Betül
Betül (Arapça: بَتول) Hz. Fatıma (a.s)'ın lakaplarından biridir. Konuşma, davranış ve bilgi yönünden diğer kadınlara üstünlüğü nedeniyle bu isimle anıldığı söylenmektedir. İmam Ali (a.s), Hz. Fatıma (a.s) ile olan evliliği nedeniyle Zevcü’l-Betül (Batul'ün eşi) lakabını almıştır. Betül lakabı Hz. Meryem için de kullanılmaktadır.
Sözlükteki Anlamı
Betl (بَتْل) kelime anlamıyla "bir şeyi diğerinden ayırmak" veya "kesmek" anlamına gelir ve Batül ise erkeklerden kaçan, evliliği terk eden, erkeklere karşı hiçbir arzu ve şehveti olmayan bakire bir kadındır.[1] Hz. İsa'ın (a.s) annesi Hz. Meryem'e, erkeklerden uzak durduğu için Betül adı verilmiştir.[2] Ayrıca Batul, bütün kalbiyle Allah'a odaklanmış, her şeyden kopmuş bir kadına söylenir.[3]
Adlandırma Nedeni
Fatıma'ya (a.s) Batül isminin verilmesinin sebebi hakkında ise şu görüşler zikredilmiştir:
- Pek çok rivayete göre Hz. Fatıma'ya (a.s) âdet görmediği için Batül adı verilmiştir.[4]
- O, fiil, davranış ve ilim bakımından kendi zamanının kadınlarından ayrı ve üstündü ve İnkita'o İlallah (Allah'tan başka her şeyden kopmak) mertebesine ulaşmıştı.[5]
- İffet, din, fazilet ve gelenek bakımından diğer kadınlardan ayrıcalıklı ve üstün olmak.[6]
Zevcü’l-Betül
İmam Ali'nin (a.s) Hz. Fatıma (s.a) ile evlenmesinden sonra Emire'l Müminin'e Zevcü’l-Betül lakabı verildi. Hz. Ali (a.s) Nehrevan savaşından döndükten sonra verdiği hutbede kendisini bu unvanla tanımlamıştır.[7]
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- ↑ Cevheri, Al-Sihah, 1410 h.k, Cilt 4, sayfa 1630; Al-Ayn, Naşir: Dar ve Al-Hilal Kütüphanesi, Cilt 8, s.124
- ↑ İbn Manzur, Lisan el-Arab, cilt 11, s.43; Rağib Esfahani, El-Mufredat, 1375 h.ş, cilt 1, s. 240.
- ↑ Cevheri, El-Sihah, 1410 h.k, Cilt 4, s. 1630 h.ş; Makarim Şirazi, Tefsir el-Nimune, 1374 h.ş, cilt 25, s. 179.
- ↑ Şeyh Saduk, Ma'ani al-Ahbar, 1403 h.k, s.64; Taberi Amoli, Dalail el-İmame, 1413 h.k, s.54; Erbali, Keşfu-l Ĝumme, 1381 h.k, cilt.1, s.464; Konduzi, Yenabi' el-Mevedde, 1416 h.k, cilt 2, s. 322.
- ↑ Mazandarani, Usul Kafi Açıklaması, 1421 h.k, cilt.5, s.228; Tureyhi, Macma El-Bahareyn, 1375 h.ş, cilt 5, sayfa 316; Makarim Şirazi, Tefsir el-Nimune, 1374 h.ş, cilt 25, s. 179.
- ↑ Ahmedi Mianeci, Mekatib el-Rasul (s.a.a), Yayıncı: Dar al-Hadis, cilt.2, s.435.
- ↑ Şeyh Saduk, Ma'ani al-Ahbar, 1403 h.k, s. 58.
Bibliyografi
- Ahmedi Mianeci, Ali, Makatib Al-Rasul, Naşir, Dar al-Hadis, Bita, Bica.
- Erbali, Ali bin İsa, Keşf el-Gumme, Tebriz, Bani Haşimi, ilk baskı, 1381 h.k.
- Cevhari, Al-Sihah, Dar Al-Alam Lel-Mullayin, Beyrut, 1410 h.k.
- Ragib Esfahani, Mufredatu-l Kur'an, Seyyid Golamrıza Hosravi Hoseyni tarafından çevrildi, Mortazavi Yayınevi, Tahran, 1375 h.ş.
- Şeyh Saduk, Muhammed Bin Ali, İlelu-ş Şerayi', Seyyid Muhammed Sadik Bahrul Ulum'un araştırması, Al-Maktaba Al-Haydriya Yazmaları, Necef, 1966/1385 h.ş.
- Şeyh Saduk, Muhammed bin Ali, Ma'ani el-Ahbar, Kum, Camie Muderisin, 1403 h.k.
- Tabari Amoli Sagir, Mohammad Bin Carir, Dalail al-İmame, Kum, Dar al-Zehair.
- Tureyhi, Fahreddin, Macma Al-Bahrain, Seyyid Ahmed Hoseyni tarafından araştırılmıştır, Tahran, Mortazavi kitabevi, üçüncü baskı, 1375 h.ş.
- Allame Maclisi, Muhammed Bakir, Bihar al-Envar, Muhammed Bakir Behbudi'nin araştırması, Beyrut, Al-Vefa Enstitüsü, 1403 h.k/1983.
- Kumi, Şeyh Abbas, Beyt Al-Ahzan, tercüme Eştehardi, Kum.
- Kunduzi, Yanabi Al-Meveddeh, araştırma: Seyyid Ali Camal Aşraf Huseyini, Basım ve yayıncılık için Dar al-Asva, 1416 h.k.
- Kuleyni, Kafi, Dar al-Kutub al-İslamiye, Tahran, 1365 h.ş.
- Mazandarani, Muhammed Salih, Usul Kafi açıklaması, Mirza Abulhasan Şearani tarafından yapılan araştırma, Seyyid Ali Aşur tarafından düzeltildi, Beyrut, Dar Ehiya al-Turas al-Arabi, 1421 h.k/2000.
- Muheddis Nouri, Mirza Hsein, Mostadrak Al-Wasail, Kum, Al-Al-Bait Enstitüsü, 1408 h.k.
- Makarem Şirazi, Nasır, Tefsir el-Nimune, Tahran, Daru-l Kitab al-İslamiye, 1374 h.ş.
| Nesep |  | |
|---|---|---|
| Eş ve çocuklar | ||
| İsim ve Lakapları | ||
| Faziletleri | ||
| Sözleri ve hutbeleri | ||
| Mühüm hevadisler | ||
| Kitaplar | ||
| Diğer | ||