İmam Hüseyin (aleyhi selam): Revizyonlar arasındaki fark

Başka bir delil ise, İmam Hasan’ın (a.s) İmam Hüseyin’in (a.s) kendisinden sonra halifelik ve imamlığı hakkındaki vasiyeti ve Muhammed b. Hanefiyye’ye (r.a) İmam Hüseyin’in (a.s) takipçisi olması gerektiğine dair emridir.<ref> Saduk, Kemalu’d Din ve Temamu’n Nimet, s. 257–258; Hazaz Razi, s. 13–14, 23, 28–29 ve Hazaz Razi, s. 217, 221–223.</ref> [[Şeyh Mufid]],<ref> İbn A’sem Kûfi, c. 4, s. 319; Kuleyni, c. 1, s. 301–302; Hazaz Razi, s. 229; Fadıl b. Hasan Tabersi, 1417, c. 1, s. 421–423; ayrıca Muhammed Hanefiyye’nin O hazretin imametini itirafı için Bkz. Aynı kaynak, c. 1, s. 423.</ref> mezkur delillere göre İmam Hüseyin’in (a.s) imametinin sabit ve kesin olduğunu, ancak imamın [[takiye]], barış ve ateşkes antlaşmasına bağlılığından dolayı açıkça kendi imametine davet etmediğini; buna rağmen Muaviye’nin ölümünden ve çekişmelerin ardından, imametini açıklayarak aleni ettiğini belirtmektedir.<ref> Aynı kaynak, c. 2, s. 30–31.</ref><br />

İmam Hüseyin’in (a.s) 11 yıllık imamet döneminde Muaviye ile karşılıklı yazdığı mektuplar, İmam Hüseyin’in (a.s) Muaviye karşısındaki konumunu belirgin bir şekilde ortaya koymaktadır. Şöyle ki Muaviye tarafından gerçekleştirilen her cinayet ve gayri [[İslam]]i tutum, İmam Hüseyin (a.s) tarafından şiddetle eleştirilmiş ve Muaviye, her defasında İmam tarafından kınanarak azarlanmıştır. Hücr b. Adiyy, Amr b. Hamk el-Huzai ve Hadremi ve yarenlerinin Muaviye tarafından [[şehit]] ettirilmesine İmam’ın (a.s) tepkisi çok sert olmuştur.<ref> Ed-Deyneveri, Ebu Hanife Ahmed b. Davud, s. 224–225; Belazuri, Ahmed b. Yahya, c. 5, s. 120–121 ve Ed-Deyneveri, İbn Kuteybe, c. 1, s. 202–204.</ref><br />

[[Yezid]], hilafete ulaşmadan önce müzik aletlerini çalıp oynayan ve içki içmesiyle tanınırdı.<ref> el-Bidayet ve’n Nihayet, c. 8, s. 235.</ref> Bunda o kadar çok aşırıya kaçardı ki babası Muaviye bile onu azarlar ve şarap içmekte aşırıya kaçmamasını isterdi.<ref> El-Ketbi, Fevaidu’l Vefayat, c. 2, s. 645.</ref> Bundan dolayı Muaviye onu kendisine veliaht olarak atamak istediğinde bir grup [[Müslüman]], bu duruma oldukça şaşırmış ve kabul etmemişlerdi. Muaviye, Yezid’in hiç de güzel olmayan bu şöhretini düzeltmek ve onu kamuoyunda iyi tanıtmak için kendisini, [[Hicretin 51. Yıl]]ında<ref> el-Kamil, c. 3, s. 490.</ref> Şam hacılarının lideri unvanı ile [[Mekke]]’ye gönderdi.<ref> el-Kamil, c. 3, s. 490 ve Taberi, Muhammed b. Cerir; Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 285 ve Halife b. Hayyat, Tarih-u Halife b. Hayyat, s. 129.</ref> Ancak bu seferinde de Yezid, yine şarap içmekten kendini alı koyamamış ve [[Medine]]’ye girdikten sonra şarap eğlencesi düzenlemiştir.<ref> el-Kamil, c. 4, s. 127; Tarih-i Medine-i Dimeşk, s. 406.</ref><br />

Şam yönetimi, Hicaz’dan biat alma telaşındayken, [[Kufe]]’de gelecekte baş gösterebilecek fırtınalar kopmaktaydı. [[Ali]] [[Şia]]ları yirmi yıllık Muaviye döneminde yüzlerce [[şehit]] vermiş ve yüzlercesi yahut daha fazlası da zindanlarda bulunmaktaydı. Halk, Muaviye’nin ölüm haberini alınca rahat bir nefes aldı. <br />

[[Muharrem ayı]]nın yedinci günü Ubeydullah b. Ziyad, Ömer b. Sa’d’a mektup yazarak ondan Hüseyin (a.s) ve yarenleri ile Fırat Nehri arasında engel oluşturmasını ve hatta bir damla su bile  verilmemesini emretti. İbn Ziyad’ın mektubu Ömer Sa’d’ın eline ulaşınca Amr b. Haccac’a, beş yüz atlı ile beraber Fırat suyunun yanına gidererek İmam Hüseyin (a.s) ve yarenlerinin suya ulaşmasına mani olmasını emretti.<ref> Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 255; Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 180; Muhammed b. Cerir Et-Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 412 ve Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 86.</ref><br />

Bütün ashap, ensar ve [[Beni Haşim]]’in şehit olmasından sonra Eba Abdillah (a.s) savaş meydanına gitti. İlk başta [[Kufe]] ordusundan hiç kimse İmam Hüseyin'le (a.s) savaşmak için öne çıkmadı.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu'l Umem ve'l Muluk, c. 5, s. 452; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 111; Ebu Ali Meskuviyye, Tecaribu'l Umem, c. 2, s. 80 ve İbn Esir, el-Kamil fi't Tarih, c. 4, s. 77.</ref> [[Şimr]]’in komutasında olan piyade birlikleri İmam Hüseyin’in (a.s) etrafını sarmalarına rağmen öne çıkamıyorlardı ve bundan dolayı Şimr çaresizce onları teşvik ediyordu.<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 407 – 408.</ref>  Daha sonra [[Şimr b. Zi’l Cevşen]] okçulardan İmam’ı (a.s) ok yağmuruna tutmalarını istedi. Dört bir taraftan gelen okların çokluğuyla İmam’ın (a.s) bedeni oklarla dolmuştu.<ref> Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 111 - 112; el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 35 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu A’li Ebi Talib, c. 4, s. 111.</ref> Şimr b. Zi’l Cevşen, aralarında Ebu’l Cunub Abdurrahman b. Ziyad, Kaş’em b. Amr b. Yezid-i Herduvanı Cu’fi, Salih b. Veheb Yezeni, [[Sinan b. Enes Nahai|Sinan b. Enes-i Nehei]] ve Havli b. Yezid Esbehi’nin bulunduğu Kufe ordusundan bir grupla İmam Hüseyin’e (a.s) doğru yaklaştılar. Şimr onları İmam’a saldırarak işini bitirmeleri için teşvik ediyordu<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 407 - 409; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 450; Ali b. Ebi’l Kiram İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 77 ve Ebu’l Fida İsmail b. Amr ibn Kesir, el-Bidaye ve’n Nihaye, c. 8, s. 187.</ref>, ancak kimse bu işe yanaşmıyordu. Daha sonra Şimr, [[Huli b. Yezid]]’e İmam’ın (a.s) başını mübarek bedeninden ayırmasını emretti. Huli b. Yezit İmam’ın (a.s) mübarek başını kesmek için katligaha varınca eli ve bedenini titreme sardı ve hedefine ulaşamadan geri döndü. Bunun üzerine Şimr<ref> Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 112; el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 36 ve Tabersi, İ’lamu’l Vera bi İ’lamu’l Huda, c. 1, s. 469.</ref> ve başka bir nakle göre Sinan b. Enes<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 450 - 453; İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 6, s. 441; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 118; el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258; Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 112 ve Seyyid b. Tavus, el-Luhuf, s. 126.</ref> atından aşağı indi ve İmam’ın mübarek başını bedeninden ayırarak Huli’nin eline verdi.<ref> Muhammed İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 6, s. 441 ve c. 3, s. 409; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 453; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 118 ve Ali b. el-Hüseyin el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258.</ref> İmam (a.s) şehit olurken bedeninde 33 kılıç darbesi ve 34 mızrak yarası vardı.<ref> Ali b. el-Hüseyin el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258 - 259.</ref> Düşman ordusu İmam Hüseyin’in (a.s) [[şehadet]]inden sonra elbise ve eşyalarını yağmalayarak imamın bedenini üryan bıraktılar.<br />

Ana madde: [[Erbain]] <br />

Erbain (kırkıncı gün); Hicrî takvime göre [[Safer]] ayının 20’si ve [[İmam Hüseyin]] (a.s) ve yarenlerinin [[Kerbela]]’da şehit edilişlerinin kırkıncı günüdür.<br />

[[Kerbela esirleri]]nin [[Hicretin 61. yıl]]ında Safer ayının 20’sinde Şam’dan [[Medine]]’ye dönerken Kerbela’ya uğrayarak İmam Hüseyin’i (a.s) [[ziyaret]] ettikleri meşhurdur. Bazıları<ref> Nuri, s. 208 - 209; Kummi, s. 524 - 525.</ref> bu ziyaretin ilk yıl gerçekleşmediğini ve gerçekte mesafe uzaklığından dolayı böyle bir ziyaretin gerçekleşmesinin imkânsız olduğunu ileri sürmektedirler. Esirlerin [[Kufe]]’den Şam’a ve oradan da geri dönerek Kerbela’ya geri gelmelerinin 40 gün zarfında gerçekleşmesi mümkün değildir, demektedirler. Muhaddis Nuri’den önce Seyyid İbn Tavus da “İkbalu’l A’mal” kitabında konu hakkında kuşkusunu dile getirmiştir.<ref>İbn Tavus, İkbalu’l A’mal, c. 2, s. 589.</ref><br />

Tarihi kaynaklara göre, İmam Hüseyin’in (a.s) kabri şeriflerini ilk [[ziyaret]] eden kişi Cabir bin Abdullah Ensari’dir. Cabir, İmam Hüseyin’in (a.s) [[şehadet]]inin kırkıncı günü Atiyye bin Said Afvi ile birlikte [[Medine]]’den [[Kerbela]]’ya giderek Erbain’de İmam Hüseyin’in (a.s) kabri şeriflerini ziyaret etmiştir.<ref> Biharu’l Envar, c. 68, s. 130, hadis 62; Bazıları da İmam Hüseyin’in (a.s) kabrini ziyaret eden ilk kişinin Ubeydullah b. Hürr’ü Cufi olarak bilmektedir. (Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk, c. 4, s. 470).</ref> Seyyid b. Tavus Luhuf kitabında, [[Hz. Zeynep]] (s.a) ve diğer Kerbela esirlerinin de bu günde Kerbela’ya yetiştiklerine inanmaktadır.<ref> El-Luhuf fi Katli’t Tufuf, s. 114.</ref><br />

Yine [[İmam Cafer Sadık]]’tan (a.s) [[Erbain günü]] için bir [[ziyaretname]] nakledilmiştir.<ref> Tusi, c. 6, s. 113.</ref> Şeyh Abbas Kummi, bu ziyaretnameyi “[[Mefatihu’l Cenan]]” kitabının üçüncü bölümünde “Meşhur olmayan [[Aşura Ziyareti]]”nden sonra “Erbain Ziyareti” adıyla nakletmiştir.<br />

İmam Hüseyin'in (a.s) [[Medine]]'den [[Mekke]]'ye ve oradan [[Kufe]]'ye ve ardından da [[Ömer Sa'd]]'ın ordusuyla savaşmak için [[Kerbela]]'ya hareketi noktasında farklı görüşler bulunmaktadır. Bir görüşe göre bu hareketin kıyam ve savaşmak kastıyla değil, sadece canını korumak için gerçekleştiğidir.<ref> İştihardi, Ali Penah, Heft Sale Çera Seda Der Avord?, s. 154.</ref> Bazıları ise İmam Hüseyin'in (a.s) hükümet teşkil etmek için kıyam ettiğine inanmaktadır. Eski alimlerden Seyyid Murtaza<ref> Şerif Murtaza, Tenzihu'l Enbiya, s. 176.</ref> ve muasır alimlerden Salihi Necef Abadi<ref> Salihi Necef Abadi, Şehidi Cavid, s. 159.</ref> bu görüşe sahiptirler. [[Şeyh Mufid]], Seyyid İbn Tavus ve Allame Meclisi gibi şahsiyetler ise bu görüşe muhaliftir.<ref> Muhammed Sıhhati Serderudi, 1385, s. 296 - 299.</ref><br />

İki yüzüğünden birinde “la ilahe illallah, uddetun lilikaullah” diğerinde ise “İnnellahe baliğun emrehu” yazmaktaydı.<ref> Kuleyni, c. 6, s. 473–474; Saduk, el-Emali, s. 193, 543.</ref><br />

Yine Selman-ı Farisi’nin Hz. Resulü Ekrem’den (s.a.a), naklettiği rivayette Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Ey Salman! Her kim bunları severse, beni sevmiştir ve her kim beni severse, Allah’ı sevmiştir.” Sonra ellerini Hüseyin’in (a.s) omuzları üzerine koyarak şöyle buyurdu: “Bu, imam oğlu imamdır. Onun neslinden olan 9 imam, emin ve masumdurlar. Onlardan dokuzuncusu onların kaim (kıyam edici) olanlarıdır.<ref> Kummi, aynı kaynak, s. 45; Meclisi, Biharu’l Envar, c. 36, s. 304.</ref><br />

Camiu’z Ziyaratı [[Masumin]] (a.s) kitabında İmam Hüseyin’i (a.s) ziyaret etmek için, yirmi altıncısı her zamanda ve otuz üçüncüsü ise belli ve özel vakitlerde okunan ziyaretler bir araya getirilmiştir. [[Ziyaret-i Aşura]], [[Ziyaret-i Varis]] ve Ziyaret-i Nahiye-yi Mukaddese en bilinen ziyaretnamelerdendir.