Kaza Umresi

wikishia sitesinden

Kaza Umresi (Umretü-l Kaza, Arapça: عُمْرَةُ القضیة) olarak bilinen Hz. Muhammed (s.a.a) ve beraberindeki Müslümanlar hicri yedinci yılın zilkâde "ذی‌القعده" ayında beraber gittikleri umredir. Bu umrenin Kaza umresi olarak isimlendirilmesinin asıl sebebi önceki sene zilkâde ayında umrelerini eda etmek isterken Mekke müşriklerinin buna izin vermemesidir. Ancak ne var ki Hûdeybiye Anlaşmasıyla sağlanan bazı haklarla birlikte anlaşmadan bir sene sonra hac vazifelerini ve umre ziyaretlerini yerine getirebildiler. Peygamber bu umrede deve üstünde tavaf ederek Safa Merve arasını gidip geldi ayrıca Hacerü-l Esved’i de asasıyla dokundu. Bazı müfessirler Bakara Suresi 194. Ayetin Kaza Umresi hakkında nazil olduğunu inancındadırlar. Aynı şekilde bu müfessirlerden bazıları Fetih Suresi 27. Ayetin nüzulünün ve Peygamberimizin Meymune annemizle evliliğinin bu umrede gerçekleştiğine inanmaktadırlar.

İsimlendirme

Hicri Kameri yedinci yılda [1] İslam Peygamberi yanında bir grup Müslümanla umre için Mekke’ye gitti. [2]bu umre geçen sene yerine getirmekten alıkonuldukları umrenin kazası olarak kabul ederek Kaza Umresi "عمرة القضاء" olarak isimlendirdiler.[3][4]

Önceki yıl yani hicri altı yılında Müslümanlar hac için Mekke’ye hareket etmişlerdi;(4) ancak Mekke müşrikleri onların girişine engel oldular. Hûdeybiye anlaşması olarak bilinen ve Müslümanlar ile Mekkeli müşrikler arasında sağlanan anlaşmayla birlikte Müslümanlar o yıl hac ziyareti için Mekke’ye gelemeyecekler ancak bir sonraki yıl (Hicri yedinci yıl) üç günlüğüne Mekke’ye girebilecek ve hac ziyaretlerini yerine getirebileceklerdi.[5]

Kaza umresi «عُمرَة القضیة», غَزوَة القضاء», «عُمرَة الصّلح»، ve «عُمرَة القِصاص» olarak da farklı şekillerde isimlendirilmiştir.[6] «عُمرَة القِصاص» (Kısas Umresi) olarak adlandırılmasının sebebi Peygamberin Haram ayında (zilkâde ayı, hic. 6) umre ziyaretinin engellenmesinden dolayı ertesi yıl tekrar Haram ayında (zilkâde ayı, Hic. 7) bunu kısas uygulayarak telafi etmesindendir. [7] Bazı müfessirler «الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ: “Bu haram ayı, o ‘önceki’ haram ayla ilintilidir ve kısas gerektirir…”[8] ayetinin bu olayla alakalı nazil olduğu inancındadırlar. [9]

Mekke’ye Doğru Yolculuk

Peygamberin emirleri doğrultusunda Hudeybiye anlaşmasında bulunan Müslümanların hepsi hicri yedi yılının zilkâde ayında Mekke’ye doğru hareket etti. Başka Müslümanlar da onlara katıldığında sayıları iki bin kişiye ulaşmıştı. [10] Müslümanlar beraberlerinde kurban etmek üzere altmış deve de götürdüler. [11] Peygamber (s.a.a) yerine bakması için Ebuzer Gaffari’yi Medine’de görevlendirdi.[12]

Böylelikle Hudeybiye Anlaşmasına göre yanlarında sadece misafir silahı[13] ile Mekke’ye girmelerine izin verilmiştir.[14] bununla birlikte peygamber Mekkelilerin olası bir saldırısına karşın tedbir olarak Müslümanlardan atlı 200 kişilik bir birliği savaş silahlarıyla birlikte Mekke’nin dışında hazır bulundurmuştur. [15]

Mekke’ye giriş

Müslümanların Mekke’ye girişi ile birlikte Mekke’nin bazı büyükleri şehirden çıktılar.[16]Bazıları ise Peygamberi ve diğer Müslümanları görmek için da şehirde kaldı. Peygamber sağ elini ihramından çıkararak yukarı kaldırdı böylece diğer Müslümanlar da ellerini kaldırarak güçlerini gösterdiler.[17] peygamber deve üstünde Kabe’yi tavaf ederek Safa ve Merve arasında gidip geldi.[18]Hacerü-l Esvedi asasıyla dokundu. [19]peygamber umreden sonra Kabe’ye girdi ve Bilal Kabe’nin üstünde Ezan okudu.[20]

Diğer Hadiseler

Kaza Umresi esnasında vuku bulan diğer olaylar şunlardır:

  • Peygamberin Hadis’in kızı Meymüne ile evlenmiştir. [21] peygamber ve yanındaki Müslümanların üç günlük ziyaret izni sona erdiğinde peygamber eşi için bir düğün yaparak düğün yemeği ikram etmek istediyse de Mekke’nin müşrikleri bu öneriyi kabul etmediler ve hemen gitmelerini istediler. [22]
  • Müslümanlar Hz. Hamza’nın kızı Amêrete’yi amcası Cafer’in velayetine vermek için beraberlerinde Medine’ye götürdüler. [25]

Bağlantılı Konular

Hudeybiye Barış Antlaşması

Kaynakça

  1. ↑ Bilazeri, "أنساب الأشراف" insabu-l Şıraf, Hicri Kam. 1417, Cilt 1, Sayfa 353.
  2. ↑ İbn-i haldun, İbn-i Haldun Tarihi, Hic. Kam. 1408, Cilt 2, Sayfa 455.
  3. ↑ Mekarim Şirazi, Numune Tefsirler, Hic. Şemsi 1374, Cilt 22, Sayfa 107.
  4. ↑ İbn-i Kesir, el-Bedayetü ve-l Nihaye, Hic. Kam. 1407, Cilt 4, Sayfa 164.
  5. ↑ Beyhaki, Nübüvvet Delilleri, Hic. Kam. 1405, Cilt 4, Sayfa 145.
  6. ↑ Mukrizi, "إمتاع الأسماع" İmta-l Esma, Hic. Kam. 1420, Cilt 1, Sayfa 330.
  7. ↑ İbn-i Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Darü-l Maaruf, Cilt 2, Sayfa 370.
  8. ↑ Bakara Suresi, 194. Ayet.
  9. ↑ Vahidi Nişabur, Kur'an'ın Nüzul Sebepleri, Hic. Kam. 1411, Sayfa 58.
  10. ↑ Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 731.
  11. ↑ Teberi, "تاریخ الامم و الملوک" Tarih el-Umum, Hic. Kam. 1387. Cilt 3, Sayfa 25.
  12. ↑ Bilazeri, "أنساب الأشراف" insabu-l Şıraf, Hicri Kam. 1417, Cilt 1, Sayfa 353.
  13. ↑ Her ziyaretçinin yanında sadece bir kılıç dışında başka silahları yoktu. (Mekarim Şirazi, Numune Tefsirler, Hic. Şemsi 1374, Cilt 22, Sayfa 107.)
  14. ↑ Beyhaki, Nübüvvet Delilleri, Hic. Kam. 1405, Cilt 4, Sayfa 145.
  15. ↑ Mukrizi, "إمتاع الأسماع" İmta-l Esma, Hic. Kam. 1420, Cilt 1, Sayfa 331.
  16. ↑ İbn-i haldun, İbn-i Haldun Tarihi, Hic. Kam. 1408, Cilt 2, Sayfa 455.
  17. ↑ Mukrizi, "إمتاع الأسماع" İmta-l Esma, Hic. Kam. 1420, Cilt 9, Sayfa 19.
  18. ↑ Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 736.
  19. ↑ Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 735.
  20. ↑ Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 737.
  21. ↑ İbn-i Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Darü-l Maaruf, Cilt 2, Sayfa 372; Teberi, "تاریخ الامم و الملوک" Tarih el-Umum, Hic. Kam. 1387. Cilt 3, Sayfa 25; Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 738.
  22. ↑ İbn-i Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Darü-l Maaruf, Cilt 2, Sayfa 372.
  23. ↑ İbn-i Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Darü-l Maaruf, Cilt 2, Sayfa 372-373.
  24. ↑ İbn-i Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Darü-l Maaruf, Cilt 2, Sayfa 372-373.
  25. ↑ Vakêdi, "المغازی" el-Megazi, Hic. Kam. 1409, Cilt 2, Sayfa 738-739.

Bibliyografi

  • İbn-i Hişam, Abdülmelik el-Hişam, el-Seyrü-l Nübuvve, Tashih: Mustafa el-Saka ve İbrahim el-Biyar ve Abdü-l Hafız Şelebi, Beyrut, Darü-l Maaruf.
  • İbn-i Haldun, Abdurrahman bin Muhammed, Divanü-l Mübteda ve-l Haber fi Tarihü-l Erab ve-l Berberi ve min Asırhum Zûyi-l Şe'n el-Kebir, Halil Şehade Tahkiki, Beyrut, Darü-l Furkan, İkinci Baskı, Hic. Kam. 1408.
  • İbn-i Kesir Demeşki, İsmail bin Ömer, el-Bedayetü ve-l Nihaye, Beyrut, Darü-l Fikr, Hic. Kam. 1407.
  • Bilazeri, Ahmet bin Yahya "أنساب الأشراف" insabu-l Şıraf, Tahkiki: Sehil Zekar, Riyaz Zerkuli, Beyrut, Darü-l Fikr, İlk baskı, Hicri Kam. 1417.
  • Beyhaki, Ahmet bin Hüseyin, Nübüvvet Delilleri ve Şerh Edenlerin durumları, Tahkiki: Abdü-l Mu'ta Kaleci, Beyrut, Darü-l Kitabü-l İlmiyye, İlk Baskı, Hic. Kam. 1405.
  • Teberi, Muhammed bin Cerir, "تاریخ الامم و الملوک" Tarihü-l Umum ve-l Melûk, Tahkiki: Muhammed Ebelfezl ibrahim, Beyrut, Darü-l Kitabü-l Teras, İkinci Baskı, Hic. Kam. 1387.
  • Mukrizi, Takî-l Din, "إمتاع الأسماع" İmta-l Esma "بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع", Tahkik: Muhammed Abdülhamit Nesimi, Beyrut, Darü-l Kitabü-l Ulumiye, İlk Baskı, Hic. Kam. 1420.
  • Mekarim Şirazi, Nasır, Numune Tefsirler, Tahran,Darü-l Kitabü-s Selameh, Hic. Şemsi 1374.
  • Vahidi Nişabur, Ali bin Ahmed, Kur'an'ın Nüzul Sebepleri, Darü-l Kitabü-s Selameh, Hic. Kam. 1411.
  • Vakêdi, Muhammed bin Ömer, Kitabu-l Meğazi, "المغازی" el-Megazi, Tahkiki: Jones Marsden, Beyrut, Gayri Resmi Vakıf, Üçüncü Baskı, Hic. Kam. 1409.
"https://tr.wikishia.net/w/index.php?title=Kaza_Umresi&oldid=78958" sayfasından alınmıştır