Seyyidu-s Sacidin (Lakap)
Seyyidu’s-Sacidin (Arapça: سَیّدُ السّاجِدین), secde edenlerin başı anlamına gelen bu lakap, Şiilerin dördüncü imamı olan İmam Seccad’ın (a.s.) sıfatlarından biridir.[1] Şeyh Saduk “İle-l Şera’e” adlı kitabında İmam Seccad’a (a.s) çokça secde ettiğinden ötürü bu lakabın verildiğini İmam Bakır’dan (a.s) aktardığı şu hadisle nakletmektedir: Babam (Ali b. el-Hüseyin), şükür secdesini yerine getirmeden hiçbir nimeti anmazdı ve Kur’an okurken secde ayetine geldiğinde mutlaka secdeye giderdi. Allah üzerinden bir tehlikeyi veya bir belayı ortadan kaldırdığında hemen secde ederdi. Kıldığı her namazdan sonra secde ederdi ve iki kişinin arasındaki husumeti (dargınlığı) bitirip onları barıştırmayı (İslah Zatü-l Beyn) başardığında secde ederdi. Secde etmekten ayaklarında ve kollarında çeşitli yaralanma ve zedelenme izleri görülürdü. Bu nedenle de ona “Seccad” deniyordu.[2] Seyit Nimetullah Cezayiri, aynı rivayette Seyyidu’s-Sacidin sıfatını vermesinin nedeninin de bu olduğunu belirtir.[3] Ayrıca Bakır Şerif Kureşi, İslam tarihinde sadece İmam Seccad'ın (a.s) “Seyyidu’s-Sacidin” lakabına sahip olduğunu belirtmektedir.[4]
İmam Seccad’ın (a.s) alnında ve bedeninin birçok bölgesinde secde izi bulunduğundan[5] “Zülsefinat” lakabına da sahiptir.[6] Hicri Kameri üçüncü yüzyıl tarihçilerinden Ahmet b. Abi Yakub’nin aktardığına göre, Ali b. Hüseyin (a.s) her gece bin rekat namaz kılardı.[7]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ İbn-i Abi el-Thalac, Ehl-i Beyt Tarihi, s. 131, 1410 h.k.
- ↑ Saduk, Şeriatın Nedenleri, cilt 1, s. 133, 1385 h.k.
- ↑ Cazayiri, Riyaz el-Abrar, c. 2, s. 13, 1427 hk.
- ↑ Kuraşi, Hayat el-İmam Zeyn el-Abidin, c. 1, s. 187, 1409 h.k.
- ↑ Yakubi, Tarih el-Yakubi, Daru Sadr, c. 2, s. 303.
- ↑ Saduk, Şeriatın Nedenleri, c. 1, s. 233, 1385 h.k.
- ↑ Yakubi, Tarih el-Yakubi, Daru Sadr, c. 2, s. 303.
Bibliyografya
- Saduk, Muhammed ibn-i Ali, Şeriatın Nedenleri, Necef, el-Mektabat el-Haydariyya, 1385 h.k.
- Kureyşi, Bakir Şerif, Hayat el-İmam Zeynel-Abidin, Beyrut, Daru’l-Azva, 1409 h.k.
- İbn-i Abi el-Thalc, Ehl-i Beyt Tarihi, Kum, el-Albay, 1410 h.k.
- el-Cazairi, Seyyid Nematullah, Riyaz el-Abrar, Beyrut, Arap Tarihi Enstitüsü, 1427 h.k.
- Yakubi, Ahmad ibn-i Abi Yakub, Yakubi Tarihi, Beyrut, Daru Sader, Tarihsiz.