Anonim kullanıcı
Tebük Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark
düzenleme özeti yok
imported>Rustem (Yeni sayfa: "{{Infobox |name = Tebük Gazvesi |bodystyle = |titlestyle = |abovestyle = background:#B5EAAA; |subheaderstyle = |title = |above = Tebük Gazvesi...") |
imported>Rustem Değişiklik özeti yok |
||
| 33. satır: | 33. satır: | ||
}} | }} | ||
{{Şablon:İslam Tarihi}} | {{Şablon:İslam Tarihi}} | ||
Tebük Gazvesi ([[Arapça]]: غزوة تبوك); Allah | '''Tebük Gazvesi''' ([[Arapça]]: غزوة تبوك); [[Allah Resulü]]nün (s.a.a) en son gazvesidir ve Hicretin 9. yılı [[Recep]] veya [[Şaban]] ayında Tebük bölgesinde vuku bulmuştur. [[Resulü Kibriya]] (s.a.a) Rumlarla savaşmak üzere Tebük bölgesine doğru yola çıkmıştı, ancak özellikle [[Medineli Münafıklar|Medineli münafıklar]] olmak üzere ashaptan bazıları orduya katılmayarak, Müslümanların kalplerine korku salmak için uğraşmışlardır. İslam Peygamberi (s.a.a) savaş için yola çıkmadan önce Medine’de [[Hz. Ali]]’yi (a.s) kendi yerine halife ve vekil olarak bırakmıştır. İslam ordusu bir müddet Tebük’de ikamet ettikten sonra Rumlarla savaşmadan [[Medine]]’ye geri dönmüştür. Tebük gazvesi hakkında nazil olan [[ayet]]lerde münafıklar rüsva edilmiş ve onların sonraki hedef ve planları da aşikâr edilmiştir. | ||
== Tebük Gazvesinin Nedeni == | == Tebük Gazvesinin Nedeni == | ||
İlk | İlk tarih yazarlarının eserlerinden geriye kalan kaynakların çoğunda Tebük gazvesi hakkında rivayetler zikredilmiştir. Ancak bu rivayetlerdeki önemli konulardan bazılarında (Tebük gazvesinin nedeni gibi) ihtilaflar bulunmaktadır.<ref> http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3257.</ref> Meşhur bir rivayete göre Peygamberin (s.a.a) bu gazvedeki hedefi Şam bölgesinde bulunan Rumların kışkırtmalarına ve askeri hazırlıklarına karşı koymaktı.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 989 – 990; İbn Sa’d, c. 2, Birinci kısım, s. 118 – 119; Belazuri, 1959, c. 1, s. 368.</ref> | ||
== Şam Bölgesindeki Haberlerin Alımı == | == Şam Bölgesindeki Haberlerin Alımı == | ||
Un ve yağ satımı içimi Medine’ye gelen Nebatilerin Şam’la ilgili haberleri Müslümanlara ilettiği ve bu nedenle de Medine halkının her gün Şam’daki olaylardan haberdar oldukları söylenmiştir. Bir gün onlardan biri, Rum imparatoru Herakleios’un Medine’ye saldırmak için hazırlık yaptığı, Lahm, Cüzâm, Gassân, Âmile gibi Arap kabilelerini de kendisine kattığı, öncü birliklerinin Tebük’ün kuzeyindeki Belka bölgesinde konakladığı ve kendisinin de Humus’a geldiği haberini getirdi.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 989 – 990.</ref><ref> İbn Sa’d, c. 2, Birinci kısım, s. 118 – 119; Belazuri, 1959, c. 1, s. 368.</ref> Bu konuya değinilmeyen başka bir nakilde, Allah | Un ve yağ satımı içimi Medine’ye gelen Nebatilerin Şam’la ilgili haberleri Müslümanlara ilettiği ve bu nedenle de Medine halkının her gün Şam’daki olaylardan haberdar oldukları söylenmiştir. Bir gün onlardan biri, Rum imparatoru Herakleios’un Medine’ye saldırmak için hazırlık yaptığı, Lahm, Cüzâm, Gassân, Âmile gibi Arap kabilelerini de kendisine kattığı, öncü birliklerinin Tebük’ün kuzeyindeki Belka bölgesinde konakladığı ve kendisinin de Humus’a geldiği haberini getirdi.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 989 – 990.</ref><ref> İbn Sa’d, c. 2, Birinci kısım, s. 118 – 119; Belazuri, 1959, c. 1, s. 368.</ref> Bu konuya değinilmeyen başka bir nakilde, [[Allah Resulü]]nün (s.a.a) sadece Rumlarla savaşma kastıyla Medine’den çıktığı rivayet edilmiştir.<ref> Urve b. Zübeyr, s. 220; Zuhri, s. 106; Taberi, c. 3, s. 101.</ref>Yakubi<ref> c. 2, s. 67.</ref> ise Resulullah’ın (s.a.a) bu gazvedeki hedefinin, Cafer b. Ebi Talip’in intikamını almak olduğunu belirtmiştir. | ||
== Münafıkların Medine’deki İkdamları == | == Münafıkların Medine’deki İkdamları == | ||
Allah Resulü (s.a.a) Rumlarla savaşma kastı olduğunu aşikâr etmesinin ardından, özellikle Medineli münafıklar olmak üzere ashaptan bazıları orduya katılmaktan kaçındılar veya savaşın akıbeti noktasında Müslümanların kalplerine korku salmaya uğraştılar.<ref> Urve b. Zübeyr, s. 220; Vakıdi, c. 3, s. 995 – 996; İbn Hişam, c. 4, s. 168 – 169; Taberi, c. 3, s. 101 – 102, 108.</ref> | Allah Resulü (s.a.a) Rumlarla savaşma kastı olduğunu aşikâr etmesinin ardından, özellikle Medineli münafıklar olmak üzere ashaptan bazıları orduya katılmaktan kaçındılar veya savaşın akıbeti noktasında Müslümanların kalplerine korku salmaya uğraştılar.<ref> Urve b. Zübeyr, s. 220; Vakıdi, c. 3, s. 995 – 996; İbn Hişam, c. 4, s. 168 – 169; Taberi, c. 3, s. 101 – 102, 108.</ref><br /> | ||
Allah Resulünün (s.a.a) bu savaş yolculuğuna çıkılmasını vurgulaması, Rumlar tarafından hissedilen tehlikeden daha çok, Medine olan meseleler sebebiyledir ve bu sefer onlardan bazılarını gün yüzüne çıkartmıştır. Medineli münafıkların Müslümanların dağılması ve Abdullah b. Ubey’in Peygamberin ordusuna karşı saf tutması için yaptığı kapsamlı tebligatlar ve sonrasında münafıkların Medine’ye dönmesi<ref> Taberi, c. 3, s. 103.</ref> ve bir rivayete göre de Tebük gazvesinden dönüşte Allah Resulüne (s.a.a) suikast düzenlenmesi<ref> Urve b. Zübeyr, s. 221; Tabersi, c. 1, s. 245 - 247.</ref> bu görüşü teyit eden unsurlardan bazılarıdır. | Allah Resulünün (s.a.a) bu savaş yolculuğuna çıkılmasını vurgulaması, Rumlar tarafından hissedilen tehlikeden daha çok, Medine olan meseleler sebebiyledir ve bu sefer onlardan bazılarını gün yüzüne çıkartmıştır. Medineli münafıkların Müslümanların dağılması ve Abdullah b. Ubey’in Peygamberin ordusuna karşı saf tutması için yaptığı kapsamlı tebligatlar ve sonrasında münafıkların Medine’ye dönmesi<ref> Taberi, c. 3, s. 103.</ref> ve bir rivayete göre de Tebük gazvesinden dönüşte Allah Resulüne (s.a.a) suikast düzenlenmesi<ref> Urve b. Zübeyr, s. 221; Tabersi, c. 1, s. 245 - 247.</ref> bu görüşü teyit eden unsurlardan bazılarıdır. | ||
== Ordunun Donatılmasındaki Zorluklar == | == Ordunun Donatılmasındaki Zorluklar == | ||
Allah Resulü (s.a.a) ordunun hazırlanmasının hızlandırılmasını emretmişti; ancak şiddetli sıcak, yolun uzunluğu ve ashaptan bazılarının yoksul olması gibi zorluklar ordunun hızlı bir şekilde hazırlanmasını yavaşlatıyordu.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 992; Taberi, c. 3, s. 101 - 102.</ref> Bundan dolayı da bu orduya “Ceyşu’l Usr” (zorluk ordusu) adı verilmiştir.<ref> Belazuri, 1959, c. 1, s. 368; Urve b. Zübeyr, s. 220, Bu gazveyi Gazvetu’l Usr olarak tabir etmiştir.</ref> Bu yüzden Allah Resulü (s.a.a) diğer gazvelerin aksine bu gazvede savaş için hazırlanmaları için hedefini açık bir şekilde halka beyan etmiştir. Resulü Kibriya ilk önce Medine yakınlarındaki Seniyyetu’l Veda bölgesinde konaklamış ve daha sonra yaklaşık 30000 kişiyle Medine’nin kuzeyine ve Rum sınırlarına doğru hareket etmiştir.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 992, 996 ve 1002; İbn Sa’d, c. 2, Birinci kısım, s. 199.</ref> | Allah Resulü (s.a.a) ordunun hazırlanmasının hızlandırılmasını emretmişti; ancak şiddetli sıcak, yolun uzunluğu ve ashaptan bazılarının yoksul olması gibi zorluklar ordunun hızlı bir şekilde hazırlanmasını yavaşlatıyordu.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 992; Taberi, c. 3, s. 101 - 102.</ref> Bundan dolayı da bu orduya “Ceyşu’l Usr” (zorluk ordusu) adı verilmiştir.<ref> Belazuri, 1959, c. 1, s. 368; Urve b. Zübeyr, s. 220, Bu gazveyi Gazvetu’l Usr olarak tabir etmiştir.</ref> Bu yüzden Allah Resulü (s.a.a) diğer gazvelerin aksine bu gazvede savaş için hazırlanmaları için hedefini açık bir şekilde halka beyan etmiştir. Resulü Kibriya ilk önce Medine yakınlarındaki Seniyyetu’l Veda bölgesinde konaklamış ve daha sonra yaklaşık 30000 kişiyle Medine’nin kuzeyine ve Rum sınırlarına doğru hareket etmiştir.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 992, 996 ve 1002; İbn Sa’d, c. 2, Birinci kısım, s. 199.</ref> | ||
== Peygamberin (s.a.a) Medine’de Hz. Ali’yi Kendi Yerine Bırakması == | == Peygamberin (s.a.a) Medine’de Hz. Ali’yi Kendi Yerine Bırakması == | ||
Allah Resulü (s.a.a) yolculuğa çıkmadan önce Hz. Ali’yi (a.s) Medine’de kendi yerine bıraktı.<ref> Mes’udi, s. 270 - 271.</ref> Fitne ve kaos çıkarmak isteyen münafıklar imam Ali’nin (a.s) varlığının kendilerine engel teşkil etmesinden dolayı, İmam Ali’nin (a.s) aleyhinde propagandalar yapmaya ve Hz. Peygamber’in (s.a.a) Hz. Ali’den rahatsızlık duyduğu için, geride bıraktığı dedikodusunu yaymaya başladılar. Hz. Ali de onların bu dedikodularının yayılmasını engellemek ve asılsızlığını kanıtlamak üzere Curf bölgesinde Allah Resulüne (s.a.a) yetişti ve Medine’deki münafıkların tutumunu arz etti. Bunun üzerine Allah Resulü (s.a.a) Hz. Ali'ye (a.s) şöyle buyurdu: | Allah Resulü (s.a.a) yolculuğa çıkmadan önce Hz. Ali’yi (a.s) Medine’de kendi yerine bıraktı.<ref> Mes’udi, s. 270 - 271.</ref> Fitne ve kaos çıkarmak isteyen münafıklar imam Ali’nin (a.s) varlığının kendilerine engel teşkil etmesinden dolayı, İmam Ali’nin (a.s) aleyhinde propagandalar yapmaya ve Hz. Peygamber’in (s.a.a) Hz. Ali’den rahatsızlık duyduğu için, geride bıraktığı dedikodusunu yaymaya başladılar. Hz. Ali de onların bu dedikodularının yayılmasını engellemek ve asılsızlığını kanıtlamak üzere Curf bölgesinde Allah Resulüne (s.a.a) yetişti ve Medine’deki münafıkların tutumunu arz etti. Bunun üzerine Allah Resulü (s.a.a) [[Hz. Ali]]'ye (a.s) şöyle buyurdu: “'''Senin bana olan menzilet (konum) ve nispetin, Harun'un Musa'ya olan konumu ve nispeti gibidir. Ancak benden sonra peygamber yoktur'''.”<ref> Zuhri, s. 111; İbn Hişam, c. 4, s. 163; Taberi, c. 3, s. 103 – 104.</ref><br /> | ||
Daha sonraları [[Menzilet hadisi]] olarak adlandırılan bu hadis, Hz. Ali’nin (a.s) en önemli erdem ve faziletlerinden biri olarak hadis kaynaklarında çeşitli şekillerde rivayet edilmiştir.<ref> Kufi, c. 1, s. 499 – 542; İbn Batrik, s. 126 ve sonrası.</ref> Ayrıca Hz. Ali’nin (a.s) Resulü Ekrem’den (s.a.a) sonra hilafetine ve imametine delalet eden naslardan biri olarak bu hadise istinat edilmiştir.<ref> Elemu’l Huda, c. 3, s. 5 ve devamı; Tusi, s. 230; Cahiz, s. 153 – 160; İbn Teymiyye, c. 7, s. 325 ve sonrası.</ref> Medineli münafıkların komplo teorileri dikkate alındığında, Allah Resulünün (s.a.a) Tebük seferinin başlarında Hz. Ali’yi (a.s) kendi yerine bırakması çok önemli ve dikkat çekicidir. | |||
== İslam Ordusu Tebük’te == | == İslam Ordusu Tebük’te == | ||
Birkaç menzili geride bıraktıktan sonra<ref> Vakıdi, c. 3, s. 999.</ref> Tebük’e ulaşan İslam ordusu yaklaşık yirmi gece orada kaldı.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1015; İbn Sa’d, Birinci bölüm, s. 119 - 121.</ref> Vakıdi’nin naklettiğine göre, alınan haberlerin asılsız olduğu ve Rumların Müslümanlara karşı savaş hazırlığında olmadığı orada anlaşılmıştır.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1019.</ref> Ama bazı rivayetlerde Rum imparatorunun İslam peygamberine (s.a.a) bir temsilci gönderdiği ve bu nedenle Resulullah’ın lütfuna mazhar olduğu belirtilmiştir.<ref> Belazuri, 1959, c. 1, s. 368; Vakıdi, c. 3, s. 999.</ref> Bu süre zarfında Allah Resulü (s.a.a) Dumetu’l | Birkaç menzili geride bıraktıktan sonra<ref> Vakıdi, c. 3, s. 999.</ref> Tebük’e ulaşan İslam ordusu yaklaşık yirmi gece orada kaldı.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1015; İbn Sa’d, Birinci bölüm, s. 119 - 121.</ref> Vakıdi’nin naklettiğine göre, alınan haberlerin asılsız olduğu ve Rumların Müslümanlara karşı savaş hazırlığında olmadığı orada anlaşılmıştır.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1019.</ref> Ama bazı rivayetlerde Rum imparatorunun İslam peygamberine (s.a.a) bir temsilci gönderdiği ve bu nedenle Resulullah’ın lütfuna mazhar olduğu belirtilmiştir.<ref> Belazuri, 1959, c. 1, s. 368; Vakıdi, c. 3, s. 999.</ref> Bu süre zarfında Allah Resulü (s.a.a) [[Dumetu’l Cendel]]’in hâkimi Ukeydir b. Abdülmelik Kindi ve aynı şekilde Ezruh, Cerba ve Eyle ahalisiyle cizye vermeleri şartıyla barış anlaşması yapmıştır.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1029 – 1032; İbn Sa’d, c. 1, İkinci bölüm, s. 37; Belazuri, 1413, s. 59, 68; Taberi, c. 3, s. 108 - 109.</ref> | ||
== Peygamberin Medine’ye Dönüşü == | == Peygamberin Medine’ye Dönüşü == | ||
Allah Resulü (s.a.a) hicretin 9. yılı Ramazan ayında Medine’ye döndü.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1056; Yakubi, c. 2, s. 68.</ref> Tebük gazvesine katılmayanların mazeretlerini esas alıp kalplerinde gizledikleri şeyleri Allah’a havale ederek onları bağışladı ve onlar adına istiğfarda bulundu. Ancak halka onlardan üçüyle (Kâ’b b. Mâlik, Mürâre b. Rebî’ ve Hilâl b. Ümeyye) oturup kalkmamalarını ve konuşmamalarını emretti. O üç kişinin tövbe etmesi üzerine Allah Teala Tövbe suresinin 117 ila 119. Ayetlerini nazil ederek onları bağışladı.<ref> Zuhri, s. 108 – 111; Vakıdi, c. 3, s. 1049 – 1056; Taberi, c. 3, s. 111; İbn Kudame, s. 89 - 93.</ref> | Allah Resulü (s.a.a) hicretin 9. yılı Ramazan ayında Medine’ye döndü.<ref> Vakıdi, c. 3, s. 1056; Yakubi, c. 2, s. 68.</ref> Tebük gazvesine katılmayanların mazeretlerini esas alıp kalplerinde gizledikleri şeyleri Allah’a havale ederek onları bağışladı ve onlar adına istiğfarda bulundu. Ancak halka onlardan üçüyle (Kâ’b b. Mâlik, Mürâre b. Rebî’ ve Hilâl b. Ümeyye) oturup kalkmamalarını ve konuşmamalarını emretti. O üç kişinin tövbe etmesi üzerine Allah Teala Tövbe suresinin 117 ila 119. Ayetlerini nazil ederek onları bağışladı.<ref> Zuhri, s. 108 – 111; Vakıdi, c. 3, s. 1049 – 1056; Taberi, c. 3, s. 111; İbn Kudame, s. 89 - 93.</ref> | ||
=== Akabe’de Allah Resulüne (s.a.a) Suikast === | === Akabe’de Allah Resulüne (s.a.a) Suikast === | ||
Tebük gazvesi dönüşünde bir grup münafık Resulü Ekrem’e (s.a.a) suikast düzenleme peşindeydi. Allah Teâla Resulünü bu durumdan haberdar etti ve Allah Resulü de (s.a.a) Huzeyfe ve Ammar’ı yanına aldı. Yüzlerini gizleyen münafıklar Peygamberin (s.a.a) devesini düşürmek istediler, ancak Huzeyfe’nin onlarla savaşa girişmesi üzerine kaçıştılar.<ref> El-Bidaye ve’n Nihaye, c. 5.</ref> Allah Resulü (s.a.a) münafıkların (bazı kaynaklarda on iki kişi olduğu belirtilen) isimlerini Huzeyfe ve | Tebük gazvesi dönüşünde bir grup münafık Resulü Ekrem’e (s.a.a) suikast düzenleme peşindeydi. Allah Teâla Resulünü bu durumdan haberdar etti ve Allah Resulü de (s.a.a) Huzeyfe ve Ammar’ı yanına aldı. Yüzlerini gizleyen münafıklar Peygamberin (s.a.a) devesini düşürmek istediler, ancak Huzeyfe’nin onlarla savaşa girişmesi üzerine kaçıştılar.<ref> El-Bidaye ve’n Nihaye, c. 5.</ref> Allah Resulü (s.a.a) münafıkların (bazı kaynaklarda on iki kişi olduğu belirtilen) isimlerini [[Huzeyfe]] ve [[Ammar]]’a söylemiştir. | ||
== Kur’an’da Tebük Gazvesi == | == Kur’an’da Tebük Gazvesi == | ||
Tebük gazvesi ve bu gazve hakkında nazil olan ayetler, münafıkları rüsva ederek onların bir sonraki hedef ve planlarını gün yüzüne çıkarmış ve İslam’ın da Arap yarımadasında genelinde yayılmasında çok etkili olmuştur.<ref> http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3257.</ref> | Tebük gazvesi ve bu gazve hakkında nazil olan ayetler, münafıkları rüsva ederek onların bir sonraki hedef ve planlarını gün yüzüne çıkarmış ve İslam’ın da Arap yarımadasında genelinde yayılmasında çok etkili olmuştur.<ref> http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3257.</ref> | ||
| 58. satır: | 69. satır: | ||
* [[Gazve]] | * [[Gazve]] | ||
* [[Münafıklar]] | * [[Münafıklar]] | ||
== Kaynakça == | == Kaynakça == | ||
{{Kaynakça|3}} | {{Kaynakça|3}} | ||
== Bibliyografi == | == Bibliyografi == | ||
<div style="{{column-count|2}}"> | <div style="{{column-count|2}}"> | ||
* İbn Batrik, Umdetu Uyunu Sihahu’l Ahbar fi Menakıbı İmamu’l Ebrar, Kum, 1407. | * İbn Batrik, Umdetu Uyunu Sihahu’l Ahbar fi Menakıbı İmamu’l Ebrar, Kum, 1407. | ||
* İbn Teymiyye, Minhacu’s Sunne, tahkik: Muhammed Reşat Salim, Hicaz, 1406 / 1986. | * İbn Teymiyye, Minhacu’s Sunne, tahkik: Muhammed Reşat Salim, Hicaz, 1406 / 1986. | ||
* İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra. | * İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra. | ||
* İbn Kudame, Kitabu’t Tevvabin, tahkik: George Makdisi, Dimeşk, 1961. | * İbn Kudame, Kitabu’t Tevvabin, tahkik: George Makdisi, Dimeşk, 1961. | ||
* İbn Hişam, es-Siyeru’n Nebevi, tahkik: Mustafa Saka, İbrahim Ebyari ve Abdulhafiz Şelebi, Kahire, 1355 / 1936. | * İbn Hişam, es-Siyeru’n Nebevi, tahkik: Mustafa Saka, İbrahim Ebyari ve Abdulhafiz Şelebi, Kahire, 1355 / 1936. | ||
* Ahmed b. Yahya Belazuri, Ensabu’l Eşraf, tahkik: Muhammed Hamidullah, Mısır, 1959. | * Ahmed b. Yahya Belazuri, Ensabu’l Eşraf, tahkik: Muhammed Hamidullah, Mısır, 1959. | ||
* Ahmed b. Yahya Belazuri, Futuhu’l Buldan, baskı: Duhuviyye, Liden, 1866, baskı ofset, Frankfurt, 1413 / 1992. | * Ahmed b. Yahya Belazuri, Futuhu’l Buldan, baskı: Duhuviyye, Liden, 1866, baskı ofset, Frankfurt, 1413 / 1992. | ||
* Amr b. Behri Cahiz, tahkik: Abdusselam Muhammed Harun, Kahire, 1374 / 1955. | * Amr b. Behri Cahiz, tahkik: Abdusselam Muhammed Harun, Kahire, 1374 / 1955. | ||
* Fazl b. Hasan Tabersi, İlamu’l Vera bi E’lamu’l Huda, Kum, 1417 | * Fazl b. Hasan Tabersi, İlamu’l Vera bi E’lamu’l Huda, Kum, 1417 | ||
* Taberi, Tarih, Beyrut. | * Taberi, Tarih, Beyrut. | ||
* Urve b. Zübeyr, Megaziyi Resulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem, Ravi Ebi’l Esved, tahkik: Muhammed Mustafa A’zami, Riyad, 1401 / 1981. | * Urve b. Zübeyr, Megaziyi Resulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem, Ravi Ebi’l Esved, tahkik: Muhammed Mustafa A’zami, Riyad, 1401 / 1981. | ||
* Ali b. Hüseyin Elemu’l Huda, Eş-Şafi fi’l İmame, tahkik: Abdu’z Zehra Hüseyni Hatib, Tahran, 1410. | * Ali b. Hüseyin Elemu’l Huda, Eş-Şafi fi’l İmame, tahkik: Abdu’z Zehra Hüseyni Hatib, Tahran, 1410. | ||
* Muhammed b. Süleyman Kufi, Menakıbu’l İmam Emiri’l Mü’minin Ali b. Ebi Talib (a.s), tahkik: Muhammed Bakır Mahmudi, Kum, 1412. | * Muhammed b. Süleyman Kufi, Menakıbu’l İmam Emiri’l Mü’minin Ali b. Ebi Talib (a.s), tahkik: Muhammed Bakır Mahmudi, Kum, 1412. | ||
* Mes’udi, Tenbihu’l Eşraf. | * Mes’udi, Tenbihu’l Eşraf. | ||
* Muhammed b. Muhammed Nasıruddin Tusi, Tecridu’l İtikad, tahkik: Muhammed Cevad Hüseyini Celali, Kum, 1407. | * Muhammed b. Muhammed Nasıruddin Tusi, Tecridu’l İtikad, tahkik: Muhammed Cevad Hüseyini Celali, Kum, 1407. | ||
* Muhammed b. Amr Vakıdi, Kitabu’l Megazi li’l Vakıdi, tahkik: Marsden Johannes, Londra, 1966. | * Muhammed b. Amr Vakıdi, Kitabu’l Megazi li’l Vakıdi, tahkik: Marsden Johannes, Londra, 1966. | ||
* Yakubi, Tarih. | * Yakubi, Tarih. | ||
</div> | </div> | ||
{{Peygamberimizin (s.a.a) Gazveleri}} | {{Peygamberimizin (s.a.a) Gazveleri}} | ||