Leyla (İmam Hüseyin’in Eşi)

Öncelik: c, kalite: c
linksiz
resimsiz
yönlendirmesiz
wikishia sitesinden
(Leyla bint Ebu Murre sayfasından yönlendirildi)


Leyla (İmam Hüseyin'in Eşi)
Kişisel Bilgiler
İsimLeyla binti Ebu Murre
Ünlü akrabalarıİmam Hüseyin (aleyhi selam) eşi, Hz. Ali Ekber oğlu
Uzmanlık Bilgiler
FaaliyetlerKerbelada hüzuru


Leyla binti Ebu Murre b. Urve b. Mesud es-Sakefi (Arapça: لَیلیٰ بنت أبی مُرَّة بن عُروَة بن مسعود الثَقَفی), İmam Hüseyin’in eşi ve Hz. Ali Ekber’in annesidir. Hz. Leyla, baba tarafından Sakif kabilesine, anne tarafından ise, Ben-i Ümeyye kabilesine ulaşmaktadır. Bazıları şan ve makam açısından onun kendi zamanının en ünlü hanımefendisi olduğunu söylemişlerdir.[1] Leyla ismi, Şia kültüründe ünlüdür. Bu ünü, onun Hz. Ali Ekber’in (a.s) annesi olmasından kaynaklanmaktadır. Kerbela’da olup olmadığı kesin olarak bilinmiyor.

İsmi

İsmi birçok kaynakta “Leyla” olarak geçmiştir. Ancak İbn-i Sa’d, “Tabakat-ı Kubra” kitabında isminin Âmine olduğunu zikretmiştir.[2] Bazı çağdaş yazarlar isminin Ümmü Leyla olduğunu yazmıştır.[3] Bundan dolayı bazen matem törenlerinde “Ümmü Leyla” diye anılmaktadır.

Nesebi

Leyla’nın babası, Sakif kabilesinden Ebu Murre b. Umre b. Mesud b. Muattib’dir.[4] Ebu Murre, Hz. Resul-ü Kibriya Efendimizin (s.a.a) döneminde dünyaya geldi. Ebu Murre ve babası Urve b. Mesud’un her ikisi de Hz. Resulullah’ın (s.a.a) ashabındandır. Ebu Murre kardeşi ile Hz. Resulullah’ın (s.a.a) hizmetine gelerek Müslüman olmuştur.[5] Urve b. Mesud, İslam’daki dört seyyidden biri ve Arap büyüklerindendir. Onun “Sahib-i Yasin”in benzeri ve Hz. İsa’ya (a.s) en çok benzeyen kişi olduğu söylenmiştir.[6] Leyla’nın annesi ise, Ümeyye oğullarından[7] Ebu Süfyan’ın “Ümmü Şeybe” diye bilinen kızı Meymune’dir.[8]

Evlilik ve Çocukları

İmam Hüseyin (a.s), Leyla ile evlenmiş ve bu evlilikten Hz. Ali Ekber (a.s) dünyaya gelmiştir.[9] Kendisinin bilinme nedeni, daha çok isminin mersiyelerde ve Hz. Ali Ekber’le (a.s) ilgili ağıtlarda anılmasıdır.

Kerbela’da Hazır Bulunması

İlk ve eski kaynaklarda Hz. Leyla’nın Kerbela vakıasında bulunduğuna dair bir ifade yoktur. Ancak bazı muteahhir kaynaklarda Kerbela’da bulunduğuna dair işaretler vardır. Tıpkı bu kaynaklara göre Leyla, oğlu Hz. Ali Ekber (a.s) şehit olduğu sırada çadırda oğlu için dua ettiği ve oğlunun bedeni Yezit taraftarlarınca parça parça edildiği sırada oğlunun bu durumunu kendi gözleri ile gördüğü belirtilmiştir.[10]

Başka Bir Leyla

Hz. Ali’nin de (a.s) Kerbela’da şehit olan oğlu Ebu Bekir b. Ali’nin (a.s) annesi olan Leyla binti Mesut adlı bir eşi vardı.[11] Bu Leyla, bazen Hz. Ali Ekber’in (a.s) annesi olan Leyla ile karıştırılmaktadır.[12]

Kaynakça

  1. Mehallati, c. 5, s. 295.
  2. Et-Tabakatu’l Kubra, hamse 1, s. 470.
  3. Mehallati, c. 5, s. 295.
  4. El-İstiyab, c. 3, s. 1066.
  5. El-İsabet, İbn-i Hacer el-Askalani, c. 7, s. 306.
  6. El-İstiyab, c. 3, s. 1067.
  7. İbsaru’l Ayn, es-Semavi, s. 49.
  8. Makatilu’t-Talibin, s. 86.
  9. İmtau’l İsma, el-Mukruzi, c. 6, s. 269.
  10. İbsaru’l Ayn, es-Semavi, s. 224.
  11. El-İhtisas, el-Mufid, s. 82.
  12. Es-Siyretu’n-Nebeviyye ve Ahbaru’l Hulefa, Ebu Hatem et-Temimi, c. 2, s. 559.

Bibliyografi

  • İbn-i Esir, Ali b. Muhammed (ö. 630), Usdu’l Ğabe fi Marifeti’s-Sahabe, Beyrut, Daru’l Fikr, 1409.
  • İbn-i Abdulbirr, Yusuf b. Abdullah (ö. 463), el-İstiyab fi Marifeti’l Ashab, tahkik Ali Muhammed el-Becavi, Beyrut, Daru’l Ciyl, birinci baskı, 1412.
  • Ebu Hatem Temimi, es-Siyretu’n-Nebeviyye ve Ahbaru’l Hulefa el-kutubu’s-Sekafiyye, Beyrut, üçüncü baskı, 1417 h.k.
  • İsfhani, Ebu’l Ferec Ali b. Hüseyin (ö. 356), Mekatiu’t-Talibin, tahkik Seyyid Ahmed Sagar, Beyrut, Daru’l Marifet.
  • Semavi, Muhammed b. Tahir, İbsaru’l Ayn fi Ensari’l Hüseyin aleyhi selam, Şehit Mehellati Üniversitesi, Kum, birinci baskı, 1419 h.k.
  • Şeyh Müfid, el-İhtisas, Kongre Şeyh Müfid, birinci baskı, 1413 h.k.
  • Mehellati, Zebihullah, Reyahinu’ş-Şeriat, Daru’l Kutub İslamiye, Tahran.
  • Mukrizi, Takiyuddin, İmtau’l İsma bima li-Nebi mine’l-Ehval ve Emval ve’l-Hifdet ve’l-Meta, Daru’l Kutubu’l İlmiye, Beyrut, birinci baskı, 1420 h.k.