wikishia:Haftanın seçkin maddesi/2021/45
Hurûf-u Mukatta (Arapça: حُروفِ مُقَطًّعه), Kur'an-ı Kerim'in 29 suresinin başında besmeleden sonra yer alan bir veya birkaç harfe denir. Diğer adıyla Mukatta Harfleri olarak isimlendirilen bu harflerin her biri ayrı ayrı olmak üzere harflerin isimleriyle okunur; Bakara Suresi'nin başındaki «الم» ibaresi, "elif, lam, mim" şeklinde okunur.
Bakara Suresi ve Âl-i İmran Suresi dışındaki Hurûf-u Mukatta ile başlayan sureler Mekki surelerdir. Hurûf-u Mukatta ile başlayan surelerden bazıları şunlardır: A'raf Suresi, Yunus Suresi, Hud Suresi, Meryem Suresi, Taha Suresi, Kasas Suresi, Mü'min Suresi ve Kalem Sureleridir.
Kur’an alimleri ve araştırmacıları Hurûf-u Mukatta için farklı anlamlar yükleyerek bu konuda çeşitli eserler yazmışlardır. Allame Tabatabai’ye göre Hurûf-u Mukatta, Allah (c.c) ile Peygamber (s.a.a) arasındaki bir sırdır ve Hz. Peygamber (s.a.a) dışında kimse bu sırra vakıf değildir. Hurûf-u Mukatta hakkındaki bu görüş İmam Sadık'ın (a.s) bir rivayetine dayandırılmaktadır. Bunun yanı sıra Hurûf-u Mukatta için Kur'an-ı Kerim’in mucizelerinin birer alameti, İsm-i Azam ve bazı diğer anlamlar da atfedilmektedir.