Zeynelâbidîn (Lakap)
Bu makale Zeynelâbidîn Lakabı ile ilgilidir. Şiilerin dördüncü imamı hakkında bilgi için İmam Seccad (a.s) sayfasına gidiniz.
Zeynelâbidîn (Arapça:زَیْنُ الْعابدین) ibadet ehlinin süsü manasına gelmektedir ve şiilerin dördüncü imamı İmam Seccad (a.s)’ın en meşhur lakabıdır. Zeynelâbidîn lakabı İmam Seccad (a.s)’a Çokça ibadet eden züht sahibi bi şahsiyet olduğundan verilmiştir. [1] Ehli sünnetin hadis alimlerinden Mâlik bin Enes’in naklettiğine göre İmam Seccad (a.s.) gece gündüz binlerce rekât namaz kılarak sürekli ibadetle meşgul olduğu için ona Zeynelâbidîn lakabı verildi. [2] Aynı nakilciden Seyyidülâbidîn lakabının da kullanıldığı aktarılmıştır.[3] Denilir ki İslam tarihinde Ali bin Hüseyin (a.s.) dışında kimseye Zeynelâbidîn lakabı verilmemiştir.[4]
Rivayetlere göre İlel El-Şeray’i kitabında nakledildiğine göre hicri ikinci yüzyılda İmam Seccad (a.s.) bu lakapla hatırlanırdı. [5] Ehli sünnetin hadis alimlerinden İbn-i Şehab Zühri Ali bin Hüseyin (a.s.)’dan rivayet naklettiğinde onu Zeynelâbidîn lakabıyla isimlendiriyordu. Süfyan bin Uyeyne (108-198 hicri) "Neden onu Zeynelâbidîn olarak adlandırıyorsunuz?" diye sorar. Zühri cevap olarak peygamberden bir rivayeti işaret eder kıyamet günü çağırıcı Zeynelâbidîn nerede diye nida eder, oğlum Ali bin Hüseyin safların arasından kalkıp yürürken görürüm.[6]
Keşf el-Gumme kitabında senetsiz bir rivayette İmam Seccad (a.s.) "Zeynelâbidîn" olarak lakaplandırılmasıyla ilgili şöyle aktarılır: İmam Seccad (a.s.) bir gece yine mihrapta teheccüt namazı kılarlarken hazrete üç kez nida edildi: أنْتَ زَینُ الْعابدین ;sen ibadet edenlerin süsüsün." o günden sonta da halk arasında bu isimle anıldı.[7]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ Kureşi, Hayat-ı el-İmam Zeynelâbidîn, Cilt 1, Sayfa 145-146.
- ↑ Zehebi, el İba'r, Cilt 1, Sayfa 83.
- ↑ Seduk, Alel Şeray'ı, Cilt 1, Sayfa 132.
- ↑ Kureşi, Hayat-ı el-İmam Zeynelâbidîn, cilt 1, 187 sayfa.
- ↑ Seduk, Alel Şeray'ı, Cilt 1, Sayfa 229-209.
- ↑ Seduk, Alel Şeray'ı, Cilt 1, Sayfa 229-209.
- ↑ Erbeli, Keşf el-Gumme, Cilt 2, Sayfa 619.
Bibliyografya
- Erbeli, Ali bin Osman, Keşf el-Gumme fi Marufe Eimme, Rıza, Hicri Kameri 1421.
- Zehebi, Muhammed bin Ali, el İba'r fi Cebr min Gubar, Ebu hacer Muhammed Said bin Besiyuni Zeglul, Beyrut, Darü-l Kitab-il İlmiye, Bita.
- Seduk, Muhammed bin Ali, Alel Şeray'ı, Kum, Daveri Kitapevi, 1966.
- Kureşi, Bakır Şerif, Hayat-ı el-İmam Zeynelâbidîn, Beyrut, Darü-l Ezva'ı, Hicri Kameri 1409.