Bişr b. Bera
Bişr b. Bera (hicri kameri 7 veya 8 / 629 veya 630) - (Arapça: بِشْرِ بْن بَراء); Allah Resulünün (s.a.a) sahabelerindendir. Hazrec kabilesinin Seleme oğulları (Ben-i Seleme) kolundandır.[1] Babasının adı Bera b. Ma’rur ve annesinin adı Huleyde b. Kays’tır.[2] Hicretten önce babası Bera b. Ma’rur ile birlikte ikinci Akabe’de Müslüman oldu[3] ve hicretten sonra Hz. Peygamber (s.a.a) onunla Vakıd b. Abdullah Temimi arasında kardeşlik bağı kurdu.[4]
Bişr b. Bera Bedir, Uhud ve Hendek gibi gazvelerin çoğuna katıldı.[5] Seleme oğulları kabilesinin reisinin Ced b. Kays olmasına rağmen, Allah Resulü (s.a.a) Seleme oğulları kabilesinin ondan (Ced b. Kays’tan) duyduğu memnuniyetsizlik nedeniyle, Bişr b. Bera’yı reis olarak atadı.[6] Bişr b. Bera’nın Hayber savaşı (hicretin yedinci yılı) sırasında beraberindeki birkaç sahabe ile Yahudi bir kadın tarafından Peygamber’e (s.a.a) getirilen zehirli etten yiyerek, zehirlendiği rivayet edilmektedir.[7] Bir rivayete göre, hemen orada öldüğü; başka bir rivayete göre de zehrin tesiriyle bir yıl hasta yattıktan sonra vefat ettiği belirtilmiştir.[8]
Kaynakça
- ↑ İbn-i Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 1, s. 697, c. 3, s. 358; İbn-i Abdulbir, el-İstiab, c. 1, s. 167.
- ↑ İbn-i Hacer, el-İsabe, c. 8, s. 107.
- ↑ İbn-i Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 570; İbn-i Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 86.
- ↑ İbn-i Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 570 - 571; İbn-i Esir, Usdu’l Ğabe, c. 1, s. 183.
- ↑ Vakıdi, el-Meğazi, c. 1, s. 169, 243, c. 2, s. 677 – 678; İbn-i Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 333, 354, c. 3, s. 342, 352, 358; İbn-i Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 571; Şeyh Tusi, Rical, s. 9.
- ↑ Vakıdi, el-Meğazi, c. 1, s. 591; İbn-i Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 1, s. 461; Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 1, s. 274; Ebu Naim, Marifetu’s Sahabe, c. 3, s. 76; Zehebi, Siyeri A’lamu’n Nubela, c. 1, s. 269.
- ↑ Vakıdi, el-Meğazi, c. 1, s. 678; İbn-i Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 103 - 104; Halife, Tarih, c. 1, s. 52.
- ↑ İbn-i Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 571; İbn-i Abdulbir, el-İstiab, c. 1, s. 167.
Bibliyografi
- İbn-i Esir, Ali, Usdu’l Ğabe, Bulak, h.k 280.
- İbn-i Sa’d, Muhammed, et-Tabakatu’l Kubra, Beyrut, Daru Sadr.
- İbn-i Abdulbir, Yusuf, el-İstiab, tahkik: Muhammed Ali Becavi, Kahire, 380 / 960.
- İbn-i Hişam, Abdülmelik, es-Siretu’n Nebeviyye, tahkik: Mustafa Sekka ve diğerleri, Kahire, h.k 355.
- Ebu Naim İsfahani, Ahmed, Marifetu’s Sahabe, tahkik: Muhammed Razi, Medine, Riyad, h.k 408.
- Belazuri, Ahmed, Ensabu’l Eşraf, tahkik: Muhammed Hamidullah, Kahire, 959.
- Halife b. Hayyat, Tarih, tahkik: Suheyl Zekkar, Dimeşk, 960.
- Zehebi, Muhammed, Siyeri A’lamu’n Nubela, tahkik: Şuayb Arnavut ve diğerleri, Beyrut, 406 / 986.
- Şeyh Tusi, Muhammed, Rical, Necef, 380 / 961.
- Vakıdi, Muhammed, el-Meğazi, tahkik: Marsden Johannes, Londra, 1966.
Dış Bağlantılar
- Makalenin kaynağı: Dairetu’l Maarif-i Bozorg-u İslami