Seyyidetu Nisai'l-Alemin

Öncelik: b, kalite: c
linksiz
navbox'siz
yönlendirmesiz
wikishia sitesinden

Seyyidetu Nisai’l Âlemin (Arapça: سيدة نساء العالمين), Hz. Fatıma’nın (s.a) lakaplarından biridir. “Âlemlerin kadınlarının efendisi”, “iki cihan kadınlarının efendisi” manasına gelen bu lakap, Allah Resulü (s.a.a) tarafından Hz. Fatıma’ya (s.a) bahşedilmiştir. İmam Ali de (a.s) Hz. Zehra’ya (s.a) bu lakabıyla hitap etmiştir.

Lakabın Hz. Resulullah (s.a.a) Tarafından Bahşedilmesi

Ehlisünnet kaynaklarında Hz. Resul-ü Ekrem’in (s.a.a) Hz. Fatıma’ya (s.a) hitap ederek, şöyle buyurduğu nakledilmiştir:

Ey Fatıma! Âlemlerin kadınlarının, bu ümmetin ve mümin kadınların efendisi olmaktan hoşnut olmaz mısın?[1]

Aynı şekilde “Âlemlerin kadınlarının efendisi / Seyyidetu Nisai’l-Âlemin” tabiri İmam Ali (a.s) tarafından Hz. Zehra’nın (s.a) kabri başında yaptığı konuşmalarda da kullanılmıştır.[2]

Ayrıca “Seyyidetu Nisai’l-Âlemin” lakabı, Varis Ziyareti, Aşura Ziyareti, Hz. Zehra’nın (s.a) Ziyaretnamesi, İmam Rıza’nın (a.s) Ziyaretnamesi ve Hz. Masume’nin (s.a) ziyaretnamesi gibi ziyaretnamelerde de Hz. Fatıma Zehra’nın (s.a) lakabı olarak zikredilmiştir.

Ehlisünnet Açısından En Üstün Kadın

Sebeki (Halebiyat’da), Suyuti, Nesai, Ebi Davud, Gazi Kutbu’d-din ve … gibi bazı Ehlisünnet alimlerinden nakledildiğine göre, Hz. Zehra (s.a) birkaç delil esasınca alemdeki kadınların en üstünü ve efendisidir;

  • Hz. Resul-ü Ekrem’in (s.a.a) hadisi: “Onu tanıyan tanıyor ve tanımayan ise, bilsin ki bu, Muhammed kızı Fatıma'dır. O, tenimin paresidir” (فاطمة بضعة منی)
  • Allah Resulü’nün (s.a.a) Hz. Fatıma’yla (s.a) yaptığı konuşması: “Ey Fatıma! Âlemlerin kadınlarının, bu ümmetin ve mümin kadınların efendisi olmaktan hoşnut olmaz mısın?” (أما ترضین أن تکونی سیدة نساء المؤمنین)
  • Sahabelerin en faziletlileri Peygamberin eşleridir” rivayetinin geçersiz, zayıf ve senetsiz olması.[3]

Kaynakça

  1. El-Müstedrek ale’s-Sahiheyn, c. 3, s. 170, hadis: 4740; Sahihi Müslim, c. 5, s. 57, hadis: 99; Usdu’l-Gabe, c. 7, s. 223, rakam: 7175. “Muntahabu Fezailu’n-Nebi ve Ehli Beytihi aleyhimusselam, mine’s-Sihahi’s-Sitte ve Gayrihima mine’l-Kutubi’l-Mutebere inde Ehlis’s-Sünne” kitabından naklen, s. 265.
  2. Kuleyni, Kafi (Usul), c. 1, Babu Muvellidi’z-Zehra, Tahran, El-Mektebetu’l-İslamiyye, s. 381 – 382, 1388 h.k.
  3. Bu konunun Ehlisünnet arasındaki konumu hakkında daha fazla bilgi için: Muhammed Raci Kinas (Kennas), Hayatu Nisai Ehlibeyt (a.s), s. 660 - 663.

Bibliyografi

  • Muhammed Raci Kinas (Kennas), Hayatu Nisai Ehli’l-Beyt, Beyrut, Daru’l-Marife, et-Tab’atu’l-Uvla, 1429 / 2008.
  • İkbal Lahuri, Kulliyatı Eş’ari Farsi, Gazaller; Esrar-ı Hudi, Remzi Biyhudi, Yeni Gulşen-i Raz, Bendeginame (Kulluk name), Payam-ı Meşrik (Şarktan Haber), Efkar (Fikir ve Düşünceler), Nakş-ı Fereng, Cavidname, Pes Çe Bayed Kerd (O zaman ne yapmalı), Misafir, Armağan-ı Hicaz (Hicaz Armağanı), Mukaddime ve Haşiye: Mahmud İlmi, Sazman-ı İntişarat-ı Cavidan, 1366 h.ş.
  • Muntahabu Fezailu’n-Nebi ve Ehlibeytihi aleyhimusselam, mine’s-Sihahi’s-Sitte ve Gayrihima mine’l-Kutubi’l-Mutebere inde Ehlis’s-Sünne, seçme ve tahkik: Merkezu’l-Gadir li’d-Dirasati’l-İslamiyye, Beyrut, el-Gadir, 1423 / 2002.
  • Kuleyni, Muhammed b. Yakub, Kafi (Usul), Beyrut, Daru’t-Taaruf li’l-Matbuat, 1419 h.k.