Ebu Abdillah (künye)
Ebu Abdillah, İmam Hüseyin (a.s) ve İmam Caferi Sadık’ın (a.s) künyeleridir. Künye Arap kültüründe her ferdin saygınlığını gösteren kişisel bir unvandır. Rivayetlerde Şia imamları kendi künyeleriyle anılmıştır. O zamanlar hadis kaynaklarında «Ebu Abdillah» yanında başka isim olmaksızın zikredilmişse bu künyenin İmam Cafer Sadık’a (a.s) ait olduğu kabul edilirdi.
Araplarda Künye Kültürü
Arap kültüründe künye gerçek ismin yerine kullanılan ve kişisel saygınlığı ifade eden ikinci bir isim olarak kullanılır.[1] Künyeler çoğunlukla "Ebu", "Eba", "Ebi" (babası) ve «Ümmü» (annesi) şeklinde oluşturulur. Örneğin: Ebu’l Hasan, Ebu’l Kasım,Ebu Bekir, Ümmü Gülsüm.[2]
Aynı Künyelere Sahip İmamlar
Bir çok hadis kaynağında Şia İmamları künyeleriyle anılırlar.[3] Çoğu masum imam aynı künyelere sahiptirler.[4]Örneğin Ebu Cafer künyesi hem İmam Bakır (a.s) hem de İmam Cevad (a.s) için kullanılmıştır. Ayrıca dört Şia imamı da Ebu’l Hasan künyesine sahiptir. Bu imamlar sırasıyla İmam Ali (a.s), İmam Kazım (a.s), İmam Rıza (a.s), İmam Hadi’dan (a.s) ibarettir.[5]
Ebu Abdillah Künyesi
Ebu Abdillah Künyesi (Arapça Eba Abdillah olarak da kullanılır) İmam Hüseyin (a.s) ve İmam Caferi Sadık’ın (a.s) ortak künyesidir.[6] Tezalumül-Zehra kitabında peygamber (s.a.a) İmam Hüseyin’ı (a.s) Ebu Abdillah olarak isimlendirmiştir.[7] İmam Cafer Sadık (a.s) aynı künyeyi ikinci oğlu Abdullah Eftah vesilesiyle edinmiştir. [8]
Ravilerin kitaplarında İmam Hüseyin’dan (a.s) çok az hadis nakledilmiştir.[9] Bunun aksine İmam Cafer Sadık’tan (a.s) edinilen Şia kaynaklı hadis sayısı ise hayli fazladır.[10] Bu yüzden bir hadisin kaynağında «Ebu Abdillah» künyesi bulunduğunda ve yanında başka bir isim zikredilmemişse kast edilen isim İmam Cafer Sadık’dir (a.s)[11]
Kaynakça
- ↑ Amid Sözlüğü, Künye Başlığı altında.
- ↑ Dehuda Sözlüğü, Künye Başlığı altında.
- ↑ Müdür Şaneçi, Ulumü-l Hadis, Sayfa 192.
- ↑ Müdür Şaneçi, Ulumü-l Hadis, Sayfa 192.
- ↑ Müdür Şaneçi, Ulumü-l Hadis, Sayfa 192.
- ↑ Müdür Şaneçi, Ulumü-l Hadis, Sayfa 192.
- ↑ İmam Hüseyin'in Sözleri Ansiklopedisi, Sayfa 2.
- ↑ Paketçi, "İmam Cafer Sadık (a.s)", Sayfa 181.
- ↑ Müdür Şaneçi, Ulumü-l Hadis, Sayfa 192.
- ↑ Şehidi, İmam Sadık'ın Hayatı, Sayfa 61.
- ↑ Seyfi Mazenderani, Mikyase-l Rivayat, Tafreşi, Nakd-el Rical, Cilt 5 Sayfa 317.
Bibliyografi
- Paketçi Ahmet, "İmam Cafer Sadık (a.s)", Tahran, 2010.
- Tefreşi, Mustafa, Nekdu-l Rical, Kum, Ale-l Beyt Vakfı, Hicri Kameri 1418.
- Seyfi Mazenderani, Ali Ekber, Mikyase-l Rivayat fi Külliyat Alem-el Rical, Neşrü-l Selam vakfı, Kum, Hicri Kameri 1422.
- Şehidi, Seyyid Caferi, İmam Cafer Sadık'ın (a.s) Yaşamı, Tahran, İslami Kültür Yayınları Ofisi, Hicri Kameri 1384.
- Amid Farsça Sözlüğü.
- Dehuda Lugatı.
- Müdür Şanaçi, Kazîmi, Ulumü-l Hadis, Kum, Yayın Ofisi.