Şia İmamları: Revizyonlar arasındaki fark
→Şia İmamlarının Kısaca Tanıtımı
| 46. satır: | 46. satır: | ||
== Şia İmamlarının Kısaca Tanıtımı == | == Şia İmamlarının Kısaca Tanıtımı == | ||
=== 1- İmam Ali (a.s) === | === 1- İmam Ali (a.s) === | ||
Hz. Ali b. [[Ebu Talip]], tüm [[Şia]] fırkalarının birinci [[İmam]]ı ve Ehlisünnet nezdinde [[Hulefa-i Raşidin]]’dendir. Kendisi vahiy kâtibi ve Hz. Peygambere (s.a.a) iman eden ilk kişi ve ümmetten Allah’a ibadet eden birisinin olmasından yedi yıl önce Peygamberle (s.a.a) birlikte Allah’a ibadet etmekteydi. | Hz. Ali b. [[Ebu Talip]], tüm [[Şia]] fırkalarının birinci [[İmam]]ı ve Ehlisünnet nezdinde [[Hulefa-i Raşidin]]’dendir. Kendisi vahiy kâtibi ve Hz. Peygambere (s.a.a) iman eden ilk kişi ve ümmetten [[Allah|Allah’a]] ibadet eden birisinin olmasından yedi yıl önce Peygamberle (s.a.a) birlikte Allah’a ibadet etmekteydi. | ||
300 kadar [[ayet]], onun fazileti hakkında nazil olmuştur. Kureyş, Hz. Peygamberi (s.a.a) öldürmeyi kast ettiğinde o, düşmanların sapması için Peygamberin yatağına yatmış ve bu yolla Hz. Peygamber (s.a.a) gizlice hicret etmiştir. Peygamber, kendi kardeşlik akdini onunla yapmıştır. Kendisi –Peygamberin emri ile [[Tebuk Savaşı|Tebuk savaşı]] dışında- Hz. Peygamberin tüm savaşlarına katılmış ve [[İslam]]’ın en onurlu ve iftihar edilen komutanı olmuştur. | 300 kadar [[ayet]], onun fazileti hakkında nazil olmuştur. Kureyş, Hz. Peygamberi (s.a.a) öldürmeyi kast ettiğinde o, düşmanların sapması için Peygamberin yatağına yatmış ve bu yolla Hz. Peygamber (s.a.a) gizlice hicret etmiştir. Peygamber, kendi kardeşlik akdini onunla yapmıştır. Kendisi –Peygamberin emri ile [[Tebuk Savaşı|Tebuk savaşı]] dışında- Hz. Peygamberin tüm savaşlarına katılmış ve [[İslam]]’ın en onurlu ve iftihar edilen komutanı olmuştur. | ||
İmam Ali’nin (a.s) babası olan [[Ebu Talip]], cömert, adaletli ve Arap kabileleri arasında saygı duyulan bir insandı. Kendisi Hz. Peygamberin (s.a.a) amcası, hamisi ve Kureyş’in büyük şahsiyetlerinden birisiydi. Uzun yıllar Hz. Resulullah’ı (s.a.a) himaye ettikten sonra imanlı olarak [[bi’set]]in onunda vefat etti.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 199.</ref><br /> | İmam Ali’nin (a.s) babası olan [[Ebu Talip]], cömert, adaletli ve Arap kabileleri arasında saygı duyulan bir insandı. Kendisi Hz. Peygamberin (s.a.a) amcası, hamisi ve Kureyş’in büyük şahsiyetlerinden birisiydi. Uzun yıllar Hz. Resulullah’ı (s.a.a) himaye ettikten sonra imanlı olarak [[bi’set]]in onunda vefat etti.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 199.</ref><br /> | ||
[[İmam Ali]] (a.s) Fil Yılının 30. Yılı’nda [[Recep Ayı]]’nın 13’ünde [[Cuma Günü|Cuma günü]] [[Mekke]]’de [[Kabe|Kâbe]]’nin içinde dünyaya geldi. Hz. Ali (a.s) 6 yaşında iken Mekke’de kıtlık oldu. Ebu Talip, aile sahibi idi ve kalabalık bir ailenin kıtlık döneminde geçimini sağlamak zordu. Bundan dolayı, Hz. Muhammed (s.a.a) ve Hz. Muhammed’in iki amcası Abbas ve Hamza bu konuda Ebu Talib’e yardım etmeye karar verdiler. Bu sebeple Abbas Cafer’i, Hamza Talib’i ve Hz. Muhammed de (s.a.a) Hz. Ali’yi (a.s) kendi evlerine götürdüler.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 199.</ref><br /> | [[İmam Ali]] (a.s) Fil Yılının 30. Yılı’nda [[Recep Ayı]]’nın 13’ünde [[Cuma Günü|Cuma günü]] [[Mekke]]’de [[Kabe|Kâbe]]’nin içinde dünyaya geldi. Hz. Ali (a.s) 6 yaşında iken Mekke’de kıtlık oldu. Ebu Talip, aile sahibi idi ve kalabalık bir ailenin kıtlık döneminde geçimini sağlamak zordu. Bundan dolayı, [[Hz. Muhammed (salallahu aleyhi ve alihi)|Hz. Muhammed (s.a.a)]] ve Hz. Muhammed’in iki amcası Abbas ve Hamza bu konuda Ebu Talib’e yardım etmeye karar verdiler. Bu sebeple Abbas Cafer’i, Hamza Talib’i ve Hz. Muhammed de (s.a.a) Hz. Ali’yi (a.s) kendi evlerine götürdüler.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 199.</ref><br /> | ||
Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.a) Peygamberlik görevi ile görevlendirilip [[Hira Mağarası]]'ndan evine dönünce, Hz. Ali (a.s) [[Hz. Hatice]] (s.a) ile birlikte Efendimizin peygamberliğini kabul ederek ilk iman eden Müslümanlardan oldular. Aleni ve açık tebliğin yanı sıra | Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.a) Peygamberlik görevi ile görevlendirilip [[Hira Mağarası]]'ndan evine dönünce, Hz. Ali (a.s) [[Hz. Hatice]] (s.a) ile birlikte Efendimizin peygamberliğini kabul ederek ilk iman eden Müslümanlardan oldular. Aleni ve açık tebliğin yanı sıra “[[Yevmu'd Dar Hadisi|Yevmu’d Dar]]” hadisesi ile herkesin içinde Efendimizi kabul eden tek kişi olmuştur. Hz. Ali (a.s) Allah Teala’dan başka kimseye tapmamıştır.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 199, 200.</ref> | ||
Hz. Ali (a.s) her daim Hz. Resulullah’ın (s.a.a) yanında olmuştur. Kureyş, Hz. Peygamberi (s.a.a) öldürmeyi kastettiğinde Hz. Ali (a.s), düşmanların sapması için Peygamberin yatağına yatmış ve bu yolla Hz. Peygamberin (s.a.a) gizlice hicret edebilmesini sağlamış ve canını hiçe sayarak efendimizi korumuştur.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 200.</ref> İştera ayeti bu konu hakkında nazil olmuştur. Peygamber Efendimiz, kardeşlik akdini ashabı içerisinde yalnızca onunla yapmıştır.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 200, 201.</ref><br /> | Hz. Ali (a.s) her daim Hz. Resulullah’ın (s.a.a) yanında olmuştur. Kureyş, Hz. Peygamberi (s.a.a) öldürmeyi kastettiğinde Hz. Ali (a.s), düşmanların sapması için Peygamberin yatağına yatmış ve bu yolla Hz. Peygamberin (s.a.a) gizlice hicret edebilmesini sağlamış ve canını hiçe sayarak efendimizi korumuştur.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 200.</ref> İştera ayeti bu konu hakkında nazil olmuştur. Peygamber Efendimiz, [[Kardeşlik akdi|kardeşlik akdini]] [[Sahabe|ashabı]] içerisinde yalnızca onunla yapmıştır.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 200, 201.</ref><br /> | ||
Hz. İmam Ali (a.s) Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.a) Tebuk savaşı (Peygamber efendimiz Medine’de kendi yerine onu tayin etmiştir) dışındaki tüm savaşlarına katılmıştır. Hiçbir savaştan kaçmamış, tüm rakiplerini yenmiş, Hz. Peygamberin tüm emirlerini itiraz etmeden tam bir teslimiyet ile yerine getirmiştir. Dolayısıyla Efendimiz böylesine yiğit ve fedakâr insan hakkında şöyle buyurmuştur: “Hak Ali’den ve Ali de haktan asla ayrılmaz.”<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201.</ref> | Hz. İmam Ali (a.s) Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.a) [[Tebük Savaşı|Tebuk]] savaşı (Peygamber efendimiz Medine’de kendi yerine onu tayin etmiştir) dışındaki tüm savaşlarına katılmıştır. Hiçbir savaştan kaçmamış, tüm rakiplerini yenmiş, Hz. Peygamberin tüm emirlerini itiraz etmeden tam bir teslimiyet ile yerine getirmiştir. Dolayısıyla Efendimiz böylesine yiğit ve fedakâr insan hakkında şöyle buyurmuştur: “Hak Ali’den ve Ali de haktan asla ayrılmaz.”<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201.</ref> | ||
==== Hz. Peygamber Sonrası ==== | ==== Hz. Peygamber Sonrası ==== | ||
Hz. İmam Ali (a.s), Hz. Resulullah Efendimiz (s.a.a) vefat ettiğinde 33 yaşında idi ve ashap arasında tüm dini fazilet ve üstünlüklerine ve [[Gadir Hum|Gadir Hum günü]] gibi bir çok yerde Efendimiz kendisinden sonra onu kendi yerine atamasına rağmen genç olması ve Peygamber Efendimiz ve İslam yolunda savaşlarda müşriklerden çoğunun canını aldığı gerekçesi ile hilafetten uzak tutulmuş ve bu şekilde Hz. Ali Efendimiz dini işlerden el çektirilmiştir! Hz. Peygamberin (s.a.a) nassına aykırı olarak peygamber dünyadan göçer göçmez, [[Sakife]]’de bir grup [[Ebu Bekir]]’e halife unvanı ile biat etmiş, Hz. Ali (a.s) ise 25 yıl sessiz kalmıştır. [[Osman]]’ın öldürülmesi ve Müslümanların ısrar ve hücumu ile hükümetin sorumluluğunu üstlenmiştir.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201.</ref><br /> | Hz. İmam Ali (a.s), Hz. Resulullah Efendimiz (s.a.a) vefat ettiğinde 33 yaşında idi ve ashap arasında tüm dini fazilet ve üstünlüklerine ve [[Gadir Hum|Gadir Hum günü]] gibi bir çok yerde Efendimiz kendisinden sonra onu kendi yerine atamasına rağmen genç olması ve Peygamber Efendimiz ve İslam yolunda savaşlarda müşriklerden çoğunun canını aldığı gerekçesi ile hilafetten uzak tutulmuş ve bu şekilde Hz. Ali Efendimiz dini işlerden el çektirilmiştir! Hz. Peygamberin (s.a.a) nassına aykırı olarak peygamber dünyadan göçer göçmez, [[Sakife]]’de bir grup [[Ebu Bekir]]’e halife unvanı ile biat etmiş, Hz. Ali (a.s) ise 25 yıl sessiz kalmıştır. [[Osman]]’ın öldürülmesi ve Müslümanların ısrar ve hücumu ile hükümetin sorumluluğunu üstlenmiştir.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201.</ref><br /> | ||
Kısa hükümeti döneminde üç ağır iç savaşla karşı karşıya kalmış ve sonunda Küfe mescidinin mihrabında namaz kıldığı sırada Haricîlerden biri tarafından öldürülmüş ve gizlice [[Necef]]’te toprağa verilmiştir. Başlarında Ümmü’l Müminin [[Ayşe]], [[Talha]] ve [[Zübeyr]] olan bir grup ashap, üçüncü halifenin ölümünü bahane ederek Hz. Ali’ye karşı [[Cemel savaşı]]nı başlatmışlardır. Daha sonra Muaviye tarafından [[Sıffin Savaşı|Sıffin savaşı]] Irak-Şam sınırında başlatılmıştır. Bu savaş yaklaşık olarak bir buçuk yıl sürmüştür. Son fitne ise Haricilerin [[Nehrevan Savaşı|Nehrevan]]’da başlattıkları fitnedir. Bu şekilde Hz. Ali’nin kısacık hükümeti savaşlarla ve iç karışıklıklarla geçmiştir. Sonunda hicrî 40. Yılında Ramazan ayının 19’unda sabaha doğru Abdurrahman İbn Mülcem Muradi tarafından ([[namaz]] kıldığı sırada) saldırıya uğrayarak yaralandı ve [[Ramazan]] ayının 21’inde şehit oldu.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201, 202.</ref> | Kısa hükümeti döneminde üç ağır iç savaşla karşı karşıya kalmış ve sonunda [[Kufe|Küfe]] mescidinin mihrabında namaz kıldığı sırada Haricîlerden biri tarafından öldürülmüş ve gizlice [[Necef]]’te toprağa verilmiştir. Başlarında Ümmü’l Müminin [[Ayşe]], [[Talha]] ve [[Zübeyr]] olan bir grup ashap, üçüncü halifenin ölümünü bahane ederek Hz. Ali’ye karşı [[Cemel savaşı]]nı başlatmışlardır. Daha sonra Muaviye tarafından [[Sıffin Savaşı|Sıffin savaşı]] Irak-Şam sınırında başlatılmıştır. Bu savaş yaklaşık olarak bir buçuk yıl sürmüştür. Son fitne ise Haricilerin [[Nehrevan Savaşı|Nehrevan]]’da başlattıkları fitnedir. Bu şekilde Hz. Ali’nin kısacık hükümeti savaşlarla ve iç karışıklıklarla geçmiştir. Sonunda hicrî 40. Yılında Ramazan ayının 19’unda sabaha doğru Abdurrahman İbn Mülcem Muradi tarafından ([[namaz]] kıldığı sırada) saldırıya uğrayarak yaralandı ve [[Ramazan]] ayının 21’inde şehit oldu.<ref>Tabatabai, Şia der İslam, s. 201, 202.</ref> | ||
Hz. Ali (a.s) üç halife döneminde, onlara danışmanlık yapmayı onlardan esirgememiştir. Uzun yıllar boyunca Emeviler döneminde [[Muaviye]]’nin emri ile ona tüm minberlerde lanet okumuşlardır ve onu övenleri tehdit etmekle kalmamışlar hapislere atmış ve öldürmüşlerdir ve hatta Ali adını çocuklara koymayı bile yasaklamışlardır. | Hz. Ali (a.s) üç halife döneminde, onlara danışmanlık yapmayı onlardan esirgememiştir. Uzun yıllar boyunca Emeviler döneminde [[Muaviye]]’nin emri ile ona tüm minberlerde lanet okumuşlardır ve onu övenleri tehdit etmekle kalmamışlar hapislere atmış ve öldürmüşlerdir ve hatta Ali adını çocuklara koymayı bile yasaklamışlardır. | ||