İcma

İcma,(Arapça: الإجماع) şer'i hükümlerin çıkarılma ve istinbatında kullanılan dört kaynaktan biridir; fıkıh usulünün delil ve argümanları bölümünde çeşitli yönlerden ele alınmaktadır. Ehli sünnet, icmayı doğrudan güvenli bilmekte ve şer'i hükümlerin istinbatı için dört veya üç delilden biri olarak bilmektedir. İcma'ya bu öneminden dolayı, kendilerine “Ehli sünnet ve cemaat” demektedirler.^[1] İmamiye (Şia Caferi) fakihleri icmayı, Kur’an ve sünnetin yanında doğrudan bir delil saymamakta, sadece icmanın masum imamın görüş ve düşüncesinden haber verdiği için delil ve istinat edilmeye uygun bilmektedirler.^[2]

Kaynakça

↑ Dairetu’l Maarif-i Fıkh-ı Mukarin, s. 376.
↑ Usul-u Fıkh, Muzaffer, s. 81, 82.

Bibliyografi

Muzaffer, Muhammed Rıza, Usul-u Fıkıh, Kum, İsmailiyan, 1375 h.ş, beşinci baskı.

[1] Dairetu’l Maarif-i Fıkh-ı Mukarin, s. 376.

[2] Usul-u Fıkh, Muzaffer, s. 81, 82.

[1]

[2]