Anonim kullanıcı
Cemel Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark
düzenleme özeti yok
imported>Hassanzadeh Değişiklik özeti yok |
imported>Hassanzadeh Değişiklik özeti yok |
||
| 158. satır: | 158. satır: | ||
== Savaşın Başlaması == | == Savaşın Başlaması == | ||
Cemel savaşı Hicri kameri 36. Yılın [[Cemaziyülahir]] ayının ortası Perşembe günü<ref> Taberi, c. 4, s. 501.</ref> veya Cemaziyülahır ayının | Cemel savaşı Hicri kameri 36. Yılın [[Cemaziyülahir]] ayının ortası Perşembe günü<ref> Taberi, c. 4, s. 501.</ref> veya Cemaziyülahır ayının 10u<ref> Mes’udi, c. 3, s. 113.</ref> veyahut [[Cemaziyülevvel]] ayının onuncu günü<ref> Yakubi, c. 2, s. 182.</ref>, Basra’nın Hureybe bölgesinde başladı.<ref> Belazuri, c. 2, s. 174; Yakut Hamevi, Hureybe kelimesi.</ref><br /> | ||
[[İmam Ali]] (a.s) savaş başlamadan önce elindeki [[Kur’an-ı Kerim]]’i, isyancıları Allah’ın emirlerine uymaya ve vahdete davet etmesi için yaranlarından birine vererek onlara gönderdi. Ancak onlar o genci ve İmam Ali’nin (a.s) yaranlarından birkaç kişiyi de oklarla [[şehit]] ettiler. Bunun üzerine İmam (a.s) şimdi savaş revadır ve çarpışma vaktidir diye buyurdu.<ref> Belazuri, c. 2, s. 170 – 171; Yakubi, c. 2, s. 182; Taberi, c. 4, s. 509.</ref> İmam (a.s) yaranlarına savaşı ilk başlatan taraf olmamaları, hiçbir yaralıyı öldürmemeleri ve azalarını kesmemeleri, evlere izinsiz girmemeleri, kimseye kötü söz söylememeleri, kadınlara eziyet etmemeleri ve Cemel ashabı karargâhında bulunanların dışında bir şey almamaları talimatını verdi.<ref> Belazuri, c. 2, s. 170.</ref><br /> | [[İmam Ali]] (a.s) savaş başlamadan önce elindeki [[Kur’an-ı Kerim]]’i, isyancıları Allah’ın emirlerine uymaya ve vahdete davet etmesi için yaranlarından birine vererek onlara gönderdi. Ancak onlar o genci ve İmam Ali’nin (a.s) yaranlarından birkaç kişiyi de oklarla [[şehit]] ettiler. Bunun üzerine İmam (a.s) şimdi savaş revadır ve çarpışma vaktidir diye buyurdu.<ref> Belazuri, c. 2, s. 170 – 171; Yakubi, c. 2, s. 182; Taberi, c. 4, s. 509.</ref> İmam (a.s) yaranlarına savaşı ilk başlatan taraf olmamaları, hiçbir yaralıyı öldürmemeleri ve azalarını kesmemeleri, evlere izinsiz girmemeleri, kimseye kötü söz söylememeleri, kadınlara eziyet etmemeleri ve Cemel ashabı karargâhında bulunanların dışında bir şey almamaları talimatını verdi.<ref> Belazuri, c. 2, s. 170.</ref><br /> | ||
| 171. satır: | 171. satır: | ||
Bazı kaynaklar esasınca İmam'ın (a.s) yaptığı bir hatırlatmayla yaptıklarından pişman olan Zübeyr de savaştan önce kaçmıştır.<ref> İbn A’sem Kufi, c. 2, s. 470 - 471.</ref> Başka bir rivayetten de Zübeyr’in Cemel ordusunun yenilmesinden sonra savaş meydanından kaçarak Medine’ye gittiği anlaşılmaktadır.<ref> Belazuri, c. 2, s. 181.</ref><br /> | Bazı kaynaklar esasınca İmam'ın (a.s) yaptığı bir hatırlatmayla yaptıklarından pişman olan Zübeyr de savaştan önce kaçmıştır.<ref> İbn A’sem Kufi, c. 2, s. 470 - 471.</ref> Başka bir rivayetten de Zübeyr’in Cemel ordusunun yenilmesinden sonra savaş meydanından kaçarak Medine’ye gittiği anlaşılmaktadır.<ref> Belazuri, c. 2, s. 181.</ref><br /> | ||
Her halükarda Zübeyr savaş meydanını terk ettiği zaman [[Amr b. Curmuz]] | Her halükarda Zübeyr savaş meydanını terk ettiği zaman [[Amr b. Curmuz]] yarenlerinden birkaç kişiyle onu takip etmeye koyulmuş ve Vadiyu’s Seba’ denilen yerde de onu ansızın bir kılıç darbesiyle öldürmüştür.<ref> Taberi, c. 4, s. 511.</ref><br /> | ||
[[Hz. Ali]] (a.s) bu hadise ve Zübeyr’in öldürülmesinden dolayı üzüntüsünü izhar etmiştir. Zübeyr’in kılıcını görünce de, Zübeyr’in [[İslam]]’ın ilk yıllarındaki kahramanlıklarını hatırlatarak, “bu kılıç defalarca Resulü Ekrem’in çehresinden hüznü ve kederi yok etmiştir” diye buyurmuştur.<ref> İbn A’sem Kufi, c. 2, s. 471 - 472.</ref> | [[Hz. Ali]] (a.s) bu hadise ve Zübeyr’in öldürülmesinden dolayı üzüntüsünü izhar etmiştir. Zübeyr’in kılıcını görünce de, Zübeyr’in [[İslam]]’ın ilk yıllarındaki kahramanlıklarını hatırlatarak, “bu kılıç defalarca Resulü Ekrem’in çehresinden hüznü ve kederi yok etmiştir” diye buyurmuştur.<ref> İbn A’sem Kufi, c. 2, s. 471 - 472.</ref> | ||
| 182. satır: | 182. satır: | ||
Daha sonra Ayşe’yi, İmam Ali’nin (a.s) emriyle erkek elbisesi giyen Basralı bir grup kadınla ve ordusundan birkaç kişiyle Muhammed b. Ebibekr’in eşliğinde saygıyla Medine’ye yollamıştır.<ref> Mes’udi, c. 3, s. 113 - 114.</ref><br /> | Daha sonra Ayşe’yi, İmam Ali’nin (a.s) emriyle erkek elbisesi giyen Basralı bir grup kadınla ve ordusundan birkaç kişiyle Muhammed b. Ebibekr’in eşliğinde saygıyla Medine’ye yollamıştır.<ref> Mes’udi, c. 3, s. 113 - 114.</ref><br /> | ||
Daha sonra Ayşe’nin ne zaman Cemel savaşını hatırlasa, “keşke bundan önce ölseydim de bu o hadisede yer almasaydım” diye arzu ettiği ve “Evlerinizde oturun…”<ref> Ahzab Suresi, 33. ayet.</ref> ayetini okuduğu zaman da peçesi ıslanıncaya kadar ağladığı rivayet edilmiştir.<ref> İbn A’sem Kufi, c. 2, s. 487.</ref> | |||
=== Savaşın İstatistikleri === | === Savaşın İstatistikleri === | ||