wikishia:Haftanın seçkin maddesi/2021/44
Tevekkül (Arapça: توکل) Ahlâkî faziletlerdendir ve yaşamın her merhalesinde elinden geleni yaparak işleri Allah'a (c.c) havale etmek, yalnızca Allah’a güvenerek yaşanan her olayda onu yegâne müessir olarak kabul edilmesi demektir. Kur’an-ı Kerim, tevekkülü imanın bir gereği olarak kabul eder. Hadisler bu konuyu imanın direklerinden biri olarak tanımlamıştır. Bazı ahlâk âlimleri, bir insanın dünya malının kazanması veya kaybetmesinden öncesini ve sonrasını aynı şekilde karşılamasını tevekkülün varlığına birer işaret olarak görmüşlerdir.
Tevekkülün en yüksek derecesi, insanın bütün işlerini Allah'a emanet etmesi, Allah'ın dışında bir gücün olmadığını kabullenmesi ve Allah'ın kendisi için takdir ettiğini beğenmesidir. Her insanın tevekkül derecesi, imanının ve tevhit inancının büyüklüğüne bağlıdır.
Ahlak bilginlerine göre İslam'da tevekkülle birlikte çabalamak ve çalışmak tevekkül etmek ile çelişmez; çünkü zahiren görünen nedenlerin bağımsız olarak doğrudan bir etkisi olmamakla birlikte etkileri yine takdiri ilahiye ve Allah'ın gücüne bağlıdır. Tevekkül başlıca faziletleri, rızkın yeterli olması, günlük işlerde kolaylık ve diğerlerinin nezdinde şeref sahibi olmak şeklinde belirtilmiştir.