Ferec Duası: Revizyonlar arasındaki fark

'''Ferec Duası''' ([[Arapça]]: '''دعاء الفرج'''); İlahi Azume’l Bela (إلهی عَظُمَ البَلاء) ibaretiyle başlamakta ve [[Şia]]lar bu duayı üzüntü ve sıkıntılarının giderilmesi için okumaktadır. [[Mefatihu’l Cinan]]’da bu [[dua]] Kef’emi’nin Beledu’l Emin kitabından nakledilmiş ve senet açısından da [[Masumlar|Masum]]a (a.s) dayandırılmamıştır. Nakledilenlere göre bu dua [[İmam Zaman]]’ın (a.f), öldürülmek korkusuyla [[Kazimeyn]]’e sığınan Muhammed b. Ahmed b. Leys’e rüyasında öğrettiği duadır.<br />

Şialar arasında [[Hz. Mehdi]]’nin (a.f) selameti için edilen “'''Allahumme kun li veliyyike’l Hüccet ibni’l Hasan'''” (اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ...) duası da Ferec duası olarak bilinmektedir.

== Ferec Duasının Senedi ==

Ferec duası [[Vesailu’ş Şia]] ve diğer hadis kitaplarında, [[Seyyid b. Tavus]]’un '''Cemalu’l Usbu’'''kitabından,<ref> s. 280 - 281.</ref> [[İmam Zaman Namazı|İmam Zaman (a.f) namazı]]nın ardından okunan dua unvanıyla getirilmiştir, ancak bu duanın masumlardan nakledildiğine dair bir senet yoktur.<ref> Vesailu’ş Şia, c. 7, s. 435.</ref> [[İbn Meşhedi]]’nin '''el-Mezaru’l Kebir''' kitabında da İmam Zaman’ın (a.f) Serdabı’nın [[Ziyaret|ziyaret adabı]] babında, iki rekat [[Ziyaret Namazı|ziyaret namazı]] kılınması ve ardından da okunması için bu [[dua]] nakledilmiştir.<ref> el-Mezaru’l Kebir, s. 590.</ref> Bu dua [[Kef’emi]]’nin Misbah kitabında, İmam Zaman’ın (a.f) zindana düşen ve bu duayı okuduktan sonra zindandan kurtulan birine öğrettiği dua olarak zikredilmiştir.<ref> Misbahı Kef’emi, s. 176.</ref> Eminu’l İslam [[Tabersi]] “Kenuzu’n Necah” kitabında bu duayı İmam Zaman’ın (a.f), öldürülmek korkusuyla Mekabiri Kureyş’e (Kazimeyn) sığınan ve bu duanın bereketiyle kurtulan Muhammed b. Ahmed b. Leys’e rüyasında öğrettiği dua olarak getirmiştir.<ref> Biharu’l Envar, c. 53, s. 275.</ref> Mefatihu’l Cinan da bu duayı [[Kadir Gecesi|Ramazan ayının 23. gecesi]] amelleri babında Hediyyetu’z Zair kitabından nakletmiştir.<br />

Yukarıda zikredilen kaynakların hiçbirinde masuma (a.s) dayandırılan bir senedi olmayan bu dua senet açısından zayıftır.

Eminu’l İslam Fazl b. Hasan Tabersi “Kenuzu’n Necah” kitabında şöyle yazmaktadır: Ferec Duası İmam Zaman’ın (a.f) Bağdat’ta öldürülmek korkusuyla Mekabiri Kureyş’e (Kazimeyn) sığınan ve bu duanın bereketiyle öldürülmekten kurtulan Ebe’l Hasan Muhammed b. Ahmed b. Leys’e rüyasında öğrettiği duadır.

İkinci bölümde [[Resulü Kibriya]]’ya (s.a.a) ve onun pak [[Ehlibeyt]]ine salat ve selam gönderdikten sonra müminlerin, onların sahip olduğu yüksek ve yüce makamları hasebiyle, emirlerine itaat etme gerekliliğini işlemektedir.<br />

Duanın son bölümünde ise [[Allah Teâlâ|Allah-u Teala]]’dan masumların (a.s) üzerimizde olan haklarının hürmetine bizlere kafi gelerek yardım etmeleri istenilmektedir.

Ferec kavramı, (Arapça) sözlükte “gam ve hüzünden kurtulmak ve ferahlamak” anlamına gelir.<ref> İbn Manzur, Lisanu’l Arab, c. 2, s. 343, el-Ferec kelimesi.</ref> [[Hadis]] kitaplarında ferec ve ferahlamanın hâsıl olması için zikredilen dua ve ameller bu sözlük anlamını taşımaktadır. Allame Meclisi [[Biharu’l Envar]] kitabının 95. cildinin “Babı Ed’iyyetu’l Ferec”te (Ferec Duaları Babı) bu konuyla ilgili 39 dua nakletmiştir.<br />

[[Şia]]lar arasında [[Hz. Mehdi]]’nin (a.f) selameti için edilen “Allahumme kun li veliyyike’l Hüccet ibni’l Hasan” (اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ...) duası da Ferec duası olarak bilinmektedir.

İlâhi, azum’el-belâu ve berih’al-hefâu v’en-keşef’el-ğitâu ve’ngata’er-recâu ve zâgati’l-arzu ve muniet’is-semâu ve ente’l-musteanu ve ileyke’l-müştekâ ve aleyk’el-muavvelu fiş-şiddeti ve’r-rehâ.<br />

Allâhum-me salli elâ Muhammed’in ve âl-i Muhammed; uli’l-emrillezine ferazte aleyna taetehum ve arreftena bi-zalike menziletehum fe-ferric enna bi-haggihim feracen âcilen gâriben kelemh’il-basari ev huve egrabu yâ Muhammed’u, Yâ Aliyy, Yâ Aliyyu, Yâ Muhammed, ikfiyâni feinnekuma kâfiyan. Vensurâni feinnekuma nasirân.<br />

Allah’ım, peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.a) ve onun pak evladına rahmet et. O emir sahiplerine ki, onlara itaati bizler için farz etmiştin ve onların yüksek makamlarını bizlere tanıtmıştın. Onların yüzü suyu hürmetine bize ferahlık ver, acil ve yakın; tıpkı göz açıp kapama gibi ya da ondan daha yakın.<br />

Ey Muhammed, ey Ali; ey Ali, ey Muhammed; bana kâfi geliniz ki, bana kâfi gelen sizlersiniz. Bizlere yardım edin, bizim yardımcımız sizsiniz. Ey saygı değer, ey zamanın sahibi ve imamı. Feryat, feryat, feryat; sesimi duy, sesimi duy, sesimi duy; hemen, hemen, hemen; acil, acil, acil; ey merhamet edenlerin en merhametlisi. Hz. Muhammed’in ve onun pak evlatlarının yüzü suyu hürmetine onun gelişini çabuklaştır.'''<br />

* İbn Manzur, Muhammed b. Mukrim, Lisanu’l Arab, Neşri Daru Sadır, Beyrut, çapı sevvum, 1414.

* İbn Meşhedi, Muhammed b. Cafer, el-Mezaru’l Kebir, Kum, Neşri el-Kayyum, 1419.

* Kef’emi, İbrahim b. Ali Amuli, el-Misbah fi’l Ediyyeti ve’s Salavat ve’z Ziyarat, A’lemi, 1403.

* Seyyid ibn Tabus, Raziyuddin Ali, Cemalu’l Usbu’ bi Kemali’l Ameli’l Meşruu, Daru’r Rezi, Kum, çapı evvel.