Ebu Bekir: Revizyonlar arasındaki fark

Hz. Resul-ü Kibriya Efendimiz (s.a.a), hicretin 11. yılında [[Rebiyülevvel]] ayının 12’sinde ve Şia muhaddislerinin rivayetine göre ise, aynı yılın Sefer ayının 28’inde vefat etmiştir. Hz. Resulullah’ın (s.a.a) vefatı o zaman daha küçük bir şehir olan Medine’de hemen herkes tarafından duyulmuş; muhtemelen bazıları daha o günlerde Peygamber Efendimiz'in (s.a.a) sağlığının iyi olmadığını ve ölebileceğini (çünkü Efendimiz [[veda haccı]]nda bunu açıkça belirtmiştir) tahmin etmekte; bundan yararlanarak güç elde etmek ve iktidarı ele geçirme niyetleri gütmekteydi. Peygamber Efendimizin (s.a.a) vefat ettiği haberi duyulur duyulmaz ve henüz Hz. Ali (a.s), Fazıl b. Abbas ve birkaç kişi Peygamber Efendimizin (s.a.a) mübarek bedenine [[gusül]] vererek, [[defin]] işlemleri ile meşgul olmuşken, bu kişiler işe koyulmuşlardı. Hazreç kabilesinin lideri olan Sa’d b. Ubade, hasta ve ateşi olmasına rağmen, Sakife-i Ben-i Saide denen yerde Ensar’ın (Evs ve Hazreç) arasında oturmuş ve onların (Ensar’ın) faziletlerini anlatmakta ve halifelik konusunda muhacirlere oranla daha öncelikli olduğuna dair bir konuşma yapmaktaydı.

Sakife’de yaşanan gelişmeler ve orada muhacir ve Ensar arasında yapılan konuşmalar hakkında rivayetler oldukça meşhurdur. Kaynaklar Ebu Bekir’in seçilmesinin bir çok tartışma, münakaşa ve konuşmanın ardından gerçekleştiğini açıkça ortaya koymuştur. Öyle ki Ensar’dan olan Habbab b. Munzir, Muhacirlere kılıç çekmiş ve Sa’d b. Ubade Ömer’in sakalını tutarak çekmiş ve o çekişmelerin yaşandığı hengâmede neredeyse ayakaltında kalıp ezilme tehlikesi geçirmiştir.<ref>Taberi, c. 3, s. 220, 223; Halebi, c. 3, s. 359</ref> Daha sonra Muhacirlere bağlı olan Ben-i Eslam kabilesi, Medine’ye girmiş ve Ebu Bekir’e biat etmiştir. Ebu Bekir’in halifeliğine biat alma işini bu kabile kolaylaştırmış ve insanlardan biat almıştır.<ref>Taberi, c. 3, s. 205; Feyyaz, s. 131.</ref> Ömer’den<ref>Belazuri, Ensab, c. 1, s. 590, 591.</ref> nakledildiğine göre, Ebu Bekir’in halife seçilmesi oldu-bitti ve emrivaki (felte) bir şekilde olmuş ve Allah insanları onun şerrinden korumuştur.<ref>Taberi, c. 3, s. 204, 206; Belazuri, Ensab, c. 1, s. 583, 584; İbn-i Esir, el-Kamil, c. 2, s. 326, 327; Nehcü’l-Belağa, hutbe, 136.</ref><br />