Kazım (Lakap)

wikishia sitesinden
Bu makale İmam Kazım'ın (a.s) lakabı hakkındadır. İmam (a.s) şahsiyetini tanımak için İmam Musa Kazım (a.s) makalesine bakınız.

Kazım, İmam Musa Kazım (a.s)'nin en meşhur lakaplarından biridir.[1]

Şiilerin yedinci imamına Kazım lakabının verilmesinin nedeni öfkesini kontrol etmesiydi[2] ve zalimlerin zulmüne karşı sabrederdi ve Kezm-i Gayz ederdi.[3] Öfkesini kontrol edebilen kişiye Kazım denildiği de ahlak kitaplarında geçmektedir.[4]

Sebt bin Cozi'nin (ö. 654 h.k) Tazikratu-l Havas adlı kitabında şöyle denmektedir: İmam Musa Kazım'a (a.s) şu sebeple "Kazım" denilmiştir ki ne zaman birinden kendisine bir şey gelirdi ona para gönderirdi.[5] Seyyid Haşim Ma'ruf el-Hasani de (ö. 1984) Siretu-l Eimmeti-l Esna Aşar adlı kitabında Tazikratu-l Havas alıntısına dayanarak şöyle diyor: Birinden kötü bir şey gördüğünde, o kişinin ihtiyacını giderecek malları ona gönderdiği için ona Kazım denilirdi.[6]

İmam Kazım'ın (a.s.) öfkesini düşmanlarına ve kendisine zarar verenlere karşı bastırdığına dair kaynaklarda çeşitli rivayetler bulunmaktadır.[7] Mesela belirtilip ki: Ömer bin Hattab soyundan bir adam, İmam Kazım'ın huzurunda İmam Ali'ye (a.s) hakaret etti, İmam'ın ashabı o adama saldırmak istediler. Fakat İmam onları durdurdu ve sonra o adamın çiftliğine gitti. Adam, İmam Kazım'ı görünce ekinlerini çiğnememesi gerektiğini bağırmaya başladı. İmam ona yaklaştı ve sordu: Çiftliğini dikmek için ne kadar harcadın? Adam dedi ki: 100 dinar! Sonra sordu: Ne kadar hasat almayı umuyorsunuz? Adam cevap verdi: Okült bilimi bilmiyorum. İmam şöyle dedi: Bundan ne kadar almayı umuyorsun dedim? Adam cevap verdi: 200 dinar! İmam ona 300 dinar verdi ve şöyle dedi: Bu 300 dinar sana ve çiftliğinin mahsulü da sana kaldı. Daha sonra mescide gitti. O adam erkenden mescide ulaştı ve İmam Kazım'ı görünce kalktı ve yüksek sesle "«اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ» Allah peygamberliği kime vereceğini pek iyi bilir."[8] ayetini okudu.[9]


Ayrıca Bakınız

Kaynakça

  1. Erbeli, Keşfu-l Ĝümme, 1421 h.k, cilt 2, s. 743.
  2. İbn Esir, El-Kamel, 1385 h.k, cilt.6, s.164.
  3. Tabersi, Elamu-l Vera, 1417 h.k, cilt.2, s.32.
  4. Neraki, Came Al-Saadat, Al-Alami Basın Enstitüsü, Cilt 1, s.333; Gazali, Ulumu'd-Din'in Dirilişi, Darü'l-Marafa, cilt 3, s. 176.
  5. Sebt bin Cozi, Tazikratu-l Havas, 1418 h.k, s. 312.
  6. El-Hasani, Siretu-l Eimmeti-l Esna Aşar, 1382 h.k, Cilt 3, s. 305.
  7. Mofid, El-İrşad, 1413 h.k, cilt.2, s.233; Karaşi, Hayat el-İmam Musa bin Cafer, 1429 h.k, cilt.2, s.162-160.
  8. En'am Suresi 124. Ayet. Çeviren: Seadet Yıldırım
  9. Bağdadi, Bağdat Tarihi, 1417 h.k, cilt.13, s.30.

Bibliyografi

  • İbn Esir, Ali İbn Muhammed, El-Kamil fi el-Tarih, Beyrut, Dar el-Sadr, 1385 h.k.
  • Erbeli, Ali İbn İsa, Keşfu-l Ĝümme, Kum, Razi, 1421 h.k.
  • Al-Hasani, Seyyid Haşim, Oniki İmamların Hayatı, Necef, Al-Maktab Al-Haydariya, 1382 h.k.
  • Bağdadi, Hatib, Bağdat Tarihi, Araştırma: Mustafa Abdülkadir Atta, Beyrut, Dar al-Kitab al-Alamiya, 1417 h.k.
  • Sabt bin Jozi, Yusuf bin Gazauĝli, Tazikratu-l Havas, Kum, Manşurat Al-Şarif al-Razi, 1418 h.k.
  • Tabarsi, Fazl bin Hasan, Al-Alam Al-Vori Bi-Alam Al-Huda, Kum, Alu-Al-Bayt Enstitüsü, 1417 h.k.
  • Gazali, Muhammed bin Muhammed, İhya-o Ulum el-Din, Beyrut, Dar el-Marafa, Bita.
  • Karaşi, Bakır Şerif, Hayat el-İmam Musa bin Cafer (a.s), Mehr Deldar, 1429 h.k.
  • Mofid, Muhammed bin Muhammed bin Nu'man, El-İrşad fi Marifa Hucecullah Ala el-İbad, Şeyh Mofid Kongresi, 1413 h.k.
  • Naraĝi, Mohammad Mehdi, Camiu-s Seadât, Beyrut, El Alami Basın Enstitüsü, Bita.