Zehra (lakap)

Zehra, Hz. Fatıma'nın (s.a) [1] lakaplarından biridir ve anlamı inci gibi parlayan parlak beyazlıktır. [2][3]

Allame Meclisi, İmam Sadık'tan (a.s) rivayet edilen bir hadisi açıklarken, Hz. Fatıma'nın (s.a) Zehra lakabıyla adlandırılmasının nedenini, onun manevi nuruyla aydınlanması olduğunu belirtir.[4] Zehra veya Fatımatü'z-Zehra, Hz. Fatıma'ya (s.a) hitap etmek için rivayetlerde ve ziyaretnamelerde kullanılan isimlerdendir. Ayrıca Şii imamları, Ebnâ-i Fatımatü'z-Zehra (Fatıma'nın oğulları) olarak ün salmışlardır. [5]

Şii hadislerinde, Fatıma'nın (s.a) Zehra lakabıyla adlandırılmasının çeşitli nedenleri vardır; örneğin, İmam Sadık'tan (a.s) rivayet edilen bir hadiste, Fatıma'nın (s.a) Ali'nin (a.s) yanında yüzünde nuraniyet olduğu için Zehra olarak adlandırıldığı belirtilmektedir. [6] Diğer rivayetlerde, Fatıma (s.a) ibadete durduğunda, nurunun gök ehlini aydınlattığı, tıpkı gök yıldızlarının yer ehlini aydınlattığı gibi belirtilmiştir. [7] Ayrıca, Tanrı'nın Fatıma'yı (s.a) kendi azamet nurundan yarattığı ve onu yarattığında, göklerin ve yerin yüzünün nuruyla aydınlandığı ve meleklerin gözlerini kamaştırdığı rivayet edilmiştir. [8] Ayşe'den de Hz. Fatıma'nın (s.a) yüzünün nuraniyeti hakkında bir rivayet nakledilmiştir. [9]

Hz. Fatıma'nın (s.a) isimleri hakkında, İmam Sadık'tan (a.s) rivayet edilen bir hadiste, onun Tanrı katında dokuz isim ve lakabı olduğu belirtilmişti r: Fatıma, Sıddîka, Mübareke, Tahire, Zekiyye, Raziye, Merziyye, Muhaddise ve Zehra. [10] Rivayetlerden anlaşıldığına göre, Hz. Fatıma'nın (s.a) isim ve lakaplarının seçimi, onun faziletlerine dayanmaktadır. [11]

Şii rivayet kitaplarında, Zehra lakabının açıklanmasına ayrılmış bölümler bulunmaktadır; örneğin, Şeyh Saduk, İlelü'ş Şerayi' adlı kitabının [12] bir bölümünü ve Allame Meclisi, Biharü'l Envar adlı kitabının 43. cildinin bir bölümünü bu konuya ayırmışlardır.