Kazım (Lakap)
- Bu makale İmam Kazım'ın (a.s) lakabı hakkındadır. İmam (a.s) şahsiyetini tanımak için İmam Musa Kazım (a.s) makalesine bakınız.
Kazım, İmam Musa Kazım (a.s)'nin en meşhur lakaplarından biridir.[1]
Şiilerin yedinci imamına Kazım lakabının verilmesinin nedeni öfkesini kontrol etmesiydi[2] ve zalimlerin zulmüne karşı sabrederdi ve Kezm-i Gayz ederdi.[3] Öfkesini kontrol edebilen kişiye Kazım denildiği de ahlak kitaplarında geçmektedir.[4]
Sebt bin Cozi'nin (ö. 654 h.k) Tazikratu-l Havas adlı kitabında şöyle denmektedir: İmam Musa Kazım'a (a.s) şu sebeple "Kazım" denilmiştir ki ne zaman birinden kendisine bir şey gelirdi ona para gönderirdi.[5] Seyyid Haşim Ma'ruf el-Hasani de (ö. 1984) Siretu-l Eimmeti-l Esna Aşar adlı kitabında Tazikratu-l Havas alıntısına dayanarak şöyle diyor: Birinden kötü bir şey gördüğünde, o kişinin ihtiyacını giderecek malları ona gönderdiği için ona Kazım denilirdi.[6]
İmam Kazım'ın (a.s.) öfkesini düşmanlarına ve kendisine zarar verenlere karşı bastırdığına dair kaynaklarda çeşitli rivayetler bulunmaktadır.[7] Mesela belirtilip ki: Ömer bin Hattab soyundan bir adam, İmam Kazım'ın huzurunda İmam Ali'ye (a.s) hakaret etti, İmam'ın ashabı o adama saldırmak istediler. Fakat İmam onları durdurdu ve sonra o adamın çiftliğine gitti. Adam, İmam Kazım'ı görünce ekinlerini çiğnememesi gerektiğini bağırmaya başladı. İmam ona yaklaştı ve sordu: Çiftliğini dikmek için ne kadar harcadın? Adam dedi ki: 100 dinar! Sonra sordu: Ne kadar hasat almayı umuyorsunuz? Adam cevap verdi: Okült bilimi bilmiyorum. İmam şöyle dedi: Bundan ne kadar almayı umuyorsun dedim? Adam cevap verdi: 200 dinar! İmam ona 300 dinar verdi ve şöyle dedi: Bu 300 dinar sana ve çiftliğinin mahsulü da sana kaldı. Daha sonra mescide gitti. O adam erkenden mescide ulaştı ve İmam Kazım'ı görünce kalktı ve yüksek sesle "«اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ» Allah peygamberliği kime vereceğini pek iyi bilir."[8] ayetini okudu.[9]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ Erbeli, Keşfu-l Ĝümme, 1421 h.k, cilt 2, s. 743.
- ↑ İbn Esir, El-Kamel, 1385 h.k, cilt.6, s.164.
- ↑ Tabersi, Elamu-l Vera, 1417 h.k, cilt.2, s.32.
- ↑ Neraki, Came Al-Saadat, Al-Alami Basın Enstitüsü, Cilt 1, s.333; Gazali, Ulumu'd-Din'in Dirilişi, Darü'l-Marafa, cilt 3, s. 176.
- ↑ Sebt bin Cozi, Tazikratu-l Havas, 1418 h.k, s. 312.
- ↑ El-Hasani, Siretu-l Eimmeti-l Esna Aşar, 1382 h.k, Cilt 3, s. 305.
- ↑ Mofid, El-İrşad, 1413 h.k, cilt.2, s.233; Karaşi, Hayat el-İmam Musa bin Cafer, 1429 h.k, cilt.2, s.162-160.
- ↑ En'am Suresi 124. Ayet. Çeviren: Seadet Yıldırım
- ↑ Bağdadi, Bağdat Tarihi, 1417 h.k, cilt.13, s.30.
Bibliyografi
- İbn Esir, Ali İbn Muhammed, El-Kamil fi el-Tarih, Beyrut, Dar el-Sadr, 1385 h.k.
- Erbeli, Ali İbn İsa, Keşfu-l Ĝümme, Kum, Razi, 1421 h.k.
- Al-Hasani, Seyyid Haşim, Oniki İmamların Hayatı, Necef, Al-Maktab Al-Haydariya, 1382 h.k.
- Bağdadi, Hatib, Bağdat Tarihi, Araştırma: Mustafa Abdülkadir Atta, Beyrut, Dar al-Kitab al-Alamiya, 1417 h.k.
- Sabt bin Jozi, Yusuf bin Gazauĝli, Tazikratu-l Havas, Kum, Manşurat Al-Şarif al-Razi, 1418 h.k.
- Tabarsi, Fazl bin Hasan, Al-Alam Al-Vori Bi-Alam Al-Huda, Kum, Alu-Al-Bayt Enstitüsü, 1417 h.k.
- Gazali, Muhammed bin Muhammed, İhya-o Ulum el-Din, Beyrut, Dar el-Marafa, Bita.
- Karaşi, Bakır Şerif, Hayat el-İmam Musa bin Cafer (a.s), Mehr Deldar, 1429 h.k.
- Mofid, Muhammed bin Muhammed bin Nu'man, El-İrşad fi Marifa Hucecullah Ala el-İbad, Şeyh Mofid Kongresi, 1413 h.k.
- Naraĝi, Mohammad Mehdi, Camiu-s Seadât, Beyrut, El Alami Basın Enstitüsü, Bita.