Hz. Peygamber'in (s.a.a) Künye ve Lakaplarının Listesi

Peygamber'in bazı isimlerini ve lakaplarını içeren hat sanatı: Mahmud, Ahmed, Hamid, Maha ve Hamed. Sirvan Barzenci'nin eseri Hat sanatı, Peygamber’in (s.a.a) ve bazen de İmam Ali'nin (a.s) tasvirlerinin kaleme alındığı bir hat türüdür.

Bu makale İslam Peygamberi Hz. Muhammed Mustafa’nın (s.a.a) lakap ve Künyelerinin listesi ile ilgilidir. İslam Peygamberini daha fazla tanımak ve hakkında bilgi almak için Hz. Muhammed (s.a.a) sayfasına bakınız.

Hz. Peygamber'in (s.a.a) Künye ve Lakaplarının Listesi, Kur’an-ı Kerim’de, Şii ve Sünni rivayet kaynaklarında İslam Peygamberi'ne atıfta bulunmak için kullanılmış künye ve lakapların listesidir. Ahmed, Muhammed, Mahmud ve Mustafa gibi isimler İslam peygamberi Hz. Muhammed’in başlıca lakap ve isimlerindendir.

Allame Meclisi, Biharü-l Envar adlı kitabında Menâkıb-ı İbn-i Şehr Aşub'dan aktardığına göre İslam Peygamberinin (s.a.a) Kur’an-ı Kerim'de geçen dört yüzden fazla isim ve lakabını zikretmiştir. Bu konuda monografiler kaleme alınmış, bazılarında Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a) hakkında binden fazla lakap ve sıfat zikredilmiştir.

Künyeler

Şii ve Sünni kitaplara göre İslam Peygamberi Hz. Muhammed Mustafa'nın (s.a.a) başlıca lakapları şöyle sıralanmaktadır:

Künye:	Anlamı:
Ebu-l Kasım (أبو القاسم)	Kasım'ın babası. Peygamber’in ilk çocuğu olan Kasım'ın doğumundan sonra bu lakapla anıldı. Ayrıca Ebu-l Kasım künyesinin Peygamber’in (s.a.a) cenneti bölüştürecek kişi olmasından dolayı aldığı da söylenir. Ayrıca Peygamber herkesin babası olduğu için ve ayrıca cennet ve cehennemi birbirinden ayıran Ali'nin babası olduğundan “قسیم الجنة والنار” (Kasım el-Cenneh ve-n Nar) Ebu-l Kasım lakabını alır.
Ebu İbrahim “اَبُو اِبراهیم	İbrahim'in babası
Dul kadınların babası. “اَبُو الْاَرامِل”	Peygamber Efendimiz (s.a.a) Tevrat'ta bu lakapla anılır. Bu lakap Peygamber'in Peygamber Efendimiz (s.a.a) Tevrat'ta bu lakapla anılır. Bu lakap Peygamber'in dul kadınlara şefkatli bir baba gibi destek olduğu anlamına gelmektedir.
Ebu-l Ümmeh “اَبُو الْاُمَّة”	Ümmetin babası
Ebu-d Dürreteyn “اَبُو الدُّرَّتَیْن”	İki incinin babası. İmam Hasan (a.s) ile İmam Hüseyin (a.s) Hz. Peygamberin (s.a.a) iki incisi olarak bilinmektedir.
Ebu-r Reyhaneteyn “اَبُو الرَّیْحانَتَیْن”	İki reyhanın babası. İki reyhanın anlamı İmam Hasan (a.s) ile İmam Hüseyin (a.s) olarak bilinmektedir. Reyhan, kokulu herhangi bir bitki anlamına gelir.
Ebu-s Sibteyn “اَبُو السِّبْطَیْن”	İki çocuk (sibt) babası. Hadise göre burada İmam Hasan (a.s) ile İmam Hüseyin (a.s) kastetmektedir. Sibt, kabile ve ümmet anlamına gelir. Büyük olasılıkla burada Peygamber'in soyunun bu iki torunu üzerinden devam edecek olmasına işaret edilmektedir.
Ebu-l Tahir “اَبُو الطّاهر”	Tahirlerin (pak) baba. Burada Tayyib ve Tahir lakaplı olduğu söylenen Peygamber'in (s.a.a) oğlu Abdullah’ın işaret edildiği kabul edilmektedir.
Ebu-l Mesakin “اَبُو الْمَساکین”	Fakir (miskin) babası
Ebu-n Nur ve-l İşrak “اَبُو النّورِ وَ الْاِشْراق”	Işığın ve ışıltının babası. Burada kast edilen nur ve ışıltının, Hz. Peygamber'in (s.a.a) kızı Hz. Fatıma’nın (s.a) tarafından ilim veya iman olarak kabul edilmiştir.

Lakaplar

Şii ve Sünnî kitaplara göre Peygamberimizin (s.a.a) Kur’an-ı Kerim ve çeşitli hadislere dayanan bazı Künye ve sıfatları şunlardır:

Lakap veya Sıfat:	Anlamı:
Ahirün fi-l Bi’seh “آخِرٌ فِی الْبِعْثَة”	Gönderilen son peygamber.
El-Emir “الآمِر”	İlâhi emirleri emreden kimse.
Efsahü-l Arap “أَفْصَحُ الْعَرَب”	En fasih (anlaşılır) Arapça diline sahip kişi
Ebtah ve Mekke'nin oğlu
İbnü-z Zebiheyn “ابْنُ الذَّبِیحَیْن”	Allah için iki çocuğunu ( İsmail ve Abdullah ) Allah yolunda kurban etmeye hazır manasına gelir.
İbnü-l Evatik “ابْنُ الْعَوَاتِک”	Atiklerin oğlu: Peygamberin ataları arasında Süleym “سُلَیم” kabilesine mensup Atike adında üç kadın vardı. Bir rivayete göre Peygamber savaşlardan birinde bir kılıç darbesi aldığında kendisini bu isimle tanıtmıştır. Bunun sebebi ise Süleym kabilesinin cesareti olarak kabul edilir.
İbnü-l Fevatih “ابْنُ الْفَوَاطِم”	Fatma'nın çocuğu. Yakubi Tarihi kitabına göre dört Fatıma’dan kasıt Hz. Peygamber'in (s.a.a) atalarıdır.
Ezünü Hayr “اُذُنُ خَیْر”	En iyi dinleyici. Üzün ayetine atıfta bulunur.
Er Rauf “اَلرَّؤوف”	Merhametli ve rauf
Er Resul “اَلرَّسُول”	İlahi Elçi
Er Resulü-l Müddessere “اَلرَّسُولُ الْمُسَدَّد”	İlahi olarak onaylanmış haberci
El Müddessir “اَلْمُدَّثِّر”	Kendini uyku kıyafetlerine sarıp yatağa uzandı. Müddessir Suresi'nin ilk ayetine atıfta bulunulur.
El Müzzemmil “اَلْمُزَّمِّل”	Kendinden oluveren işler. Müzemmil Suresi'nin ilk ayeti ile ilgili olduğu düşünülür.
El İmam “اَلإِمَام”	İmam (rehber) ve halkın lideri
İmamü-l Muttekin “اِمَامُ الْمُتَّقِین”	İmam ve takva ehlinin lideri
Ümmiyye “اُمِّیّ”	Okunmamış dersler
Emin “اَمین”	Emin ve güvenilir
El Eminü-l Müntehab “اَلْأَمِینُ الْمُنْتَخَب”	Seçilmiş mütevelli
El Evüla “اَلْاَوُلیٰ”	Müminlere kendilerinden daha layık olan kişi.
El Beşer “اَلْبَشَر”	Beşer, insan demektir. Muhammed'in (s.a.a) en büyük insan olduğu kabul edilir.
Büşra İsa “بُشْرَی عِیسَی"	İsa'ın (a.s) zuhurunu (ortaya çıkmasını) müjdeleyen kişi
El Beşir “اَلْبَشِیر”	Müjdeleyici
Et Taki “اَلتَّقِیّ”	Takva ehli ve kendi kendine yeterli
Sanisneyn “ثَانِی اثْنَیْن”	Bu lakap “لا تَحْزَنْ” âyetinden alınmıştır ve Hicret sırasında Sur mağarasına saklanan iki kişiden ikincisi anlamına gelir.
El Haşim “اَلْحاشِر”	İnsanların etrafında toplandığı kimse
El Hamid “اَلْحامِد”	Allah'a hamd eden kimse
Hamilü-l Hirave “حَامِلُ الْهِراوَة”	Asa taşıyan: Hz. Peygamber’den (s.a.a) alıntılanan bir rivayete göre baston kullanmak peygamberlerin sünnetlerindendir.
Habibullah “حَبِیبُ اللَّه”	Allah'ın sevgilisi ve dostu
El Habibül Münteceb “اَلْحَبِیبُ الْمُنْتَجَب”	Arkadaş olunmak istenen kişi
El Hâkim “اَلْحَکِیم”	Hâkim: hükmeden kimse
Hakku Mubin “حَقٌّ مُبین”	Hakkı aşikâr kılan
Hirzü-l Ümmiyyin “حِرْزُ الاُمِّیَّین”	Eğitimden mahrum olanlar için barınak. Tevrat'ta böyle adlandırıldığı söylenmektedir.
El Hanif “اَلْحَنیف”	Batıldan yüz çeviren ve İslam’da sabit kalan kşmse
El Hatim “اَلْخاتَم”	Sonlandırıcı: Son peygamber
Hatemü-l Enbiya “خَاتَمُ الْأَنْبِیَاء”	Son peygamber
Hatemü-n Nübüvve “خَاتَمُ النُّبُوَّة”	Kehanetin Sonu
Hatemü-n Nebiyyin “خَاتَمُ النَّبِیِّین”	Son Nebi
Halkullah “خَلْقُ اللَّه"	Allah’ın Mahlukatından olan kimse
Halifetullahi fi-l Arz “خَلِیفَةُ اللَّهِ فِی الْأَرْض”	Halife ve Allah'ın yeryüzündeki halefi
Halilullah “خَلیلُ الله”	Allah’ı Seven
Hayrü-l Beriyye “خَیْرُ الْبَرِیَّة”	Allah'ın en güzel yarattığı kişi
Hayrü-l Beşer “خَیْرُ الْبَشَر”	En iyi insan
Hiyeretullah “خِیَرَةُ اللَّه”	Allah tarafından seçilmiş kimse
El Da’i “الدَّاعِی”	İnsanları Allah'a Davet Etmek
Dafiu Ceyşati el Ebatil “دافِعُ جَیْشاتِ الاَباطیل”	Yanlış ses ve kaynama önleyici
Davetü İbrahim “دَعْوَةٌ إِبْرَاهِیمَ”	Hz. İbrahim’in ettiği duanın cevabı: İbrahim'in ıstırabı ayetinde İbrahim'in duasına atıfta bulunulur.
Ez Zikir “اَلذِّکْر”	Allah'ı hatırlayın; İnsana Allah'ı hatırlatan kimse.
Er Rafi “اَلرَّافِع”	Bağışlayan; İlerici
Rakibu-l Cemel “رَاکِبُ الْجَمَل”	Bir deveye binen kimse. Tevrat'ta Musa'dan sonra ilk peygamber İsa ve ikinci peygamber Muhammed'e atıfta bulunan "eşeğe binen" ve "deveye binen" tanımlarıyla iki peygamber tanıtılır. ) halkı hareket etmek için genellikle deve kullandığı için Yahudilere bildirilmiştir.
Er Rahme “الرَّحْمَة”	Rahman: iyilik ve merhamet
Rahmetü-l Alemin “رَحْمَةُ الْعالَمِین”	Dünyalara rahmet
Rahmetü-n lil Alemin "رَحْمَةٌ لِلْعالَمین"	Rahmetü-n lil Alemin: Alemlere rahmet
Er Rahim “اَلرَّحِیم”	Rahim: Hoşgörülü
Resulü Rebbi-l Alemin “رَسولُ رَبِّ الْعالَمین”	Âlemlerin Rabbinin Elçisi
Resulü-r Rahme “رَسولُ الرَّحْمَة”	Rahmet eden olarak gönderilen kimse. Hz. Peygamber'in (s.a.a) gönderilmesindeki hikmet aslında merhamet ve lütuf olduğu için bu lakabın kendisine verildiği söylenmektedir.
Resulü-l Hemmadin “رَسُولُ الْحَمَّادِین”	Milleti çok övülen ve daima Allah'a hamd eden Allah'ın Resûlü.
Rasulullah “رَسولُ الله”	Allah Resulü
Ruhü-l Hak “روحُ الْحَق”	“الغار قلیطا” "El Gar Kalita" kelimesinin Arapça anlamının İncil'de İslam Peygamberinin adı olduğu söylenir. Bu isim için hakkı batıldan ayıran anlamı da zikredilmiştir.
Zeynü-l Kıyameti ve Nuruha ve Tacuha “زَیْنُ الْقِیَامَةِ وَ نُورُهَا وَ تَاجُهَا”	Ziynet, ışık ve Kıyamet tacı.
Es Saih“اَلسّائِح”	Oruç
Es Sabik “اَلسّابِق”	Herkesten önde giden, diğerleri ise ondan ve tebaasından geride kalan demektir. Kıyamet Suresi'nin onuncu ayetinde “اَلسّابِقون” "Sebkûn"a atıfta bulunulduğu da bilinmektedir.
Es Sirac “اَلسِّرَاج”	Işık: Hidayet ışıkları
Siracün Mubin “سِراجٌ مُنیر”	Işık saçan kimse
Seyyidü-l Murselin “سَیِّدُ الْمُرْسَلِین”	Efendim ve Allah'ın tüm elçilerinin efendisi.
Es Seyyid “اَلسَّیِّد”	Efendi
Seyyid-u Veledi Adem “سَیِّدُ وُلْدِ آدَم”	Hz. Adem'in (a.s) Bütün Çocuklarının Efendisi
Eş Şafi “اَلشّافِع”	Şefaatçi
Eş Şahid “اَلشّاهِد”	Şahit: Kıyamet gününün şahidi
Eş Şef’i “اَلشَّفیع”	Şefaatçi
Şefi’ü-l Müznibin “شَفیعُ المُذْنِبین”	Günahkarların şefaati
Şefi’ü Men fi-d Dareyn “شَفِیعُ مَنْ فِی الدَّارَیْن”	Bütün dünya ve ahiret ehlinin şefaatçisi
Eş Şems “اَلشَّمْس”	Güneş
Şemsün beyne-l Kamereyn “شَمْسٌ بَیْنَ الْقَمَرَیْن”	İki ay arasındaki güneş
Eş Şehid “اَلشَّهِید”	Şehit ve şahit
Es Sahib “اَلصَّاحِب”	Dost, yardımcı ve refakatçi
Sahibü-l Cebinü-l Ezher “صاحِبُ الْجَبِینِ الْأَزْهَر”	En parlak alına sahip
Sahibü-t Taci ve-l Miğfer “صاحِبُ التَّاجِ وَ الْمِغْفَر”	Bir taç ve miğfere sahip, cesur ve dilaver. Düşmanla savaş meydanının adamı.
Sahibü-l Hasebi-l Etbaa “صاحِبُ الْحَسَبِ الْأَطْهَر”	En saf soya sahip olan kimse
Sahibü-l Haddi-l Akmer “صاحِبُ الْخَدِّ الْأَقْمَر”	Parlak yüze sahip kimse
Sahibü-l Hutbeti ve-l Minber “صاحِبُ الْخُطْبَةِ وَ الْمِنْبَر”	Etkileyici vaazlara, minbere ve hitabete sahip olan kimse
Sahibü-d Dinü-l Ezher “صاحِبُ الدِّینِ الْأَظْهَر”	Apaçık ve aşikar bir dine sahip olan kimse: Allah'tan insanlara en iyi dini getiren kimse.
Sahibü-l Va’i Yevme-l Kıyame “صاحِبُ اللِّوَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَة”	Kıyamet Gününün Sancaktarı
Sahibü-l Melheme “صاحِبُ الْمَلْحَمَة”	Destansı
Sahibü-l Nesebi-l Eşher “صاحِبُ النَّسَبِ الْأَشْهَر”	En ünlü soya sahip kimse. En Asil: Aile geçmişi daha iyi bilinen başka birinin olmaması.
Sahibü-l Vechü-l Enver “صاحِبُ الْوَجْهِ الْأَنْوَر”	Diğerlerine nazaran daha nurani bir yüze sahip
Sahibü-l Vakari ve-s Sekine “صاحِبُ الوَقارِ وَ السَّکینه”	Sakin ve vakarlı (oturaklı)
Sahibü-l Makamü-l Mahmut “صاحِبُ المَقامِ الْمَحمود”	Seçkin bir konuma sahip kimse; Allah katında övülecek bir konuma sahip olan kimse.
Es Sadık “اَلصّادق”	Dürüst ve doğru sözlü
Es Sidk “اَلصِّدْق”	Açık sözlü; Doğruluk Abidesi
Es Siratü-l Mustakim “اَلصِّراطُ الْمُسْتَقیم”	Düz yol: dosdoğru yol
Sefiyyullah “صَفِیُّ اللَّه”	Allah tarafından seçilmiş kimse
Es Safiyyü-l Mükarreb “الصَّفِیُّ الْمُقََرَّب”	İlahi kapıya yakın olarak seçilmiş kişi.
Ez Zehuk “اَلضَّحوک”	Çokça gülmseyen
El Tahir “اَلطّاهر”	Pak: temiz.
Taha “طٰهٰ”	Rivayete göre Kur’an-ı Kerim'in [[[Hurûf-u Mukatta]]] harflerinden birinde Hz. Peygamber (s.a.a) bu sıfatla anılır ve bu isim “یا طالِبُ الْحَقِّ الْهادی اِلَیْه” meali: "Ey hakkı arayan ve ona ileten." Ayetinden gelmektedir.
Et Tayyib “اَلطَّیِّب”	Temiz ve düzenli
Ez Zahir “اَلظّاهر”	Apaçık
El Abid “اَلْعابد”	Âbid: İbadet eden
El Akib “اَلْعاقب”	Kendisinden sonra başka peygamber gelmeyen kimse.
El Amil “اَلْعَامِل”	Çalışan: aktif olarak iş başında olan
El Abdi “اَلْعَبْد”	Kul: Allah’a kul
Abdullah “عَبْدُ اللَّه”	Allah’ın kulu
El Abdü-l Müeyyid “اَلْعَبْدُ الْمُؤَیَّد”	Teyit edilmiş kul: Allah'ın razı olduğu ve kabul ettiği onaylanmış kul
El Urvetü-l Vüska “اَلْعُرْوَةْ الْوُثْقیٰ”	En kararlı kulp; En güçlü dayanak noktası
El Etuf “اَلْعَطوف”	Mihriban (kibar ve zarif)
El Aliyyi “اَلْعَلِیّ”	Üstün; onurlu
El Ğavs “اَلْغَوْث”	Gavs: feryatlara yetişen
El Ğays “اَلْغَیْث”	Yağmur; Cömert ve fedakar olduğu için kendisine yağmur denilmiştir.
Faruk “فاروق”	Doğruyla yanlışı (hak ile batılı) ayıran (arasında duran) kimse
El Fettah “اَلْفَتّاح”	Çokça fetheden ve galip
El Fatih “اَلْفاتح”	Fatih; Feth eden
Kaidü-l Gurri-l Muhaccelin “قائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِین”	Benzersiz insanların lideri (en önde geleni)
Kabilü-l Hediyye “قابِلُ الْهَدِیَّة”	Hediye kabul eden: hediye verilen
Kasım “قاسِم”	Bölen: paylarına ayıran
El Kattal “اَلْقتّال”	İstilacı düşmanları yok eden kimse.
El Kusem “اَلْقُثَم”	Bu isim için "kapsamlı ve tam" ya da "çok bağışlayıcı" olmak üzere iki anlam zikredilmiştir.
Kademü-s Sadık “قَدَمُ صِدْق”	İyi isimlendirilen; İyi bir sicile sahip; iyi bir geçmişi olan kimse.
El Kamer “اَلْقَمَر”	Kamer: Ay
El Kasem “اَلْقَسْم”	İnsanlar arasında hediye ve benzeri şeyleri dağıtan kimse.
El Kafi “اَلْکافی”	Kişiye kâfi gelen, onu başkalarına muhtaçlıktan alıkoyan kimse.
El Kerim “اَلْکَرِیم”	Soylu ve asil kimse
El Mahi “اَلْماحی”	Allah'ın kendisi vasıtasıyla küfrü sildiği kimsedir.
Me’mün “مَأْمُون”	Dürüst, erdemli ve güvenilir; İnsanların kendilerini zulümden korudukları bir yer (korunak).
El Mümin “اَلْمُؤْمِن”	İnanan; Allah'a gerçekten inanan kimse.
El Mübareke “اَلْمُبَارَک”	Mübarek: nimetle iyilikle ve bollukla dolu kimse
Mübarekü-l Emr “مُبارَکُ الْاَمر”	Mübarek ve hayırlı emirler ile hükmeden kimse.
El Mübeşşir “اَلْمُبَشِّر”	Müjdeci
El Mübeyyin “اَلْمُبَیِّن”	Açıklayıcı ve aydınlatıcı
El Mütebessim “اَلْمُتَبَسّم”	Gülümseyen, gülen ya da asık bir yüzü olan kimse
El Mütevekkil “اَلْمُتَوَکِّل”	Allah'a güvenen
El Mücteba “اَلْمُجْتَبیٰ”	Seçilmiş ve yüce kılınmış kimse
El Mücir“اَلْمُجِیر”	Sığınak olan kimse
El Müharrim “اَلْمُحَرِّم”	Allah'ın haram kıldığını yasaklayan kimse
Muharremü-l Meytete “مُحَرِّمُ الْمَیْتَة”	Leş ve pisliği yasaklayan kimse
Muharremü-l Habais “مُحَرِّمُ الْخَبَائِث”	Kötülükleri ve pis işleri yasaklayan kimse
El Muhallel “اَلْمُحَلِّل”	Çözüm bulan kimse
Muhallilu-t Tayyibat “مُحَلِّلُ الطَّیِّبَات”	Çözüme kavuşturan ve temizleyen (arındıran)
Muhyi-s Sünne “مُحْیِ السُّنَّة”	Canlandıran ve ihya eden kimse
El Muhtar “اَلْمُخْتار”	Özerk ve seçilmiş; Allah'ın seçtiği kimse.
El Müzekkir “اَلْمُذَکِّر”	Hatırlatan; İnsana Allah'ı ve ahireti hatırlatan kimse.
El Murselü “اَلْمُرْسَلُ”	Allah tarafından gönderilmiş; Peygamber
El Müzekki “اَلْمُزَکّی”	Ümmetini şirkten ve putperestlikten temizleyen kimse
El Müşeffa “اَلْمُشَفَّع”	Şefaat kabul edildi; Allah tarafından şefaati kabul olunan kimse.
El Museddik “اَلْمُصَدِّق”	Tasdik Edici: Doğrulayıcı ve daha önceki semavi peygamberleri kabul eden elçi.
El Muslih “اَلْمُصْلِح”	İslah Edici
El Muta’ı “اَلْمُطاع”	İtaat edilen; Kavmi kendisinin emirlerini kabul eden kimse
El Muallim “اَلْمُعَلِّم”	İnsanoğlunun baş öğretmeni
El Mualla “اَلْمُعَلَّی”	Diğerlerinden üstün olan kimse
Miftahü-l Cenne “مِفْتَاحُ الْجَنَّة”	Cennetin anahtarı
El Mukterib “اَلمُقْتَرِب”	Allah'a daha yakın (Hadisi Şerifte “ثُمَّ دنا فَتَدَلّی، فکانَ قابَ قَوْسَیْنِ اَو اَدْنی، دنواً وَ اقْتِراباً مِنَ الْعَلیِّ الْاَعْلی” tercümesi: "Sonra Hz. Peygamber (s.a.a) [[[Miraç]] Gecesi] iki yay büyüklüğünde veya daha az olmak kaydıyla yaklaştı)
El Mukaffi “اَلْمُقَفِّی”	Son peygamber; Bütün peygamberlerden sonra gelen bir peygamber ve ondan sonra bir peygamber gelmeyecektir.
El Mekin “اَلْمَکین”	Allah katında yüksek bir makama sahip olan kimse.
El Munzir “اَلْمُنْذِر”	Uyarı; İnsanları ahiret azabına karşı uyaran ve korkutan kimsedir.
El Mensur “اَلْمَنْصُور”	Muzaffer; yardımcı olan kimse
El Munir “اَلْمُنِیر”	Aydınlatıcı
El Muvecce “اَلْمُوَجَّه”	Saygınlık (itibar) sahibi
El Muvakif “اَلْموقِف”	Rivayete göre kıyamet gününde insanları Allah'ın yanında durduran ve orada konumlandıran demektir.
El Muhacir “اَلْمُهَاجِر”	Muhacir; Allah'a sığınan
El Muhdat “اَلْمُهْداة”	Üstün yetenekli
El Muheymin “اَلْمُهَیْمِن”	Baskın (galip) ve güçlü
El Naşir “اَلنّاشِر”	İslam'ı Yayan kimse
El Nasih “اَلنّاصِح”	İyi niyetli ve dürüst
El Nahi “اَلنَّاهِی”	Yasaklayıcı; engelleyici
El Nebi “اَلنَّبی”	Nebi: Peygamber
El Nebiyyü-l Ümmi “اَلنَّبِیُّ الْأُمِّیّ”	Herhangi bir ders okumamış Peygamber
El Nebiyyü-t tövbe “نَبِیُّ التَّوْبَة”	Tövbe eden Peygamber ve Allah'a dönen kimse
El Nebiyyü-r rehme “نَبِیُّ الرَّحْمَة”	Merhamet ve iyilik elçisi
El Nebiyyü-l melheme “نَبِیُّ الْمَلْحَمَة”	Destansı bir peygamber ya da barış ve dostluk peygamberi
El Nebiyyü-l muhezzeb “النَّبِیُّ الْمُهَذَّب”	Hoşgörülü ve erdemli bir peygamber
El Necm “اَلنَّجْم”	Yıldız
El Necm “اَلنَّجْمُ الثّاقِب”	Karanlığı yarıp aşan, parlayan bir yıldız.
Necm “نَجِیُّ الله”	Allah ile konuşan kimse
El Nezir “اَلنَّذِیر”	Uyarıcı; ikaz edici
El Nimet “اَلنِّعْمَة”	Nimet
Nimetullah “نِعْمَةُ اللَّه”	Allah tarafından gönderilen nimet (hediye)
Nakib “اَلنَّقیب”	Danışman
El Nur “اَلنُّور”	Işık
Nun “نون”	Bazı rivayetlere göre Peygamber'in isimlerinden biri olan ve Kur’an-ı Kerim'in Huruf-u Mukatta harflerindendir. Bazıları onu “ناقل العلم” Tercümesi: "İlim aktaran" olarak isimlendirir.
El Vaziu “اَلْواضِعُ”	Cehaleti ve yanlış yerleştirilmiş yükümlülükleri ortadan kaldıran kişi.
Vaziu-l İsri ve-l Eğlal “واضِعُ الْاِصْرِ وَ الْاَغْلَال”	Özgürlük Sunan; Zincirleri kıran ve zorlukları kolaylaştıran kimse.
El Veffa “اَلْوَفیّ”	Verdiği sözü tutan mükemmel insan.
El Hadi “اَلْهَادی”	Hidayete çağıran
Hediyetullah “هَدِیَّةُ الله”	Allah’ın armağanı
Yasin “یٰس”	Yasin: Kur’an-ı Kerim'in Huruf-u Mukatta harflerindendir. Hz. Peygamber'in (s.a.a) isimlerindendir ve şu rivayete dayanır: “یا أَیُّهَا السَّامِعُ لِلْوَحْی” " Tercümesi: “Ey vahyi işiten.”

Monografi

Peygamber’in (s.a.a) künye ve lakapları konusunda yazılan kitaplardan bazıları şunlardır:

• Elkabü-r Resul ve İtretihi “القابُ الرَّسول و عِتْرَتِه” : Hicri Kameri 1422 yılında Şii bir muhaddis olan Kutub Ravandi, Mecmuatü Nefsiyeti fi Tarihü-l E’imme “مجموعة نفیسة فی تاریخ الائمة” kitabıyla birlikte yayımladığı Peygamber Efendimizin (s.a.a) künye ve lakaplarıdır.

• Esmaü-r Resuli-l Mustafa ve-l Kabuhu ve Kunahu ve Sefatühü “اسماءُ الرَّسولِ المُصطفی و القابُهُ و کُناهُ و صفاتُه” : Abbas Tebrizyan tarafından yazılan söz konusu bu eserde Hz. Peygamber'in (s.a.a) isimleri, unvanları, lakapları ve sıfatları, üç cilt halinde alfabetik sırayla yazılmıştır. Bu eser Beyrut'ta Darü'l Eser tarafından H. Kameri 1423 yılında basılmıştır.

Muhammed Arif Naimi tarafından kaleme alınan “اَسماءُ النَّبی لُغَةً و اِصْطِلاحاً” Esmaü-n Nebi Lüten ve İstilahen adlı eserde Peygamberimizin binden fazla ismi açıklamalı şekilde yazılı olarak belirtilmiştir.] Kasım Emin Melici tarafından yazılan Esmaü-n Nebi fi-l Kur’an-i ve-s Sunne “اَسماءُ النَّبی فِی الْقرآنِ وَ السُّنَّه” kitabında İslam Peygamberinin (s.a.a) 29 ünlü ismini ve bu konudaki diğer kitapların bir açıklamasını içerir. Bu konuda farklı kaynaklardan başka kitaplar da bulunmaktadır.

Ayrıca Bakınız

• İmam Ali'nin (a.s) Künye ve Lakaplarının Listesi
• Hz. Fatıma'nın (s.a) Künye ve Lakaplarının Listesi
• İmam Hasan'nın (a.s) Künye ve Lakaplarının Listesi