Ebu Abdillah (künye): Revizyonlar arasındaki fark

'''Ebu Abdullah''', [[İmam Hüseyin (a.s)]] ve [[İmam Cafer Sadık (a.s)]]’ın künyeleridir. Künye Arap kültüründe her ferdin saygınlığını gösteren kişisel bir unvandır. Rivayetlerde Şia imamları kendi künyeleriyle anılmıştır. O zamanlar hadis kaynaklarında "Ebu Abdullah" yanında başka isim olmaksızın zikredilmişse bu künyenin İmam Cafer Sadık (a.s)’a ait olduğu kabul edilirdi.  

Arap kültüründe künye gerçek ismin yerine kullanılan ve kişisel saygınlığı ifade eden ikinci bir isim olarak kullanılır. (1) Künyeler çoğunlukla "Ebu", "Eba", "Ebi" (babası) ve "Ümmü" (annesi) şeklinde oluşturulur. Örneğin: Ebu’l Hasan, Ebu’l Kasım,Ebu Bekir, Ümmü Gülsüm. (2)

 

Bir çok hadis kaynağında Şia İmamları künyeleriyle anılırlar. (3) Çoğu masum imam aynı künyelere sahiptirler. (4) Örneğin Ebu Cafer künyesi hem İmam Bakır (a.s) hem de İmam Cevad (a.s) için kullanılmıştır. Ayrıca dört Şia imamı da Ebu’l Hasan künyesine sahiptir. Bu imamlar sırasıyla İmam Ali (a.s), İmam Kazım (a.s), İmam Rıza (a.s), İmam Hadi (a.s)’dan ibarettir.(5)

==Ebu Abdullah Künyesi==

Ebu Abdullah Künyesi (Arapça Ebi Abdullah olarak da kullanılır) İmam Hüseyin (a.s) ve İmam Caferi Sadık (a.s)’ın ortak künyesidir. (6) Tezalumül-Zehra kitabında peygamber (s.a.a) İmam Hüseyin (a.s)’ı Ebu Abdullah olarak isimlendirmiştir. (7) İmam Cafer Sadık (a.s) aynı künyeyi ikinci oğlu Abdullah Eftah vesilesiyle edinmiştir. (8)

Ravilerin kitaplarında İmam Hüseyin (a.s)’dan çok az hadis nakledilmiştir. (9) Bunun aksine İmam Cafer Sadık (a.s)’tan edinilen Şia kaynaklı hadis sayısı ise hayli fazladır. (10) Bu yüzden bir hadisin kaynağında <<Ebu Abdullah>> künyesi bulunduğunda ve yanında başka bir isim zikredilmemişse kast edilen isim İmam cafer Sadık (a.s)’dir.(11)