-Tarih, c. 2, s. 336.
- ↑ İbn-i Esir, el-Kamilu fi’t-Tarih, c. 2, s. 337.
- ↑ İbn-i Esir, Usdu’l Ğabe, c. 4, s. 326.
- ↑ İbn-i Sa’d, et-Tabakatu’l Kübra, c. 5, s. 69.
- ↑ İbn-i Hişam, Siretu’n-Nebeviyye, c. 2, s. 424; Taberi, Silsile 1, s. 1740.
Bibliyografi
- Vakıdi, Muhammed b. Ömer, Kitabu’l Mağazi, Marsden Jones, Londra, 1966.
- Tabersi, el-İhticac, Neşri Murtaza, Meşhed.
- Halebi, es-Siretu’l Halebi, Daru’l Marife, Beyrut.
- Mufid, İrşad, Müessese-i Alu’l Beyt (a.s), Kum.
- Muhammed b. Ahmed Zehebi, Tarihu’l İslam ve Vefeyati’l Meşahir ve’l A’lam, tahkik: Ömer Abdusselam Tedmuri, Havadis ve Vefayat, 11 – 40, Beyrut, 1417 / 1997.
- Taberi, Tarih, Beyrut.