Âlimetün Gayrü Müallame
Âlime gayrü muallame (Arapça: عالِمَةٌ غیرُ مُعَلَّمَة, eğitilmemiş bir kadın âlim) ifadesi, İmam Seccad'ın (a.s) Hz. Zeyneb’e (s.a) verdiği unvanlardandır.[1]
Kerbela esirleri Kûfe’ye girdiklerinde, Hz. Zeyneb (s.a) halka hitaben bir hutbe irad etti. Hutbenin sonunda İmam Seccad (a.s) ona şöyle dedi: «أنتِ بِحَمدِ اللّٰهِ عالِمَةٌ غَیرُ مُعَلَّمَة؛» “Ente bihamdi’llâh âlimetün ğayru muʿallemetin; Sen Allah’a hamdolsun ki öğretmensiz bir kadın âlimsindir.”[2] Bu tanım sebebiyle Hz. Zeyneb’e (s.a) “Âlime gayrü muallame” lakabı verilmiştir.[3]
Şiî filozof ve fakih Ayetullah Cevâdî Âmulî, İmam Seccad’ın (a.s) bu ifadesini Hz. Zeyneb’in (s.a) ismet ve velâyetine bir tür şehadet olarak değerlendirmiştir.[4] Ayrıca bu sözün, Hz. Zeyneb’in (s.a) ledünnî ilimlere sahip olduğuna delil teşkil ettiği de söylenmiştir.[5]
İmam Seccad’ın (a.s) bu ifadesiyle neyi kastettiğine dair birkaç ihtimal zikredilmiştir:
- Zeyneb (s.a), temiz fıtratı, aklı ve tedebbürü sayesinde bir öğretmene ihtiyaç duymadan Allah’ı ve Onun zahirî ayetlerini tanımış, bu sayede sabır göstermiş ve ilahî takdire razı olmuştur.[6]
- Zeyneb (s.a), nefsini tezkiye ederek, ilahî ilhamlar yoluyla âlim olma makamına ulaşmıştır.[7]
- Onun gerçek öğretmenleri diğerleri değil, Âl-i Abâ olan Ehlibeyt'in beş kişisiydi.[8]
Kaynakça
- ↑ Tabersî, el-İḥticâc, 1386 h.k, c.2, s.31.
- ↑ Tabersî, el-İḥticâc, 1386 h.k, c.2, s.29–31.
- ↑ Örnek olarak bkz. Bahrânî, Avâlimü’l-Ulûm, 1413 h.k, c.11, kısım 2, s.948; Muzafferî ve Cemşîdî, Kerbelâ Esirleri ve Gazileri, 1383 h.ş, s.89.
- ↑ «ضرورت بازشناسی شخصیت حضرت زینب کبری(س)», Beynü’l-Milel Vahiy İlimleri Esrâ Vakfı.
- ↑ Şefîʿî Mâzenderânî, Âşûrâ: Ebedî Bir Destan, 1381 h.ş, s.215.
- ↑ Âmilî, es-Sahîḥ min Sîreti’l-İmâm Alî (a.s), 1430 h.k, c.1, s.315.
- ↑ Âmilî, es-Sahîḥ min Sîreti’l-İmâm Alî (a.s), 1430 h.k, c.1, s.316.
- ↑ Fażlullâh, Li’l-İnsân ve’l-Ḥayât, 1421 h.k, s.272.
Bibliyografi
- Bahrânî, Abdullah, Avâlimü’l-ʿUlûm ve’l-Maʿârif ve’l-Aḥvâl mine’l-Âyât ve’l-Aḫbâr ve’l-Aḳvâl (Mustedrek-i Seyyidetün-Nisâ' İlâ el-İmâm el-Cevâd), tahkik: Muḥammed-Bâḳır Muvaḥḥid Ebṭahî İsfahânî, Kum, el-Mehdî (a.s) Enstitüsü, 1. baskı, 1413 h.k.
- Şefîʿî Mâzenderânî, Muḥammed, Âşûrâ: Ebedî Bir Destan, Tahran, Meşʿer, 1381 h.ş.
- Tabersî, Aḥmed b. Alî, el-İḥticâc, tahkik: Seyyid Muḥammed-Bâḳır Ḫursân, Necef, Dârü’n-Nuʿmân, 1386 h.k.
- «ضرورت بازشناسی شخصیت حضرت زینب کبری(س)», Beynü’l-Milel Vahiy İlimleri Esrâ Vakfı, yayımlanma tarihi: 1402 h.ş.
- Âmilî, Seyyid Cafer Murtazâ, es-Sahîḥ min Sîreti’l-İmâm Alî (a.s), Velâʾü’l-Muntazar (a.s), 1. baskı, 1430 h.k.
- Fazlullâh, Muḥammed-Ḥüseyin, Li’l-İnsân ve’l-Ḥayât, Beyrut, Dârü’l-Milâk, 3. baskı, 1421 h.k.
- Muzafferî, Muḥammed ve Saîd Cemşîdî, Kerbelâ Esirleri ve Gazileri, Kum, Ferâz-ı Andîşe, 1. baskı, 1383 h.ş.