Sa'lebe bin Meymun

Sa'lebe bin Meymun (Arepca: ثَعْلَبة بن مَیْمون), Şii fakih ve hadis alimi olup İmam Cafer Sadık (a.s) ve İmam Musa Kazım'ın (a.s) ashabındandır.

Sa'lebe b. Meymun'un künyesi Ebu İshak idi ve ona Ebu İshak Fakih, Ebu İshak Nahvi ve Esedi Kufi de denirdi.[1] Doğum ve ölüm tarihleri hakkında bilgi bulunmamaktadır. Beni Esed ve Beni Selame tarafından azat edilmiş kölelerden olup zühd, ibadet, iyilik ve belagatıyla meşhurdu. Sa'lebe'nin Küfe mescidindeki ibadeti ve Harun Reşid'in (hükümdarlık dönemi: 170-193 hicri) ona olan ilgisi hakkında bir rivayet nakledilmiştir.[2] Ona kari, nahiv ve lügat alimi de denmiştir.[3]

O, İmam Cafer Sadık (a.s), İmam Musa Kazım (a.s) ve Zürâre b. A'yen, Haris b. Muğire, Hammad b. Osman ve Muhammed b. Müslim gibi kişilerden hadis rivayet etmiştir. Ahmed b. Muhammed b. Ebi Nasr Bezanti, Abdullah b. Muhammed Haccâl, Abdullah b. Bükeyr, Ebu Said Mukari ve daha birçok kişi ondan rivayet etmiştir.[4] Sa'lebe'nin hadis üzerine bir kitabı olduğu ve birçok ravinin ondan rivayet ettiği söylenir.[5]

Rical Necaşi'de "Sika" (güvenilir) kelimesinin geçmemesi, bazılarının Sa'lebe'nin güvenilirliğinden şüphe etmesine neden olmuştur, ancak bu şüphe tamamen yersizdir[7] ve diğerleri Sa'lebe'yi sika (güvenilir) olarak kabul etmişlerdir.[8]